Την Πέμπτη 3 Νοεμβρίου, στον χώρο του café των Public Συντάγματος πραγματοποιήθηκε από τις εκδόσεις Key Books η παρουσίαση του 2ου βιβλίου του δρ. Θεόδωρου Παπακώστα -γνωστού στο ευρύ κοινό ως Archeostoryteller– το οποίο έχει τον ιδιαίτερο τίτλο «Αρχαιολογία, αγάπη μου… έλα πάρε με από δω». Εννοείται πως δεν θα έχανα με τίποτα και για κανέναν λόγο αυτή την παρουσίαση!
Είναι πλέον ευρέως γνωστό ότι ανήκω στο φανατικό κοινό του Ted Παπακώστα! Έχοντας ήδη παραλάβει το βιβλίο του- που σημειωτέον είχα προπαραγγείλει με το που έγινε η ανακοίνωση της κυκλοφορίας του- ανέμενα καρτερικά να φτάσει και η ημερομηνία της παρουσίασης.
Με το που έφτασα στον χώρο όπου διεξαγόταν η παρουσίαση, αντίκρυσα πλήθος κόσμου να έχει κατακλύσει τον χώρο! Ο χώρος του café ήταν γεμάτος, και για καλή μου τύχη βρήκα μια γωνίτσα σε καλή θέση και κάθισα να απολαύσω την παρουσίαση που τόσο καιρό περίμενα.
Μέχρι να ξεκινήσει, επεξεργαζόμουν τον χώρο και τα πρόσωπα που με περιτριγύριζαν. Αυτό που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση ήταν πως μέσα στο φανατικό κοινό, εκτός από φοιτητές και ανθρώπους που σχετίζονταν με την Αρχαιολογία, βρίσκονταν άνθρωποι όλων των ηλικιών!Εντυπωσιάστηκα, το ομολογώ, και γέμισα σκέψεις και ερωτήματα.
Με το που ξεκίνησε η παρουσίαση και ο δρ. Θεόδωρος Παπακώστας άρχισε να μιλάει για το νέο του δημιούργημα, συνειδητοποίησα για μια ακόμη φορά πόσο ταλαντούχος είναι αυτός ο αρχαιολόγος. Ο τρόπος με τον οποίο περιέγραφε το περιεχόμενο του νέου του βιβλίου, το ύφος του, η παραστατικότητά του, έκαναν όλους όσοι παρευρισκόμασταν στον χώρο, να κρεμόμαστε από τα χείλη του κάθε λεπτό που περνούσε.
Κάθε κεφάλαιο του βιβλίου που περιέγραφε και ανέλυε, το έκανε να μοιάζει ακόμη πιο ενδιαφέρον, πιο ζωντανό, λες και εξελισσόταν μπροστά στα μάτια μας!
Όταν ολοκλήρωσε την εισήγησή του και (δικαίως) αποθεώθηκε από πλήθος χειροκροτημάτων, τον λόγο έλαβαν οι ομιλητές της βραδιάς: η αναπληρώτρια καθηγήτρια Κλασικής Αρχαιολογίας του ΕΚΠΑ, Ευρυδίκη Κεφαλίδου και ο Αρχαιολόγος του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, Κώστας Πασχαλίδης. Τα λόγια και των δύο αυτών, εξεχόντων προσώπων του Αρχαιολογικού κλάδου (οι οποίοι ανήκουν σε διαφορετικές, και εντελώς αντίθετες περιόδους μελέτης, Προϊστορικός ο μεν, Κλασική η δε) αποθεώθηκαν εξίσου από το κοινό, αφού η αμεσότητα του λόγου τους και οι σχολιασμοί τους ήταν άκρως απολαυστικοί και μοναδικοί.
Στο τέλος, το κοινό μπόρεσε να πραγματοποιήσει ερωτήσεις στις τρεις αυτές σπουδαίες προσωπικότητες, ανοίγοντας έτσι θέματα για νέες συζητήσεις και προβληματισμούς.
Ο μοναδικός και ταλαντούχος Archeostoryteller υπέγραψε τα βιβλία του, (εννοείται πως έτρεξα να πάρω θέση στην ουρά ώστε να υπογράψει και το δικό μου!), φωτογραφήθηκε με το κοινό, και μας ευχαρίστησε για μια ακόμη φορά.
Στον δρόμο της επιστροφής αναλογιζόμουν τη βραδιά και στο μυαλό μου τριγυρνούσαν συνεχώς οι ίδιες σκέψεις. Ο ταλαντούχος αυτός άνθρωπος πλημμύρισε έναν χώρο ενός café με κόσμο κάθε ηλικίας, κατάφερε να του κεντρίσει την αμέριστη προσοχή του, να τον προβληματίσει, να τον φέρει σε επαφή και να τον ταξιδέψει στην Αρχαιότητα και στη δύσκολη, εξειδικευμένη όπως θεωρούν κάποιοι, επιστήμη της Αρχαιολογίας, να τον κάνει δηλαδή να αγαπήσει και να κατανοήσει τον Αρχαίο Ελληνικό Κόσμο.
Τι θα γινόταν, άραγε, αν κάποιος, όπως ο δρ. Θεόδωρος Παπακώστας δίδασκε σε μια Πανεπιστημιακή Αίθουσα ή σε ένα σχολείο; Οι φοιτητές και οι μαθητές αντίστοιχα δεν θα κρέμονταν από τα χείλη του; Δεν θα γινόταν η Ιστορία το αγαπημένο τους μάθημα;
Το δικό μου συμπέρασμα από εκείνο το βράδυ ήταν ένα: Ανθρώπους όπως ο δρ. Θεόδωρος Παπακώστας χρειαζόμαστε σε κάθε εκπαιδευτική βαθμίδα! Μόνο έτσι μικρά και μεγάλα παιδιά θα καταλάβουν και θα αγαπήσουν τον μαγευτικό κόσμο της Αρχαιότητας!
