Οι μαυρισμένες φατσούλες που συναντάμε κάθε καλοκαίρι στο εξοχικό, τα παιδιά του χωριού που βρίσκουμε κάθε απόγευμα στην πλατεία, οι καλοκαιρινοί φίλοι είναι συνδεδεμένοι με τις πιο ανέμελες αναμνήσεις μας, ανεκτίμητος θησαυρός όσα χρόνια κι αν περάσουν!
Ακόμα και τώρα που γίναμε γονείς, συναντάμε με ανυπομονησία τους φίλους τους καλοκαιριού ή τους θυμόμαστε με νοσταλγία… Και την ίδια στιγμή ανοίγουμε το σπίτι και την αγκαλιά μας στους καλοκαιρινούς φίλους των παιδιών μας, και κάθε χρόνο τέτοια εποχή τους λέμε το κλασικό “Καλέ, πώς μεγάλωσες εσύ;! Πόσο ψήλωσες;!”.
Τα παιδιά μας αποχωρίστηκαν με βαριά καρδιά τους συμμαθητές και τους κολλητούς τους στη γειτονιά, σίγουρα όμως οι παλιοί αλλά και οι νέοι φίλοι των διακοπών τα περιμένουν για καλοκαιρινές περιπέτειες, ανέμελες βόλτες, ατελείωτο παιχνίδι, αμέτρητες βουτιές και… αναρίθμητα παγωτά!
Η εμπειρία μου ως μαμά μού έχει δείξει ότι ιδίως για ένα μοναχοπαίδι, όπως είναι η κόρη μου, το να γνωρίσει νέους φίλους στον τόπο των διακοπών του, το να γνωρίζει εκ των προτέρων ότι θα βρει παρέα στο νησί/ το χωριό/ το εξοχικό, αποτελεί τον Νο1 καθοριστικό παράγοντα επιτυχίας των διακοπών του – αλλά και ευτυχίας.
Το ξέρεις και συ καλά, ότι ακόμα κι αν πας το παιδί στο πιο εντυπωσιακό και ακριβό μέρος, ναι, σίγουρα θα εντυπωσιαστεί από το πλούσιο πρωινό και τις μεγάλες νεροτσουλήθρες, εάν όμως σε αυτό το παραδεισένιο μέρος δεν έχει μαζί έναν φίλο ή δεν αποκτήσει έναν καινούριο, η άμαξα του παραμυθιού θα μετατραπεί ευθύς σε κολοκύθα, και όλα μα όλα θα μοιάζουν βαρετά. Ναι, ακόμα και οι γονείς. Από μια ηλικία και μετά, κυρίως οι γονείς.
Τι μπορούμε να κάνουμε; Από τη μεριά μας, καλό είναι να ωθούμε με τρόπο τα παιδιά μας να γνωρίζονται με άλλα παιδάκια. Δεν αρκεί βέβαια να τους πούμε: “Άντε, πηγαίνετε, παίξτε!”. Πρέπει να είμαστε κι εμείς ευγενικοί και κοινωνικοί, να γνωριστούμε με τους γονείς των άλλων παιδιών, να κανονίζουμε να βρίσκονται τα παιδιά να παίζουν.
Η παραλία ενδείκνυται για νέες γνωριμίες. Ένα κουβαδάκι, μια μπάλα, ένα κάστρο στην άμμο, δεν θέλουν και πολύ τα παιδιά να βρουν παρέα και γιατί όχι, να γίνουν φίλοι!
Και κάτι τελευταίο, έτσι το αφήνω εδώ να υπάρχει: Λατρεύουμε τα παιδιά μας, τους αφιερώνουμε χρόνο, πολλοί από μας επικοινωνούμε μαζί τους εξαιρετικά, αλλά ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΦΙΛΟΙ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ. Τα παιδιά χρειάζονται φίλους. Όπως ακριβώς και εμείς, σε όποια ηλικία.
