Όπως λοιπόν σας ανέφερα και στο προηγούμενο άρθρο μου, φέτος στις διακοπές των Χριστουγέννων πραγματοποιήσαμε με τον σύντροφο μου ένα ταξίδι στην πόλη του φωτός, στο Παρίσι. Ήταν ένα ταξίδι που το θέλαμε και οι δύο πάρα πολύ και το είχαμε οργανώσει μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια. Κατά την διαδικασία, λοιπόν, που οργανώναμε το πρόγραμμα με τα μέρη που σκοπεύαμε να επισκεφτούμε, όπως ήταν τα κλασσικά και αγαπημένα τουριστικά αξιοθέατα, ο Πύργος του Άιφελ, το Μουσείο του Λούβρου, το Πάνθεων, η Αψίδα του Θριάμβου, η Βασιλική της Ιερής Καρδιάς, το Παλάτι των Βερσαλλιών και πολλά ακόμη είχαμε προγραμματίσει ώστε να επισκεφτούμε και να αφιερώσουμε μια ημέρα στον μαγικό κόσμο της Disneyland. Μα καλά μεγάλα παιδιά και πήγανε στην Disneyland; Αφού εκεί είναι για παιδιά, μπορούν εύκολα να σκεφτούν μερικοί… και όμως δεν είναι ένα μέρος μόνο για τους μικρούς μας φίλους!
Είχαμε αποφασίσει συνειδητά ότι θα αφιερώναμε μια ολόκληρη ημέρα στην Disneyland, θα πηγαίναμε από το πρωί και θα φεύγαμε όταν έκλεινε. Πριν συνεχίσω θέλω να αναφέρω ότι είχαμε κλείσει εισιτήρια και για τα δύο πάρκα και το κόστος, όσο νωρίς και να τα είχαμε κλείσει παρέμενε αρκετά υψηλό, εξαιτίας της high season στην οποία θα πηγαίναμε. Η Disneyland απείχε περίπου μιάμιση ώρα από το από το ξενοδοχείο που μέναμε, οπότε ξεκινήσαμε το πρωί και φτάσαμε εκεί κατά τις 12. Με το που φτάσαμε στο χώρο και επικυρώσαμε τα εισιτήρια μας, ένας νέος κόσμος απλώθηκε μπροστά από τα μάτια μας. Κοιτούσαμε τριγύρω μας και δεν μπορούσαμε να συνειδητοποιήσουμε που βρισκόμασταν, τα πρόσωπα των ανθρώπων γύρω μας ήταν όλα χαμογελαστά, πρώτη φορά έβλεπα όλο τον κόσμο τόσο χαρούμενο. Κάπου εδώ θα ήθελα να σας αναφέρω ότι η επίσκεψη μου στον μαγικό χώρο της Disneyland, ήταν το παιδικό μου όνειρο και ο μπαμπάς μου είχε υποσχεθεί, από τότε που ήμουν μικρή μέχρι και πριν φύγει από την ζωή, ότι θα με πήγαινε, οπότε το γεγονός ότι κατάφερα να πραγματοποιήσω αυτό το ταξίδι, ακόμα και χωρίς εκείνον, είμαι βέβαιη ότι θα τον έκανε πολύ χαρούμενο και υπερήφανο.
Όταν, λοιπόν, φτάσαμε μπροστά από το κάστρο των παραμυθιών που με συντρόφευαν στην διάρκεια των παιδικών μου χρόνων, ένιωσα μια απέραντη ευτυχία και χαρά. Την στιγμή ακριβώς που φτάσαμε, πραγματοποιούνταν η παρέλαση των ηρώων που γινόταν κάθε μία ώρα. Μείναμε άναυδοι όταν αντικρίσαμε το θέαμα, ήταν τόσο όμορφο, μας έκανε να νιώσουμε και πάλι μικρά παιδιά. Μόλις ολοκληρώθηκε η παρέλαση, κατευθυνθήκαμε προς τα πρώτα «παιχνίδια» που θέλαμε οπωσδήποτε να επισκεφτούμε. Αξίζει εδώ να αναφέρω ότι, η αναμονή για να μπεις στα παιχνίδια ήταν μεγάλη, δεν έφτανε λιγότερο από 40’ αλλά πιστέψτε με άξιζε κάθε λεπτό, ταυτόχρονα θέλω να σχολιάσω ότι παρ’ όλη την μεγάλη αναμονή, ο κόσμος δεν γκρίνιαζε περίμενε καρτερικά και με ανυπομονησία να μπει.
