Πολλές φορές όταν γίνεσαι μαμά και προσπαθείς να φροντίζεις συνεχώς για όλους και για όλα, κρύβεις τις δυσκολίες ή και τα συναισθήματά σου για να προστατέψεις την καθημερινότητα της οικογένειάς σου. Έρχεται όμως η στιγμή που θα λυγίσεις.
Και να λυγίσεις και εσύ μαμά, να απελευθερώσεις τα συναισθήματά σου, όποια και αν είναι αυτά. Και μην συγκρατηθείς από τον φόβο μην σε δει το παιδί. Το παιδί νιώθει και αντιλαμβάνεται ακόμα και όταν δεν μπορεί να εξηγήσει και να χαρακτηρίσει μια κατάσταση, νιώθει αν η μαμά του είναι πραγματικά καλά ή προσποιείται! Είσαι μαμά, είσαι άνθρωπος και όχι άτρωτη όπως θέλεις να πιστεύεις, ζήσε κάθε στιγμή ελεύθερα χωρίς να καταπιέζεσαι!
Όσα χρόνια είμαι μαμά έχω βρεθεί πολλές φορές σε αυτή τη φάση, να θέλω να εκδηλώσω τα συναισθήματά μου και να μην το κάνω σκεπτόμενη την αντίδραση του παιδιού. Λάθος! Η μαμά έχει ψυχή και δεν πρέπει να βασανίζεται. Με τον καιρό και όσο μεγαλώνει το παιδί μου και επικοινωνούμε συνεχώς και καλύτερα, έμαθα να με ακούω, να με βοηθάω να απελευθερώνω ό,τι νιώθω, ακόμα και τώρα που είμαι μαμά. Και δεν φοβάμαι πώς θα αντιδράσει το παιδί μου γιατί είναι εκεί δίπλα μου να με στηρίξει. Να με ρωτήσει τι έχω, να με πάρει μια αγκαλιά, να μου χαϊδέψει το μέτωπο και να μου κρατήσει το χέρι. Ναι, θα με δει να κλαίω γιατί δεν μπορώ πάντα να κρυφτώ αλλά έτσι μαθαίνει πως η ζωή δεν είναι μόνο χαρές και χαμόγελα αλλά έχει και δυσκολίες που οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε!
Η μητρότητα με έμαθε να είμαι ακόμα πιο αληθινή και να μεγαλώνω το παιδί μου με απόλυτη ειλικρίνεια και ωριμότητα. Και μάλλον ο συνδυασμός έχει επιτυχία γιατί μεγαλώνω ένα χαρούμενο παιδί, ικανό να αντιμετωπίσει κάθε δυσκολία ή πρόκληση της ζωής ακόμα και να σταθεί στοργικά για λίγο δίπλα μου, να αντιστραφούν οι ρόλοι και να με φροντίσει εκείνο όταν το έχω ανάγκη. Και όταν με ρωτάει «μαμά, γιατί κλαις;» αφήνω τα… σκουπιδάκια στην άκρη και απαντώ “γιατί σήμερα είναι μια δύσκολη μέρα για τη μαμά και χρειάζεται τη βοήθειά σου για να νιώσει καλύτερα!”.
Το κλάμα είναι πολλές τόσο ανακουφιστικό και αναγκαίο για να νιώσουμε καλύτερα και είναι ένας τρόπος έκφρασης μέσα στην καθημερινότητά μας. Γιατί η ζωή τα έχει όλα! Και χαμόγελο και κλάμα! Και οφείλουμε αυτό να το μάθουμε στα παιδιά μας από μικρή ηλικία. Ακούγεται σκληρό ή υπερβολικό; Κι όμως δεν είναι, και σύμφωνα και με τους ειδικούς στα παιδιά πρέπει να λέμε πάντα την αλήθεια γιατί τότε μόνο τα θωρακίζουμε και τα μεγαλώνουμε σωστά και όχι ιδεατά.
Γιατί να θυμάστε: Μεγαλώνουμε παιδιά, τους ανθρώπους του αύριο, όχι ψαράκια στη γυάλα!
