«Οι ρυθμοί είναι τόσο γρήγοροι, νομίζω ότι χάνομαι…», «Είναι παράλογο να ζητάω ένα off;», «Χρειάζομαι χρόνο και για μένα. Δε μπορώ συνέχεια να τρέχω για τις ανάγκες των άλλων. Ναι, είναι το παιδί μου, η κολλητή, ο σύντροφος, η μητέρα μου, ο συνεργάτης… Είναι «σημαντικοί άλλοι». Αισθάνομαι ενοχές που το λέω αυτό, αλλά είναι η αλήθεια», «Οι διακοπές μόλις τελείωσαν και ήδη νιώθω σα να με έχει πατήσει νταλίκα», «Θέλω το καλοκαίρι μου πίσω!».
Όχι, δεν είναι καθόλου παράλογο να ζητάς το καλοκαίρι σου πίσω και όχι, δεν υπάρχει κανένας λόγος να αισθάνεσαι ενοχές για το γεγονός ότι έχεις ανάγκη χρόνο και για σένα. Τι δουλειά κάνουμε μαζί τόσο καιρό; Ήδη θα έπρεπε να είσαι αποτοξινωμένη από όλα αυτά τα συναισθήματα. Η καθημερινότητα όμως επιστρέφει και πιέζει και ξεχνάς, το ξέρω.
Σε ξεχνάς και είναι λογικό. Αναγκαίο όμως, αν όχι επιτακτικό είναι ταυτόχρονα και να θυμάσαι. Να σε θυμάσαι και να αναπνέεις. Άλλωστε, αν δεν το κάνεις εσύ για εσένα, τότε αλήθεια, ποιος;
Λες «Δεν προλαβαίνω να πάρω ανάσα» κι έχεις δίκιο, το ακούω. Το ακούω σχεδόν σε κάθε συνεδρία που κάνω, όποιο στόχο ή επικείμενη αλλαγή κι αν δουλεύω με μια πελάτισσα, όποια εποχή κι αν είναι, χειμώνας, καλοκαίρι, και σε συνθήκη πάσης φύσεως.
Ο χρόνος δε γυρίζει πίσω και το πολυτιμότερο αγαθό που έχουμε στα χέρια μας και ταυτόχρονα το μόνο δεδομένο, είναι το Τώρα.
Μην το ξεχνάς… Ο χρόνος είναι δύναμη και ταυτόχρονα ευκαιρία. Την αξιοποιούμε σωστά;
Αν δεν αδράξεις πέντε λεπτά μέσα στη μέρα σου να παύσεις χωρίς προσδοκία και να ανασυνταχθείς για σένα, τότε ποιος θα το κάνει για εσένα;
Αν μέσα στην εβδομάδα σου δε βάλεις νότες εκτόνωσης, ή ενδυνάμωσης με δύο ώρες στο γυμναστήριο, ή λίγη γιόγκα, τότε ποιος θα το αναλάβει αυτό για σένα;
Αν δεν μάθεις να σε κανακεύεις με δώρο ένα μπουκέτο λουλούδια στον εαυτό σου, ή ένα άρωμα, τότε ποιος περιμένεις να σε τονώσει;
Αν αυτό το θεραπευτικό μασάζ που λιβανίζεις δυο μήνες τώρα, το κάνεις πράξη το Σάββατο που μας έρχεται, πώς θα νιώσεις αλήθεια; Το τηλέφωνο είναι μπροστά σου, κάλεσε τον αριθμό, κλείσε το ραντεβού! Το αξίζεις!
Και μια ανάσα προλαβαίνουμε να πάρουμε, και δυο, αρκεί να το επιλέξουμε. Και να κάνουμε το μασάζ που τόσο ποθούμε και να περάσουμε χρόνο ποιοτικό με το παιδί, ή τον σύντροφό μας και να βγούμε για φαγητό με την κολλητή.
Όσο μας αμελούμε, μας χάνουμε. Αξίζει;
Δε νομίζω. Αν βοηθά, μπορούμε όλα αυτά να τα βάλουμε και στην ατζέντα μας. Να δημιουργήσουμε χώρο για ποιοτικές «ανάσες». Αξίζει να το δοκιμάσουμε… Τι λες;
Συνέχισε Ολόψυχα!
Your Coach,
Μάρη Γαργαλιάνου