Δυστυχώς δεν καταφέραμε να μπούμε σε πάρα πολλά παιχνίδια, γιατί όπως σας ανέφερα και παραπάνω η αναμονή ήταν μεγάλη. Καταφέραμε να μπούμε στους Πειρατές της Καραϊβικής, στην Χώρα του Πίτερ Παν, στο Star Wars, στο Ρατατούι και να περιπλανηθούμε στο μαγικό παλάτι της Disneyland. Τα συναισθήματά μας κατά την διάρκεια αλλά και μετά το πέρας του κάθε παιχνιδιού ήταν απερίγραπτα, νιώθαμε λες και όλα αυτά που ζούσαμε ήταν ένα όνειρο, η χαρά μας ήταν αδιανόητη. Ήταν τόσο μαγικό να βλέπεις τον Τζακ Σπάροου με τους Πειρατές του, να πετάς στη χώρα του Πίτερ Παν με την Τίνκερμπελ, την Γουέντι, τον Κάπτεν Χουκ, να ταξιδεύεις στο διάστημα του Star Wars και να ακολουθείς να τρέχει τον μικρό Ρατατούι μέσα στο εστιατόριο του Παρισιού.
Το καλύτερο σημείο όμως της ημέρας ήταν η απογευματινή Χριστουγεννιάτικη παρέλαση του Mickey Mouse, των Πριγκιπισσών της Disney και του Άι Βασίλη πάνω στο έλκηθρό του. Δεν μπορώ να σας περιγράψω πως νιώσαμε, όλα μας τα όνειρα, όλα τα παραμύθια που μας είχαν διαβάσει οι γονείς μας, όλες οι ταινίες που είχαμε δει ξανά και ξανά ζωντάνευαν μπροστά στα μάτια μας. Ξαφνικά νιώθαμε και εμείς μικρά παιδιά, τα οποία έβλεπαν τους αγαπημένους τους ήρωες να περνάνε και να ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια τους. Τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα απερίγραπτης χαράς, το παιδικό μου όνειρο, μόλις είχε γίνει πραγματικότητα, δεν μπορούσα να το συνειδητοποιήσω. Τραγουδούσαμε, χορεύαμε, γελούσαμε, ήμασταν πάλι παιδιά. Με το που ολοκληρώθηκε ηΧριστουγεννιάτικη παρέλαση, δυστυχώς είχε έρθει η ώρα να φύγουμε, το κρύο ήταν πιο έντονο και εμείς ταξιδεύαμε την επόμενη ημέρα.
Σήμερα, όταν προσπαθώ να περιγράψω το ταξίδι μου αυτό στον μαγικό κόσμο της Disneyland δεν βρίσκω τις λέξεις για να το περιγράψω, είναι τόσο έντονα τα συναισθήματα που μου έχει αφήσει που δεν μπορώ να το αποτυπώσω σε λέξεις. Μόνο δύο πράγματα μπορώ να πω, ότι είναι ένα ταξίδι ζωής που αν δεν το ζήσει κανείς δεν μπορεί να το περιγράψει και ότι ευχαριστώ τον θεό που με βοήθησε να πραγματοποιήσω το παιδικό μου όνειρο και να βρω στο πρόσωπο του συντρόφου μου το δικό πρίγκιπα της Disney!
