Πρώτη μέρα σχολείο, ανυπομονούσες να ξαναδείς τους φίλους σου, να γκρινιάξετε όλοι μαζί για τους καθηγητές που σας έτυχαν ή να αποσπάσεις ένα βλέμμα από αυτόν/αυτήν που σου’ χει κλέψει την καρδιά. Κι ενώ γυρνούσατε γύρω-γύρω στο προαύλιο, είδες κι εκείνο το παιδί που είναι πάντα μόνο και θλιμμένο…
Ένα χαμόγελο και μια ζεστή καλημέρα είναι το πιο ανέξοδο «ακριβό» δώρο που μπορείς να του κάνεις.
Σκέψου πως το παιδί που κάθεται μόνο στη γωνία, εκείνο με τα περσινά παπούτσια και τη φθαρμένη τσάντα, που δεν ακολουθεί τη μόδα και δεν ντύνεται όπως εσύ, μπορεί να γίνει ο πιο πιστός σου φίλος, ο ώμος που θα ακουμπάς όταν όλα πάνε στραβά, που θα σε κάνει να γελάς στις δύσκολες στιγμές και που θα είναι δίπλα σου για πάντα.
Το παιδί που στέκει λίγο παραπέρα, εκείνο που το δέρμα του έχει διαφορετικό χρώμα από το δικό σου και το βλέμμα του κοιτάζει τον ορίζοντα με θλίψη, μοιράζεται τις ίδιες επιθυμίες, τα ίδια όνειρα και τις ίδιες ανησυχίες με σένα.
Το παιδί που μπαίνει στο σχολείο καμπουριαστό κοιτώντας πάντα κάτω, εκείνο που πέρσι το κορόιδευαν επειδή είναι πιο λεπτό, πιο παχύ, πιο ξανθό, πιο σκούρο, πιο στρέιτ, πιο γκέι, πιο καλός μαθητής ή πιο κακός μαθητής από τους περισσότερους, έχει ανάγκη ό,τι κι εσύ: έναν φίλο, μια καλή κουβέντα, μια βόλτα στον ήλιο με συμμαθητές, λίγη αποδοχή και μπόλικη αγάπη.
Το παιδί που όλοι το φωνάζουνε «χαζό», «περίεργο» και «απροσάρμοστο» τελικά δεν διαφέρει σε τίποτα από σένα. Ίσως πίσω απ’ τις «παράξενες» συμπεριφορές του να κρύβεται μια ασθένεια, μια ιστορία εγκατάλειψης, ένας θάνατος ή μια κακοποίηση που αξίζει να γνωρίσεις και να αγκαλιάσεις.
Αν το αφήσεις να σε πλησιάσει, ίσως σου δώσει τα πιο πολύτιμα μαθήματα ζωής.
Το παιδί που μπαίνει στο προαύλιο με αέρα νικητή, εκείνο που φοράει πάντα τα πιο ωραία ρούχα και έχει δίπλα του ουρά από πιστούς που το ακολουθούν, μέσα στην σχολική του τσάντα κρύβει τις ίδιες ανασφάλειες με σένα, έχει πληγές όπως κι εσύ και θέλει κάποιος να δει πίσω από την γκλαμουράτη εικόνα που πλασάρει.
Πριν προσπεράσεις εκείνο το παιδί, λοιπόν, πριν το αποκλείσεις επειδή δεν είναι σαν κι εσένα, πριν το κοιτάξεις απαξιωτικά, πριν ξεστομίσεις ένα «αθώο πείραγμα» για να γελάσει η παρέα, πριν το κοροϊδέψεις, το χτυπήσεις ή το βάλεις στην άκρη για όλη την υπόλοιπη χρονιά, μπες στη θέση του και σκέψου πώς θα ήθελες να σου φερθούν.
Πριν του προκαλέσεις τραύματα και πληγές που θα κουβαλάει για πάντα, διάλεξε τον δρόμο της ευγένειας γιατί η καλοσύνη σου μπορεί και το σώσει.
Και μην ξεχνάς πως ίσως αύριο, το παιδί αυτό μπορεί να είσαι εσύ.
Από την Αλεξάνδρα Κεντρωτή / Πηγή: magicme.gr
