Ο κορυφαίος θρύλος του παγκόσμιου παρκέ, ο σπουδαίος παίκτης του NBA, Kobe Bryant αποφάσισε κατά την απόσυρσή του από την ενεργό δράση να αποτυπώσει την λατρεία του για το μπάσκετ σε μοναδικούς στοίχους ενός ποιήματος, μια αληθινή κατάθεση ψυχής! Oι στοίχοι εμπλουτίστηκαν με το κινούμενα σχέδια του θρυλικού animator της Disney, Glen Keane και με την μουσική επένδυση του θρυλικού συνθέτη John Williams δημιουργώντας το απόλυτο οσκαρικό animation film που κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίου μικρού μήκους!
Μέσα σε 5 λεπτά με τους στοίχους που εκφωνεί ο ίδιος κατά τη διάρκεια της ταινίας , ο Kobe περιγράφει και μιλάει για την αγάπη και το πάθος του για το μπάσκετ. Δηλώνει την απερίγραπτη αγάπη για το άθλημα που τον ανέδειξε και που καθόρισε την ύπαρξή του στη ζωή. Μοιράζεται την αγωνία, τις προσπάθειες, τις θυσίες , τις χαρές αλλά και τις συγκινήσεις στη πορεία που οδηγεί στην απόλυτη επιτυχία και τελικά στην κορυφή με την απόλυτη αναγνώριση και καταξίωση.
Ο Kobe με αυτή την κατάθεση ψυχής εμπνέει πραγματικά όλους μας να θέτουμε στόχους, να προσπαθούν, να αγωνιζόμαστε σκληρά και αποφασιστικά για αυτό που αγαπάμε και θέλουμε να κάνουμε με πάθος, πίστη και σκληρή δουλειά αλλά και αγάπη. Αφιερώστε λίγα λεπτά να δείτε τη ταινία και μοιραστείτε το μαζί και με τα παιδιά σας. Σίγουρα αποτελεί, θα αποτελεί και θα είναι πάντα ένα σπουδαίο πρότυπο έμπνευσης και μίμησης. Ένα πρότυπο δημιουργικότητας και καταξίωσης για το οποίο θα μιλήσω και εγώ κάποτε στο παιδί μου, στην κόρη μου. Ναι! Και ας είναι κορίτσι, και ας μην παίξει ποτέ μπάσκετ, αξίζει να γνωρίσει το έργο, τη πίστη, την αγάπη του Kobe για αυτό που διάλεξε, υπηρέτησε με απόλυτη προσήλωση και τον οδήγησε στην κορυφή και την παγκόσμια αναγνώριση. Ο Kobe είναι ένα σπουδαίο πρότυπο για εμάς αλλά και τα παιδιά του αύριο!
“Αγαπημένο μου μπάσκετ,
Από τη στιγμή που φόρεσα τις κάλτσες του πατέρα μου και ξεκίνησα νοητά να εκτελώ νικητήρια σουτ στο θρυλικό Western Forum, ήξερα πως ένα πράγμα ήταν αληθινό. Σε ερωτεύθηκα. Σε αγάπησα τόσο, που σου έδωσα τα πάντα. Το μυαλό και το κορμί μου, το πνεύμα και την ψυχή μου. Ήμουν ένα εξάχρονο παιδί που σε αγάπησε έντονα. Δεν είδα ποτέ το τέλος του τούνελ. Είδα μόνο τον εαυτό μου να βγαίνει τρέχοντας από αυτό. Έτρεξα πάνω κάτω σε κάθε παρκέ για να κυνηγήσω κάθε μπαλιά. Μου ζήτησες να παλέψω και σου έδωσα την καρδιά μου γιατί μου προσέφερες πολλά περισσότερα.
Έπαιξα με ιδρώτα και με πόνο, όχι μόνο επειδή η πρόκληση με καλούσε, αλλά κι επειδή ΕΣΥ με φώναζες. Εκανα τα πάντα για ΕΣΕΝΑ, γιατί έτσι πρέπει να κάνεις όταν κάποιος σε κάνει να αισθάνεσαι τόσο ζωντανός, όσο εσύ με άφησες να νιώσω. Έδωσες σε ένα εξάχρονο παιδί το Laker Dream και για πάντα θα σε αγαπώ. Όμως, δεν μπορώ να σε αγαπώ τόσο αρρωστημένα για πολύ ακόμα. Αυτή τη χρονιά, είναι ό,τι μου έχει απομείνει για να σου δώσω. Η καρδιά μου μπορεί να αντέξει το σφυροκόπημα, το μυαλό μου θα το διαχειριστεί, όμως το σώμα μου ξέρει πως ήρθε η στιγμή να πω αντίο.
Και είμαι εντάξει. Είμαι έτοιμος να σε αφήσω να φύγεις. Θέλω να το γνωρίζεις τώρα, ώστε και οι δυο να αδράξουμε κάθε στιγμή που μας απόμεινε. Τα καλά και τα άσχημα. Δώσαμε ο ένας στον άλλο όσα είχαμε.
Γνωρίζουμε και οι δυο, πως ό,τι κι αν κάνω μετά, θα είμαι πάντα αυτό το παιδί με τις γυρισμένες κάλτσες, τον κάδο με τα σκουπίδια στη γωνία και τα πέντε δευτερόλεπτα. Η μπάλα είναι στα χέρια μου. 5… 4… 3… 2… 1
Πάντα θα σε αγαπώ,
Kobe».
