Συνεχίζουμε να ζούμε σε καραντίνα, σε αυτή την καθημερινότητα εγκλεισμού που μας έβαλε ο αόρατος εχθρός, covid19 και μας έμαθε και μας μαθαίνει πολλά. Δυσκολευτήκαμε πολύ να το αποδεχτούμε και τελικά να το συνηθίσουμε μικροί μεγάλοι. Ήταν τόσο πρωτόγνωρο όλο αυτό που κανένας δεν μπορούσε εύκολα να συνειδητοποιήσει πως θα είναι η νέα πραγματικότητα. Κλειστήκαμε στα σπίτια μας, σταματήσαμε να πηγαίνουμε στους επαγγελματικούς χώρους εργασίας, απομακρυνθήκαμε από αγαπημένα πρόσωπα, φίλους και γνωστούς για να τους προστατέψουμε και να προστατευτούμε.
Όπως κάθε αρχή και δύσκολη έτσι οι πρώτες μέρες καραντίνας ήταν τόσο δύσκολες, παγωμένες που όμως γρήγορα πέρασαν και αρχίσαμε να συνηθίζουμε και να γεμίζουμε τις ημέρες με ώρες τακτοποίησης, δουλειάς και διδασκαλίας από απόσταση, παιχνίδι, περιπάτους, μαγείρεμα, ταινίες, γυμναστική και βιντεοκλήσεις.
Ο καιρός πέρασε συμπληρώσαμε ένα μήνα και κάτι , οδεύουμε προς τους δυο μήνες, σε αυτή τη κατάσταση και σιγά σιγά προβάλει στον ορίζοντα η επόμενη μέρα. Η επόμενη μέρα που θα χαλαρώσουν τα μέτρα αυτοπεριορισμού και θα προσπαθήσουμε όλοι μαζί σιγά-σιγά να επαναφέρουμε την κανονικότητα. Μια κανονικότητα όμως πολύ διαφορετική με νέα δεδομένα και αλλιώτικες συνήθειες και ανάγκες. Με έντονα συναισθήματα φόβου, ανασφάλειας και αγωνίας για το πως θα είναι ο κόσμος, η κοινωνία , ο διπλανός μας μέσα στη νέα πραγματικότητα.
Αυτή η επόμενη μέρα σύμφωνα με τις ανακοινώσεις της Κυβέρνησης προβλέπεται να ξεκινήσει σταδιακά από αρχές Μαΐου με σκοπό μέχρι τα μέσα Ιουνίου να έχουμε επιστρέψει κατά μεγάλο ποσοστό σε μια σχετική κανονικότητα με συνέχιση βέβαια προληπτικών μέτρων.
Δεν θέλω να αφήνω το φόβο να κυριαρχεί μέσα μου αλλά μια ανασφάλεια νιώθω πως θα έχω βγαίνοντας από την καραντίνα για πολύ απλά πράγματα όπως την πρώτη βόλτα με το παιδί μου έξω στις κούνιες. Πόσο άνετα θα νιώθουμε ή τελικά άβολα ; Πώς θα μάθουμε εμείς αλλά και τα παιδιά να συμπεριφερόμαστε διαφορετικά, πιο προσεκτικά τηρώντας κανόνες υγιεινής με τον φόβο πάντα του αόρατου εχθρού;
Νομίζω πως βιώνοντας αυτές τις ημέρες της πρώτης φάσης καραντίνας, γιατί μάλλον θα υπάρξει συνέχεια στο μέλλον, όπως δουλέψαμε πολύ εσωτερικά με το εαυτό μας αλλά και με την οικογένεια μας αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες εγκλεισμού θα πρέπει να δουλέψουμε εξίσου και την έξοδο μας από όλο αυτό και την έναρξη μιας νέας καθημερινότητας.
Δεν θα είναι εύκολη η επιστροφή στην κανονικότητα, αλλά θα προσαρμοστούμε όπως κάναμε ήδη. Θα είμαστε όλοι μαζί σε αυτό, θα μάθουμε και θα συνηθίσουμε.
Υπομονή, δύναμη, αισιοδοξία και τα καλύτερα σίγουρα θα έρθουν!
Σας φιλώ,
Ήβη_businessmumgr
