Η Ελένη Ανδρεάδη είναι μια από τις πιο χαρισματικές συγγραφείς του παιδικού βιβλίου στην Ελλάδα. Είναι από αυτούς τους συγγραφείς που θα προτείνω τα βιβλία της πάντα ως μαμά σε μια άλλη μαμά, θα τα επιλέξω ως δώρο και θα προσθέσω κάθε νέα κυκλοφορία της στη παιδική βιβλιοθήκη του σπιτιού μας γιατί θα έρθει η κατάλληλη στιγμή που θα αναζητήσει το παιδί κάποιους από τους τίτλους της. Γιατί την ξεχωρίζω από τόσους συγγραφείς του παιδικού βιβλίου, προτείνω και επιλέγω τα βιβλία της ; Γιατί με τη χαρισματική, δημιουργική γραφή της καταφέρνει μοναδικά να συνδέσει έννοιες που φαντάζουν ίσως λίγο πιο σύνθετες και δύσκολες για τα παιδιά με την παιδικότητά τους και με τρόπο που μπορούν να τις κατανοήσουν. Συνδέει μαγικά την προσπάθεια να γνωρίσουν, να αγαπήσουν και να προστατέψουν το περιβάλλον τα παιδιά από μικρή ηλικία δημιουργώντας “πολίτες του αύριο” με πραγματικές ευαισθησίες και περιβαλλοντική παιδεία και ενσυναίσθηση. Επιπλέον αν την γνωρίσετε όπως είχα τη χαρά εγώ σε κάποια εκδήλωση, είναι ένας γλυκός και χαμογελαστός άνθρωπος που λατρεύει τα παιδιά και μάχεται πραγματικά μέσα από διάφορες δράσεις της για ένα καλύτερο αύριο και έναν καλύτερο πλανήτη για εκείνα.
Έτσι με αφορμή την κυκλοφορία του νέου βιβλίου της, η συγγραφέας Ελένη Ανδρεάδη δέχτηκε να μας παραχωρήσει για ακόμα μια φορά συνέντευξη στο Businessmum.gr και να απαντήσει στις ερωτήσεις μας για το θέμα του νέου βιβλίου αλλά και παράλληλα για τις απόψεις της σχετικά με ζητήματα που θέτει το νέο βιβλίο της «Οι Μαχητές του Ντάο, Υπόθεση Κόκκινος Φάκελος».
Οι Μαχητές του Ντάο επιστρέφουν για τρίτη φορά και καλούν τα παιδιά (από 5 ετών και πάνω) να λύσουν έναν μυστηριώδη γρίφο. Η αποστολή, καινούρια μα ο σκοπός πάντα ο ίδιος: Να φέρουν την ισορροπία στον πλανήτη! Βοηθήστε τους και γίνετε και εσείς μέρος της αλλαγής που χρειάζεται για ένα καλύτερο μέλλον!
