Με αφορμή τη πρόσφατη βόλτα μου στα μαγαζιά για τις πασχαλινές αγορές αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία μου από το mum’ s shopping day που όσο χαρούμενη και ενθουσιασμένη και αν είσαι στην αρχή τόσο κουρασμένη και εκνευρισμένη καταλήγεις στο τέλος.
Τη μεγάλη εβδομάδα λοιπόν αποφάσισα με την Αγαπημένη μου, φίλη και μαμά, να κάνουμε μια βόλτα στα μαγαζιά για να χαζέψουμε λίγο τις βιτρίνες και να ανανεωθούμε, προσθέτοντας μικρά πραγματάκια στη ντουλάπα μας. Γνωρίζοντας τις δυσκολίες των ημερών λόγω εορταστικού κλίματος αποφασίσαμε να πάμε μεσημεράκι Μεγάλης Τρίτης με ελεύθερο πρόγραμμα χωρίς ραντεβού και υποχρεώσεις, εφοδιασμένες με όσα θα χρειαστούν τα μικρά μας και με πολύ κέφι.
Με εφοδιασμένα καρότσια, άνετα ρούχα και καλή διάθεση επισκεφτήκαμε γνωστό εμπορικό κέντρο ώστε να έχουμε όλα τα μαγαζιά συγκεντρωμένα και τα όλες τις ανέσεις για τη φροντίδα των μωρών όπως baby room για αλλαγή πάνας, ασανσέρ, καθιστικό για την ώρα του φαγητού και φιλικό, χαρούμενο περιβάλλον. Όση καλή διάθεση κι αν είχαμε όσο όμορφες και αν ήταν οι ανοιξιάτικες-πασχαλινές βιτρίνες, όσο απολαυστικός και αν ήταν ο δροσερός καφές μας τόσο αφιλόξενη και κουραστική ήταν η παραμονή μας στα καταστήματα. Στενοί διάδρομοι, μικρά δοκιμαστήρια, έλλειψη σεβασμού από το προσωπικό και προδιαγραφές ανύπαρκτες για φιλική εξυπηρέτηση των πελατών με μικρά παιδιά και ειδικά με μωρά σε καρότσια ήταν τα συναισθήματα που μας κατέκλυσαν και μας απογοήτευσαν.
Η εικόνα που έβλεπες ήταν δυο νέες μαμάδες με δυο καρότσια να παλεύουν να διασχίσουν τους στενούς διαδρόμους των καταστημάτων για να πάρουν ένα μπλουζάκι και να το δοκιμάσουν. ΓΙατί εκτός από μαμάδες παραμένουμε γυναίκες που θέλουμε να εξερευνήσουμε την αγορά, να ενημερωθούμε για νέες τάσεις και να ανανεώσουμε την γκαρνταρόμπα τους και ναι θέλουμε όλα αυτά να τα κάνουμε παρέα τόσο με τη φίλη μας όπως και πριν γίνουμε μαμάδες, όσο και τώρα με τα μικρά μας. Επίσης θέλουμε να μπορούμε να δοκιμάσουμε με άνεση αυτό που σκεφτόμαστε να αγοράσουμε σε ένα δοκιμαστήριο που θα μπορεί να συνυπάρξει και το καρότσι, γιατί διαφορετικά αν δεν έχουμε ένα ακόμα άτομο να φυλάξει το μωρό απέξω απλά δεν μας αναγνωρίζεται το δικαίωμα να δοκιμάσουμε ένα ρούχο. Ειλικρινά θα ήθελα να μάθω πόσο δύσκολο και ακατόρθωτο φαντάζει στα στελέχη των καταστημάτων και ειδικά των μεγάλων αλυσίδων, των πολυεθνικών, η διαμόρφωση έστω ενός μόνο δοκιμαστηρίου κατάλληλο για χρήση από μαμάδες με καρότσι; Είναι πολυτέλεια;
Φυσικά και δεν είναι πολυτέλεια ούτε κάτι τόσο δύσκολο να πραγματοποιηθεί, απλά δεν έχει γίνει ακόμα η ανάλογη σκέψη και η υλοποίησή της. Μήπως όμως θα έπρεπε ; Όπως επίσης θα έπρεπε και να προβλέπεται και να εφαρμόζεται σε όλα τα καταστήματα και από όλους τους υπαλλήλους η παροχή προτεραιότητας στο ταμείο σε γονείς ειδικά με μικρά μωρά ή η ύπαρξη ειδικού ταμείου για γονείς, εγκύους και άτομα με ειδικές ανάγκες. Μήπως θεωρείται και αυτό πολυτέλεια; Θεωρείται πολυτέλεια δηλαδή η ανάγκη της σύγχρονης μητέρας που δεν θέλει να χάνει τον δυναμισμό και την ανεξαρτησία της ως άνθρωπος ακόμα και αφού έγινε μαμά και ζητάει το απαιτούμενο σεβασμό και την εξυπηρέτησή της;
Ακόμα και στα καταστήματα με βρεφικά-είδη δεν προβλέπεται η εύκολη διέλευση των καροτσιών με την άποψη μάλλον ότι όλες οι μανούλες σε αυτή τη χώρα πηγαίνουν μόνες τους για ψώνια γιατί έχουν απαραίτητα τη δυνατότητα κάποιος να κρατάει στο σπίτι το μωρό τους.
