Βρισκόμαστε πλέον και επίσημα μια ανάσα μακριά από την εορταστική περίοδο των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Σε λίγες ημέρες με τη σειρά τους, τα σχολεία θα κλείσουν και τα παιδιά μας θα μπορέσουν να περάσουν στιγμές ξεγνοιασιάς και ξεκούρασης.
Είναι σύνηθες κατά την περίοδο των διακοπών των Χριστουγέννων, οι γονείς στον ελεύθερο χρόνο που έχουν με τα παιδιά τους, να διοργανώνουν διάφορες βόλτες και επισκέψεις σε θέατρα (αν δεν έχετε βάλει στο πρόγραμμα να δείτε την «Πεντάμορφη και το Τέρας ….αλλιώς» στο Μικρό Παλλάς, πρέπει να το κάνετε), θεματικά πάρκα (πείτε μου ποιος δεν θα πάει μια βόλτα μέχρι το Christmas Factory;), και διάφορους χώρους Πολιτισμού.
Όσον αναφορά τους χώρους Πολιτισμού της χώρας μας, πολλοί από εμάς θα σκεφτούν να πραγματοποιήσουν μια βόλτα στα κλασικά και αγαπημένα [όπως μου αρέσει να τα αποκαλώ], το Αρχαιολογικό Μουσείο της Ακρόπολης, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, το Μουσείο της Αρχαίας Αγοράς στην Στοά του Αττάλου, με άλλα λόγια δηλαδή, αυτά που βρίσκονται στην καρδιά της Αθήνας και στα πλαίσια του Μεγάλου Περιπάτου.
Είναι ευρέως γνωστό, ότι σε όλα τα Μουσεία και τους Αρχαιολογικούς Χώρους ‘‘ΔΕΝ ΑΓΓΙΖΟΥΜΕ’’ τα εκθέματα, πράγμα που τις περισσότερες φορές εκνευρίζει και αγχώνει τα μικρά παιδιά, [γιατί το αναφέρω αυτό θα καταλάβετε στην συνέχεια].
Σήμερα, λοιπόν, θέλω να σας προτείνω να επισκεφτείτε έναν διαφορετικό χώρο Πολιτισμού, ένα ιδιαίτερο και μοναδικό Μουσείο, το οποίο θα αποτελέσει και ένα πολύ μεγάλο και ουσιαστικό μάθημα για τα παιδιά μας. Το Μουσείο αυτό δεν είναι άλλο από το Μουσείο Αφής της Αθήνας.
Ναι, καλά πάει το μυαλό σας, αναφέρομαι σε ένα ιδιαίτερο και μοναδικό Μουσείο για άτομα με οπτική αναπηρία, το οποίο βρίσκεται στο ιστορικό κτήριο του Φάρου Τυφλών Ελλάδος, στην Καλλιθέα Αττικής.
Τώρα πολλοί από εσάς εύκολα μπορούν να σκεφτούν, ‘‘μα καλά, γιατί να πάρω το παιδί μου και να πραγματοποιήσουμε μια επίσκεψη στο συγκεκριμένο μέρος, αφού δεν έχουμε κάποια οπτική ιδιαιτερότητα;’’, [εγώ το αποκαλώ ιδιαιτερότητα και όχι αναπηρία].
Η απάντηση είναι πιο απλή από όσο μπορείτε να φανταστείτε. Μέσα από μια επίσκεψή μας στο συγκεκριμένο Μουσείο τα παιδιά μας θα έρθουν σε άμεση επαφή με έναν άλλο κόσμο, έναν κόσμο που μπορεί να τους φαίνεται τόσο μακρινός αλλά βρίσκεται μια ανάσα μακριά. Θα δουν με τα μάτια τους πώς τα άτομα με οπτικές ιδιαιτερότητες μπορούν να αντιληφθούν κατάλοιπα του Αρχαίου μας Πολιτισμού μέσω της αφής.
