Λιγότερο γνωστά από τα κάλαντα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, τα κάλαντα των Φώτων κάθε χρόνο ακούγονται ολοένα και λιγότερο. Γιατί συμβαίνει αυτό; Είτε γιατί τα παιδιά έχουν ήδη πάρει το χαρτζιλίκι και τα δώρα τους, οπότε δεν μπαίνουν πια στη διαδικασία να πούνε τα κάλαντα στις γιαγιάδες και τους παππούδες, είτε γιατί θέλουν αλλά δεν γνωρίζουν τα λόγια και τη μελωδία.
Μέρος της ελληνικής παράδοσης, τα κάλαντα, αξίζει να διατηρήσουμε την αξία τους στο πέρασμα των ετών, και να τα μάθουμε στα παιδιά μας.
Ακόμα καλύτερο είναι να τα θυμηθούμε εμείς οι ίδιοι και να πάρουμε τα τριγωνάκια μας, ναι, όλοι μαζί, παρέα με τα παιδιά μας, και να τα ψάλουμε! Να τα πούμε;
Σήμερα τα φώτα κι ο φωτισμός
η χαρά μεγάλη κι ο αγιασμός.
Κάτω στον Ιορδάνη τον ποταμό
κάθετ’ η κυρά μας η Παναγιά.
Όργανo βαστάει, κερί κρατεί
και τον Αϊ-Γιάννη παρακαλεί.
Άϊ-Γιάννη αφέντη και βαπτιστή
βάπτισε κι εμένα Θεού παιδί.
Ν’ ανεβώ επάνω στον ουρανό
να μαζέψω ρόδα και λίβανο.
Καλημέρα, καλημέρα,
Καλή σου μέρα αφέντη με την κυρά.
Χρόνια Πολλά σε όλους, με φως στις καρδιές μας!