Η έλλειψη προδιαγραφών και σεβασμού προς τους γονείς και τα μωρά συνεχίζεται και εκτός των καταστημάτων, στο χώρο του ασανσέρ που σε βλέπουν με ένα μωρό στο καρότσι, ψώνια και αντί να σου κρατήσουν το ασανσέρ, σε κοιτάνε με μια απάθεια και το αφήνουν να φύγει και να περιμένεις λίγο ακόμα σαν να μην πειράζει.
Έπειτα στο χώρο του baby room, που είναι αρχικά ευλογία να το πετύχεις σε κάποιο χώρο τόσο περιποιημένο, άνετο και εφοδιασμένο όπως σε κάποιο εμπορικό κέντρο, να συναντάς ακαθαρσίες, σκουπίδια και γενικά μια ντροπιαστική κατάσταση ακόμα και για το άτομο που θα πρέπει να το καθαρίσει. Ειλικρινά είναι τραγικό να υπάρχουν άνθρωποι και μάλιστα γονείς που να μην σέβονται οι ίδιοι τους ειδικά σχεδιασμένους χώρους για οικογένειες και παιδιά. Απλά ΝΤΡΟΠΗ.
Και η ντροπή αυτή δεν είναι ατομική αλλά συνολική, κοινωνική, εθνική . Είναι τροπή όταν διανύουμε το 21ο αιώνα και μετά από τόσες πνευματικές, τεχνολογικές κατακτήσεις, θεμελίωση δικαιωμάτων και ελευθεριών και επιστημονικές ανακαλύψεις να μην προσφέρουμε τα αυτονόητα για την ομαλή ενσωμάτωση ενός νέου γονέα στο κοινωνικό σύνολο, στη καθημερινότητα της κοινωνίας. Είναι τροπή να έχουμε αφιλόξενους χώρους για τη σύγχρονη μητέρα. Είναι τροπή να την αφήνουμε να ταλαιπωρείται μαζί με το μωρό της περιμένοντας στην ουρά του ταμείου. Είναι τροπή να μην μπορεί να δοκιμάσει ένα ρούχο στο δοκιμαστήριο για να νιώσει και αυτή χαρούμενη και ανανεωμένη. Είναι ντροπή να την κοιτάμε με μεγάλη απάθεια όταν τρέχει να προφτάσει το ασανσέρ και απλά το αφήνουμε να φύγει και να το χάσει. Είναι ντροπή να μην μπορεί να φροντίσει το μωρό της σε ένα καθαρό περιβάλλον του baby room.
Είναι μεγάλη ντροπή να θεωρούμε ότι η νέα μητέρα παύει να είναι γυναίκα μετά το ερχομό του μωρού, να είναι γυναίκα με ανάγκες όπως αυτή της βόλτας στα μαγαζιά με τη φίλη της και το μωρό της.Ναι λοιπόν η σύγχρονη μητέρα θέλει να διατηρήσει και να αυξήσει το δυναμισμό και την ανεξαρτησία της και με το μωρό στην αγκαλιά και να έχει την εξυπηρέτηση και την άνεσή της όπως και πριν. Ναι είναι ντροπή να θεωρούμε ότι το σωστό και μάλλον η εύκολη λύση είναι η νέα μητέρα να εγκλωβίζεται στο σπίτι και στις δυσκολίες της, απορρίπτοντας τις ανάγκες τις και τα πιο απλά θέλω της με την δικαιολογία ότι έγινε μάνα. Ναι η σύγχρονη μητέρα, σύζυγος, γυναίκα θέλει να τα κάνει όλα ακόμα και με ένα καρότσι αγκαλιά, ακόμα και το shopping therapy θέλει να το κάνει και έχει δικαίωμα να το απολαμβάνει.
Όσα λοιπόν καταστήματα και πολυεθνικές εταιρίες αλλά και άλλοι χώροι που μπορεί να θέλει ή να χρειάζεται να επισκεφτεί η μανούλα με το μωρό της, τύχει να λάβουν γνώση και να παραδειγματιστούν από αυτή την εμπειρία που βίωσα εγώ και άλλες τόσες μανούλες ας ελπίσουμε ότι θα φροντίσουν να διαμορφώσουν όσο το δυνατόν πιο φιλόξενο περιβάλλον και φιλική εξυπηρέτηση.
