Μπορεί να έχεις διαβάσει εξομολογήσεις μαμάδων, να έχεις ακούσει ιστορίες και περιστατικά προωρότητας, ποτέ όμως δεν θα καταλάβεις τι θα πει προωρότητα αν δεν το έχεις ζήσει. Αυτή είναι μια μεγάλη αλήθεια. Προσωπικά ως μαμά δεν βίωσα την προωρότητα, τη γνώρισα όμως στο πλευρό της καλύτερής μου φίλης, της αδελφής μου, και έμαθα πάρα πολλά.
Αρχικά ας ορίσουμε με απλά λόγια τι εννοούμε με τον όρο προωρότητα. Πρόωρο θεωρείται κάθε μωρό που γεννιέται πριν από την 37η εβδομάδα και συνήθως χρειάζεται να παραμείνει στη μονάδα νεογνών και σε θερμοκοιτίδα για περισσότερη φροντίδα, αύξηση βάρους και ανάπτυξη.
Αυτό μπορεί να διαρκέσει μέρες ως και εβδομάδες που οι γονείς θα συναντούν το μωράκι τους μέσα στον θάλαμο με σωληνάκια και συνθήκες περίεργες με σκοπό να περάσει ο καιρός να ολοκληρωθούν όλες οι απαραίτητες διαδικασίες ανάπτυξης για να μπορέσει να τους ακολουθήσει στο σπίτι.
Δεν είναι καθόλου εύκολο και τα λόγια είναι τελείως περιττά. Τι μπορείς άλλωστε να πεις σε μια μάνα που δεν μπορεί καλά καλά να αγκαλιάσει, να θηλάσει το μωρό της και να φύγει με αυτό από το μαιευτήριο;
Δεν θα ξεχάσω το πάγωμα που ένιωθα στην ψυχή μου κάθε φορά που με έπαιρνε η φίλη μου να μου πει πως πάει στο νοσοκομείο να δει το μωρό και κάθε φορά που μετρούσαμε τις μέρες που περνούσαν αργά και βασανιστικά μέχρι το μωράκι της να πάρει εξιτήριο.
Αυτά τα μωράκια όμως έχουν μια υπερδύναμη και σχεδόν πάντα τα καταφέρνουν και μας εντυπωσιάζουν. Έτσι και έγινε, το μωρό επέστρεψε υγιέστατο στο σπίτι με μια κάποια περισσότερη ανάγκη φροντίδας και προσοχής.
Η προωρότητα όμως δεν σταματάει εκεί αλλά ακολουθεί το μωρό όλο τον πρώτο χρόνο. Κάθε μήνας είναι διαφορετικός και πολύ σημαντικός για ένα προωράκι. Είναι ένα κανονικό μωρό ίσως πιο ευαίσθητο σε κάποια θεματάκια. Οι γονείς ακολουθούν κατά γράμμα συγκεκριμένα πρωτόκολλα για τα στάδια ανάπτυξής του και αναπόφευκτα η ανησυχία και το άγχος είναι μεγαλύτερα. Επίσης είναι συχνοί οι ιατρικοί έλεγχοι που γίνονται από διάφορες ειδικότητες γιατρών και που ένας γονιός ενός τελειόμηνου νεογέννητου μπορεί και να μην έχει ακούσει και ποτέ στα αντίστοιχα στάδια ανάπτυξης.
Δεν σας κρύβω πως ήρθα πολλές φορές σε αμήχανη θέση όταν η φίλη μου μου μετέφερε μια πληροφορία και με ρώταγε αν το είχαμε περάσει και εμείς. Πολλές φορές έλεγα ένα “ναι” και ας μην ίσχυε, για να μην νιώσει μόνη και κάπως διαφορετική από το συνηθισμένο. Έχει περάσει καιρός, και πέραν του ότι την θαυμάζω πολύ για τη δύναμη και για όσα προσφέρει στο παιδί καθημερινά για να μην λησμονήσει τίποτα, έχω μάθει τόσα πολλά κοντά της.
Αφήνω τους ιατρικούς όρους περί προωρότητας και μένω στο γεγονός πως όλα αντιμετωπίζονται και ξεπερνιούνται. Οι δυσκολίες και οι ιδιαιτερότητες στην ανάπτυξη ενός πρόωρου μωρού μπορεί να φαντάζουν πολλές αλλά τελικά αντιμετωπίζονται με ψυχραιμία, μεθοδικότητα και φυσικά συνεργασία μεταξύ των γονιών που ίσως έρχονται και πιο κοντά, θωρακίζουν περισσότερο την μεταξύ τους σχέση και μεγαλώνουν πιο σχολαστικά το μωράκι τους χωρίς πολλές παρεμβάσεις.
Η εύρεση του σωστού παιδιάτρου που θα συνεργαστείς μαζί του έχει ζωτική σημασία για τους γονείς ακόμα περισσότερο λόγω προωρότητας αλλά είναι πολύ σημαντικό να έχει και επιπλέον γνώσεις ο γιατρός για τις ανάγκες ενός πρόωρου μωρού, ίσως και να ειδικεύεται σε αυτό.
Η προωρότητα δεν είναι αδυναμία, δεν είναι ασθένεια, είναι ιδιαιτερότητα και πλέον ένα αρκετά συχνό φαινόμενο. Αντιμετωπίζεται και καταλήγουν όλες οι δύσκολες στιγμές των πρώτων ημερών να αποτελούν ανάμνηση. Τα πρόωρα μωράκια μπορεί να στερούνται τις πρώτες μέρες χάδια και αγκαλιές της μαμάς μένοντας μέσα στη μονάδα αυξημένης φροντίδας αλλά αποδεικνύουν πως γεννήθηκαν ιδιαίτερα και μαχητές της ζωής.
Το πλασματάκι αυτό, το μωρό της φίλης μου που με έμαθε τι θα πει προωρότητα, λάμπει από ζωή και ενέργεια, αναπτύσσεται κανονικά και φυσιολογικά και μας διδάσκει πως όλα για κάποιο λόγο συμβαίνουν στη ζωή και πως οι ιδιαιτερότητες είναι τα εφόδια μας για ένα καλύτερο αύριο.
Μανούλες με πρόωρα μωράκια, παλέψτε και νικήστε τα πάντα για να απολαύσετε κάθε στιγμή δίπλα στο μωρό σας, στον μικρό σας μαχητή, στο μικρό σας θαυματάκι!
