Η βρεφική παράσταση «Θα σ’ αγαπώ και του χρόνου» που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία της Νάντιας Δαλκυριάδου, συν-δημιουργό της επιτυχημένης βρεφικής παράστασης «Θα βγω από τ’ αυγό» που παίχτηκε για 5 χρόνια, είναι ένα από τα πράγματα που αξίζει να βάλετε στην αντζέντα σας και να πάτε να παρακολουθήσετε αν έχετε βρεφάκι από 6 μηνών έως και 2 ετών.
Η Μαρία Δερεμπέ πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Θα σ’ αγαπώ και του χρόνου» στο θέατρο Άβατον και μας παραχώρησε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη.
Φέτος, πρωταγωνιστείς στη βρεφική παράσταση «Θα σ’ αγαπώ και του χρόνου». Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετώπισες με δεδομένο ότι τα μωρά είναι το πιο απαιτητικό κοινό;
Παρ’ ό,τι αισθάνομαι ότι όλες οι ηθοποιοί που συμμετέχουμε στην παράσταση, έχουμε πια εξοικειωθεί -ως ένα βαθμό- με τις ιδιαιτερότητες του συγκεκριμένου ηλικιακού κοινού, η πρόκληση παραμένει ενεργή κι αυτή σχετίζεται κυρίως, με την αυθεντικότητα που χαρακτηρίζει τις αντιδράσεις και την πρόσληψη των θεατών πολύ νεαρών ηλικιών σε καθετί που συμβαίνει επί σκηνής. Δεν μπορείς ως εκ τούτου, να ελέγξεις, να προκαθορίσεις ή να επιβάλλεις συμπεριφορές, δεν έχουν διαμορφωθεί ακόμη και οι κώδικες μιας «πολιτισμένης», ευγενικής διαχείρισης κοινωνικών γεγονότων και συμβάσεων , πράγμα που σημαίνει ότι γνωρίζεις εκ των προτέρων, πως θα έρθεις σε επαφή με μια πιο ακατέργαστη πλευρά του ατόμου που βασίζεται στις αισθήσεις και το ένστικτο, η οποία ωστόσο, είναι πολύ πιο αληθινή από των ενηλίκων. Στην πραγματικότητα, τα παιδιά αυτών των ηλικιών, είναι η Αλήθεια. Ενδεικτικά αναφέρω, ότι υπάρχουν παιδιά που μπορεί να θέλουν να έρθουν στον σκηνικό χώρο όσο η παράσταση είναι σε εξέλιξη (πράγμα βέβαια, απολύτως φυσιολογικό) ή μπορεί επειδή δεν έχουν βρεθεί ξανά σε αντίστοιχο περιβάλλον, να εκδηλώσουν εξαρχής μια έντονη ανησυχία ή ανυπομονησία για αυτό που θα δουν, συνθήκες όμως, που δε συναντάμε συχνά κι είναι απόλυτα διαχειρίσιμες με την πολύτιμη συνεργασία των συνοδών/γονέων.
Και ποια η μεγαλύτερη χαρά από τις αντιδράσεις που έχεις εισπράξει;
H αυθόρμητη συμμετοχή των παιδιών στην σκηνική δράση, το πηγαίο, απενοχοποιημένο γέλιο τους, τα μάτια που λάμπουν από χαρά, είναι για μένα η μεγαλύτερη ικανοποίηση και σίγουρα, με αγγίζει βαθύτατα κι η συγκίνηση των ενηλίκων μέσω αυτής της εμπειρίας που συνδιαμορφώνεται από την αλληλεπίδραση με τα μωρά τους. Στην προηγούμενη παράσταση μας για παράδειγμα, είδα μια κυρία – πιθανολογώ πως ήταν η γιαγιά- να δακρύζει στο τραγούδι του τέλους . Υπάρχουν επίσης μωρά, που έρχονται κοντά μας μετά το πέρας της παράστασης κι είναι τόσο ενθουσιασμένα, που δε θέλουν να φύγουν και ταυτόχρονα, προσπαθούν να αγγίξουν τα σκηνικά αντικείμενα και να ανακαλύψουν τον χώρο της σκηνής.
Στην παράσταση μεγάλος πρωταγωνιστής είναι ένας σκυλάκος, ο Γούφης. Τι τον κάνει αγαπητό στην παρέα του;
Ο Γούφης είναι ένας απλός, χαριτωμένος σκυλάκος, ένα αγνό, δοτικό πλάσμα που δίνει μεγάλη σημασία στην αξία της φιλίας και της ομάδας. Γι’ αυτό και οι δυο καλοί του φίλοι, ο Φαίδων και η Λώνα, συνωμοτούν για να οργανώσουν κάτι που θα τον κάνει πολύ χαρούμενο και θα ενισχύσει τον δεσμό τους.
Οι φίλοι του του ετοιμάζουν πάρτι έκπληξη για τα γενέθλιά του. Υπάρχει κάποια έκπληξη που σου έχουν κάνει στα γενέθλιά σου που την θυμάσαι έντονα και αν ναι, ποια;
Θυμάμαι ένα «ζωντανό» δώρο… Όταν βρισκόμουν στην εφηβεία, ένας θείος μου, μού είχε κάνει δώρο για τα γενέθλια μου μια γατούλα! Δε θα ξεχάσω ποτέ τη χαρά μου όταν την αντίκρισα.
Τι σηματοδοτούν τα γενέθλια για ‘σένα;
Όσο ήμουν μικρότερη, ήταν κυρίως μια αφορμή για συγκέντρωση φίλων, χορό και ξεφάντωμα. Μεγαλώνοντας όμως, άλλοτε τα αντιμετωπίζω ως μια ακόμη ημέρα κι άλλοτε, τους δίνω βαρύτητα, περνώντας τα με ανθρώπους που εκτιμώ ή κάνοντας κάτι που αγαπώ. Όσο τα χρόνια πάντως προστίθενται, είναι αναπόφευκτες κι οι σκέψεις που αφορούν σε ένα μίνι απολογισμό της ζωής και των επιλογών μου.
Τι μπορεί να κερδίσει ένα μωρό, βλέποντας μια βρεφική παράσταση; Και τι οι γονείς του;
Tα ερεθίσματα είναι πλούσια και πολυδιάστατα, οπότε σίγουρα, θα έρθει σε επαφή με ένα παιγνιώδες σύμπαν που έχει φροντιστεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να υπάρχουν οι κατάλληλες αισθητηριακές πηγές προς ανακάλυψη, οι οποίες είναι απαραίτητες και ζωτικής σημασίας σε αυτές τις ηλικίες για την ολιστική εξέλιξη του βρέφους. Πάνω απ ‘ όλα όμως, θα γίνει για λίγο μέρος μιας κοινότητας στην οποία υπάρχουν κι άλλα βρέφη, επικοινωνώντας συναισθήματα έκπληξης, χαράς, προσμονής, ανακούφισης και αλληλεγγύης, κάτι που στην εποχή μας, τείνει να εξαφανιστεί. Αντίστοιχα, οι γονείς/συνοδοί, έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά τους, αποκτώντας μια κοινή, καλλιτεχνική εμπειρία που θα τους συνδέει για πάντα στα πρώτα βήματα τους σε αυτόν τον κόσμο. Είναι από τις περιπτώσεις που το βίωμα είναι πολύ πιο δυνατό από τις λέξεις, οπότε μόνο αν το τολμήσουν, θα αντιληφθούν την σπουδαιότητα μιας τέτοιας συνάντησης.
