Με αφορμή τα γεγονότα που εξελίσσονται στις ΗΠΑ με έντονα φαινόμενα ρατσισμού, ως μαμά που μεγαλώνει ένα παιδί στο 21 αιώνα θεωρώ απόλυτη υποχρέωση μου να προσπαθήσω να προσθέσω στην κοινωνία του αύριο έναν ενεργό, ενημερωμένο και δίκαιο πολίτη που θα σέβεται και θα διεκδικεί τα δικαιώματά του, τόσο για εκείνον όσο και για τους άλλους. Θα σέβεται και θα αναγνωρίζει την διαφορετικότητα. Θα ενδιαφέρεται να γνωρίσει και να συνυπάρξει με το διαφορετικό και το αλλιώτικο. Δεν θα φοβάται!
Μετά από τόσες ανακαλύψεις, επιστημονικές εφευρέσεις και κατακτήσεις ανθρώπινων δικαιωμάτων είναι αδιανόητο και τόσο δυσάρεστο να βλέπουμε εικόνες βίας και ρατσισμού και να υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν μπορούν να δεχτούν και να συνυπάρξουν με το διαφορετικό. Γιατί ίσως και να το φοβούνται.
Ποια είναι τα πρότυπα όμως αυτών των ανθρώπων , ποιες οι εμπειρίες και τα λόγια που άκουσαν από την παιδική ηλικία για το διαφορετικό, το αλλιώτικο, το μαύρο , το άσπρο, το ψηλό, το κοντό, το όμορφο και το άσχημο για αντιδρούν και να μην μπορούν να συνυπάρξουν μαζί του.
Και εδώ είναι που έρχεται η δική μου ευθύνη, η δική σου και κάθε γονέα που μεγαλώνει παιδιά, τους πολίτες του αύριο. Η πληροφορία και η γνώση πλέον στην εποχή μας υπάρχει άφθονη και προσφέρεται δωρεάν μέσω διαδικτύου. Δικαιολογίες επομένως δεν υπάρχουν. Δεν μεγαλώνουμε τα παιδιά του σήμερα και του αύριο με αντιλήψεις του χθες που έχουν αποδειχθεί λανθασμένες. Ενημερωνόμαστε και ενημερώνουμε και τα παιδιά από πολύ μικρή ηλικία. Και ναι τα παιδιά καταλαβαίνουν πολλά και από μικρά, ΄ίσως πολλά και να τα ξέρουν πριν τους τα πούμε εμείς. Ο ρατσισμός όσο δύσκολη, δυσνόητη έννοια και αν θεωρείται , υπάρχει δυστυχώς στην καθημερινότητα μας με δεκάδες διαφορετικές μορφές που και τα ίδια τα παιδιά το βιώνουν και καταλαβαίνουν.
Υπάρχουν δεκάδες βιβλία ακόμα και για πολύ μικρά παιδιά που μιλούν για την διαφορετικότητα και βοηθούν τα παιδιά να την αντιληφθούν, να την κατανοήσουν και τελικά να την αποδεχθούν και να ζήσουν μαζί της φυσιολογικά και ειρηνικά. Γιατί όλοι είμαστε τελικά ίδιοι αλλά και τόσο διαφορετικοί!
Σήμερα λοιπόν θεωρώ πως αν κάτι πρέπει να θέλουμε σαν γονείς, είναι παιδιά που θα αναπτύξουν δυναμικές προσωπικότητες με όσο το δυνατόν περισσότερα ερεθίσματα, γνώσεις, ψυχική ευτυχία και ικανότητες να αντιμετωπίσουν το αύριο, μια ζωή δύσκολη και σκληρή έξω από τη γυάλα, και να αποδέχονται και την διαφορετικότητα. Και τα εφόδια δεν μόνο οι τίτλοι και τα πτυχία άλλα απλές και τόσο καίρια σημαντικές γνώσεις για την συνύπαρξη με το διπλανό μου όποιος και αν είναι αυτός με σκοπό το γενικό καλό, το εμείς και όχι το εγώ ή το εμείς και αυτός, ο άλλος , ο ξένος ο διαφορετικός.
Μιλάω σαν μαμά που ανησυχεί καθημερινά για το αύριο, για τον κόσμο που μεγαλώνει και που θα συναντήσει το παιδί της στη ζωή του. Δεν ξέρω αν είμαι καλή μαμά, προσπαθώ και το μόνο που θέλω πάντα να κάνω είναι να είμαι δίπλα στο παιδί, να τον αντιμετωπίζω ως άνθρωπο του αύριο, να του μιλάω να του δίνω ερεθίσματα ώστε να είναι έτοιμο και όσο το δυνατόν πιο εφοδιασμένο να αντιμετωπίσει όσα θα έρθουν στο ταξίδι της ζωής του.
Και αν , έστω και λίγο με τη δική του πορεία, το παιδί βάλει ένα λιθαράκι για να αλλάξει ο κόσμος και να γίνει καλύτερος και να εξαλειφθούν και τα φαινόμενα βίας και ρατσισμού τότε κάπως θα έχουμε πετύχει ως γονείς και ως κοινωνία
Το αύριο είναι τα παιδιά και το αύριο πρέπει να είναι διαφορετικό, με διαφορετικότητα!
Σας φιλώ,
Ήβη_businessmumgr
