Η πρώτη φορά στο σχολείο αποτελεί ένα ορόσημο όχι μόνο για το παιδί αλλά και για τη μαμά που αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι το παιδάκι της μεγαλώνει, και, αυτό είναι ίσως το πιο δύσκολο κομμάτι που έχει να διαχειριστεί, ότι μπορεί να τα καταφέρει μια χαρά και χωρίς εκείνη.
Η βασική ανησυχία της μαμάς πηγάζει από το ότι πλέον κάποιος «ξένος» θα φροντίζει το παιδί. Καλό είναι αυτοί οι άνθρωποι που φροντίζουν το παιδί μας να μην μας είναι άγνωστοι και ξένοι. Μπορούμε να τους γνωρίσουμε, να συζητήσουμε μαζί τους, να τους επικοινωνήσουμε τις αγωνίες και τα άγχη μας, και φυσικά πιθανές ιδιαιτερότητες που έχει το παιδί μας.
Ναι, η φροντίδα της μαμάς δεν συγκρίνεται, κι όμως υπάρχουν άνθρωποι στους οποίους μπορούμε να εμπιστευτούμε το παιδί μας, και να το αγκαλιάσουν με στοργή, κατανόηση και αγάπη.
Το ξέρεις. Κι όμως σκέψεις τριβελίζουν το μυαλό σου: Πώς θα αντιδράσει το ίδιο το παιδί; Θα κλαίει; Θα σε αναζητά; Θα τρώει το φαγητό του; Μήπως δεν το έχω προετοιμάσει σωστά για αυτή τη σημαντική στιγμή της ζωής του;
Είμαι σίγουρη ότι έκανες ό,τι καλύτερο μπορούσες!
Μην προσπαθείς να προσεγγίσεις το τέλειο, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει. Η πλειονότητα των παιδιών αντιδρά σε αυτό το στάδιο αποχωρισμού από τη μαμά. Στην πορεία όμως σχεδόν όλα προσαρμόζονται και τελικά επιζητούν το σχολείο τους όσο τίποτε άλλο!
Να θυμάσαι ότι οι παιδαγωγοί γνωρίζουν πολύ καλά τι εστί αποχωρισμός, και είναι δεκτικοί στο να πάρεις ένα τηλέφωνο για να δεις αν όλα πάνε καλά, ή να τους ρωτήσεις για το πώς πήγε η μέρα.
Μαμά που με διαβάζεις, να ξέρεις, σε καταλαβαίνω απόλυτα, κι ας μην σε ξέρω. Γράφοντας αυτές τις λέξεις, είναι σαν να βλέπω τον εαυτό μου έξω από τον παιδικό σταθμό της κόρης μου. Σαν να έχω μπροστά μου εκείνη τη γλυκιά παιδαγωγό που της χάρισε τρυφερότητα, παιχνίδι, γνώσεις, αγκαλιές.
Και χάρισε και σε μένα το ελεύθερο να εκφράζομαι απέναντί της, να ανταλλάσσουμε απόψεις, να μιλάμε ουσιαστικά για τη γονεϊκότητα και τη φροντίδα ενός μικρού παιδιού. Του παιδιού μου.
Τώρα πια που είναι στο γυμνάσιο, το ξέρω καλά: Οι πρώτες φορές συνεχίζονται για όσο είσαι μαμά. Είναι μία προς μία ανεξίτηλες, είναι δύσκολες (όλες, μα όλες) και τα πάντα εξαρτώνται από τη δική μας προσέγγιση.
Δώσε στον εαυτό σου λίγο χρόνο – όλα θα πάνε πολύ καλύτερα, πίστεψέ με. Μέχρι την επόμενη «πρώτη φορά»…
