Οι αυλές έχουν ντυθεί στα άσπρα από το πρωί, τα καπό των αυτοκινήτων φωνάζουν «χιονοπόλεμοοο» μα… η τηλεκπαίδευση καλά κρατεί. Μέχρι να τελειώσεις, αγάπη μου, το μάθημα, όλα θα είναι στρωμένα με μαλακό, ολόλευκο χιόνι. Και τότε, θα παίξουμε, σου το υπόσχομαι!
Τι όμορφα που είναι όλα όταν χιονίζει! Αφήνω για λίγο τη δουλειά μου (τηλεργασία και εγώ, όπως τόσες μαμάδες εκεί έξω), βάζω τα ζεστά μποτάκια μου και βγαίνω στο μπαλκόνι να χαζέψω τον χορό των χιονονιφάδων. Σου φτιάχνω κάτι να φας, στο δίνω στο χέρι χωρίς να μιλάω, αποχωρώ διακριτικά.
Το ξέρω. Δεν θες με τίποτα να κάνεις μάθημα. Θα ήθελες να ήταν εδώ οι φίλες σου και να παίζατε στα χιόνια. Θα γίνει, είναι θέμα λίγων ωρών.
Βασική προϋπόθεση, να ντυθούμε σωστά, συμφωνείς; Εννοείται ότι κάθε μαμά ξέρει (ή μαθαίνει) πώς να ντύσει το παιδί της σωστά τον χειμώνα, αλλά το ντύσιμο για τα χιόνια είναι λίγο πιο απαιτητικό.
Και μετά, ποιος μας πιάνει;!
Θες χιονοπόλεμο; Θα τον έχεις!
Θες χιονάνθρωπο; Θα τον φτιάξουμε! (μετανιώνω που έφαγα το τελευταίο καρότο χθες, μα, οκ, κάτι θα βρούμε).
Θες φωτογραφίες και σέλφιζ και βιντεοκλήσεις με τις κολλητές σου; Εννοείται!
Θες να ανοίξεις το στόμα σου να πέσει μέσα μια χιονονιφάδα; Κάντο! (νόστιμη; για πες!)
Θες να πέσεις στο μαλακό λευκό στρώμα χιονιού και να κάνεις αγγελάκια; (κάτσε, το σκέφτομαι τώρα αυτό…) Οκ! Οκ! Κάνε ό,τι θες!
Έλα τώρα, δώσε λίγη προσοχή τώρα στο μάθημά σου. Το ξέρω πως σου θυμίζει δύσκολες στιγμές. Θυμήσου: Δεν είναι παρά δυο μέρες. Θα περάσουν. Πάω να βγάλω τα σκουφάκια και τα γαντάκια μας, να είναι έτοιμα. Δες! Το στρώνει! Σε αγαπώ, μικρή μου χιονονιφάδα.