Η μοναδικότητα που παρέχει το Μουσείο Αφής, το να αγγίξεις δηλαδή τα εκθέματα με τα χέρια σου, πρώτα από όλα θα εντυπωσιάσει τους μικρούς μας φίλους, γιατί θα ξεφύγουν από τον αυστηρό γενικό κανόνα του ‘‘ΔΕΝ ΑΓΓΙΖΟΥΜΕ’’, που επικρατεί στα υπόλοιπα Μουσεία. Αγγίζοντας τα εκθέματα τα παιδιά «έρχονται σε ουσιαστική επαφή με την ιστορία και κατανοούν τη σπουδαιότητα ύπαρξης ενός τέτοιου Μουσείου, ως πύλη πολιτισμού και ιστορίας, αλλά και κοινωνικής συνοχής και συμπερίληψης».
Ταυτόχρονα, όμως, θα τους ανοίξει τις πόρτες για να κατανοήσουν και να αντιληφθούν έναν νέο κόσμο, τον κόσμο των ατόμων με οπτικές ιδιαιτερότητες.
Εδώ, βέβαια, είναι σημαντική και η δική μας συμβολή ως γονείς, να τους δώσουμε δηλαδή, να καταλάβουν ότι όλες αυτές οι εικόνες, τα αγάλματα, τα ειδώλια, τα κεραμικά, τα οποία μπορούν και βλέπουν στα σχολικά τους βιβλία και τις προθήκες των Μουσείων, τα άτομα με οπτικές ιδιαιτερότητες δεν θα μπορέσουν να τα δουν ποτέ με τα μάτια τους, ο μοναδικός τρόπος για να μπορέσουν να τα αντιληφθούν είναι με την αφή.
Το ίδιο ακριβώς πρέπει να τους εξηγήσουμε ότι συμβαίνει και με άλλα πράγματα της καθημερινότητας, τα οποία για εμάς είναι δεδομένη η όψη τους, (όπως, για παράδειγμα, μια πολύχρωμη κούπα), τα οποία όμως τα άτομα αυτά μπορούν να αντιληφθούν μόνο με την αφή και τη φαντασία.
Με αυτή μας, λοιπόν, την επίσκεψη θα φέρουμε τα παιδιά μας σε επαφή με έναν νέο κόσμο για αυτά, ο οποίος όμως, άμα το σκεφτούμε καλύτερα, βρίσκεται στην καθημερινότητά μας. Πόσες φορές έχουμε περπατήσει πάνω σε πεζοδρόμια ειδικά διαμορφωμένα για άτομα με οπτική ιδιαιτερότητα; Ακόμη, πόσες φορές έχουμε παρατηρήσει ή ενεργοποιήσει τυχαία, (εγώ το έχω κάνει), τη λειτουργία TalkBack ή το Voice Assistant στα κινητά μας τηλέφωνα, η οποία είναι μια δυνατότητα που βοηθά τους τυφλούς και τους χαμηλής όρασης χρήστες;
Τελικά καταλήγουμε ότι ο κόσμος των ατόμων με οπτικές ιδιαιτερότητες είναι κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Για αυτό, λοιπόν, σας προτείνω και σας προτρέπω να πραγματοποιήσετε την παραπάνω επίσκεψη!
Τα καλύτερα μαθήματα που μπορούμε να διδάξουμε στα παιδιά μας είναι τα βιωματικά, αυτά που μπαίνεις δηλαδή στα «παπούτσια του άλλου».
Και, πιστέψτε με, μετά το πέρας της παραπάνω επίσκεψης, τα παιδιά σας όσο μεγαλώνουν, θα βλέπουν “με άλλα μάτια” τα άτομα με ιδιαιτερότητες. Με τον καιρό θα κατανοήσουν πόσο παραγκωνισμένα είναι αυτά τα άτομα από την κοινωνία και πόσες ελλείψεις έχουν οι υποδομές της χώρας μας για να καλύψουν τις ανάγκες τους.
Έτσι, θα έχουμε βάλει το σποράκι στη νέα γενιά, ώστε να ευαισθητοποιηθεί, και στο μέλλον να προσπαθήσει ουσιαστικά να δημιουργήσει έναν καλύτερο κόσμο με ίσες ευκαιρίες για όλους τους ανθρώπους!