Το τρίτο βιβλίο της σειράς «Μαχητές του Ντάο» εστιάζει στην πλαστική ρύπανση. Τι καλούνται να κάνουν ο Του και η Τι και τι μαθήματα μπορεί να πάρει από την αποστολή τους ο μικρός αναγνώστης;
Οι δυο μας φίλοι, τα αδέρφια τα οποία κάθε Σάββατο καλούνται να λύσουν μια υπόθεση που τους αναθέτει ο παππούς από την Κίνα και ταξιδιώτης του χρόνου, Σίφου, αυτή τη φορά καταπιάνονται με μια μυστήρια υπόθεση που ξεκινά όταν σε μια παραλία της Αττικής βρεθεί μια θαλάσσια χελώνα. Τι έχει συμβεί σε αυτήν και τι σχέση έχει με το κινεζικό έθιμο της Πρωτοχρονιάς, κατά το οποίο τα παιδιά λαμβάνουν ως δώρο χρήματα σε ένα κόκκινο φάκελο; Ένας γρίφος του παππού θα τους οδηγήσει σε ένα ταξίδι στα παλιά, πλέον άδεια ρέματα της Αθήνας, όπου θα γνωρίσουν μια φίλη η οποία θα τους βοηθήσει να λύσουν τον γρίφο, αφού όμως μάθουν ένα μύθο για έναν γέροντα της μακρινής Κίνας και τι σημαίνει πραγματικά η καλοσύνη…
O παππούς τους, ο Σίφου συμβουλεύει τα δύο παιδιά να ξοδεύουν τα χρήματά τους «στο κενό». Ποιο είναι το πιο πολύτιμο, αυτό που δεν βλέπουμε αλλά στο οποίο αξίζει να επενδύσουμε;
Κρατώντας μια κούπα, ο Σίφου εξηγεί στα παιδιά ότι είναι πολύτιμη για το κενό που έχει μέσα ώστε να βάλει κανείς το τσάι – και όχι για τον πηλό αυτό καθεαυτό. Ο μύθος του γέροντα μιλάει για τις καλές πράξεις που κάνουν τον κόσμο μας πιο όμορφο. Συνδυάζοντας τα δυο, τα παιδιά θα αναρωτηθούν εάν κάτι που αγοράζουν πραγματικά το χρειάζονται και κατά πόσο βλάπτει κάποιον άλλον οργανισμό, έστω πιο μακριά, έστω στα βάθη της θάλασσας, στη συγκεκριμένη περίπτωση το πλαστικό μιας χρήσης. Έτσι τα παιδιά θα εξερευνήσουν τη χαρά που μας δίνουν οι ανιδιοτελείς πράξεις, που οι μελέτες ευτυχίας εξάλλου σημειώνουν ότι τις χρειαζόμαστε και εμείς οι ίδιοι για να είμαστε πιο χαρούμενοι. Υπηρετώντας κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό μας, με βασικές αξίες όπως ο σεβασμός και η καλοσύνη, τελικά φτάνουμε πιο κοντά στην πραγματική, και όχι ευκαιριακή, προσωρινή ευτυχία.
Για να έρθει η ισορροπία στον πλανήτη είναι απαραίτητο να βρούμε πρώτα την ισορροπία μέσα μας; Και αν ναι, πώς μπορούν οι μικροί αναγνώστες να το επιτύχουν αυτό;
Μετά από 20 χρόνια ενασχόλησης με τη βιωσιμότητα είμαι πεπεισμένη πως πλέον ζούμε μια κρίση αξιών περισσότερο από καθετί άλλο. Η κλιματική κρίση, για παράδειγμα, βλάπτει όλους μας αλλά πρωτίστως τους πιο ευάλωτους, και σημαντικά τα παιδιά. Έχουμε αποδεχτεί ότι για την αυξανόμενη ετήσια οικονομική ανάπτυξη – και όχι την ευτυχία και ευημερία, διότι αυτό δεν καταγράφεται από δείκτες όπως το ΑΕΠ, ενώ φυσικά ούτε το πιο μακροπρόθεσμο οικονομικό κόστος υπολογίζουμε – είμαστε διατεθειμένοι να θυσιάσουμε την υγεία του πλανήτη και τη δική μας, ακόμα και να αμφισβητήσουμε τις συνθήκες της επιβίωσης μας ως είδος. Ελπίζουμε στην τεχνολογία που ακόμα δεν υπάρχει και ίσως θα μας σώσει στο μέλλον αντί να κάνουμε αυτά που πρέπει σήμερα. Επιστρέφω στις βασικές αξίες σεβασμού για τον άλλον, αλλά και για τα άλλα έμψυχα όντα με τα οποία μοιραζόμαστε τον πλανήτη, καλοσύνη, ταπεινότητα – ότι το είδος μας χρειάζεται το οικοσύστημα να είναι υγιές για να επιβιώσει – πράγματα τα οποία θεωρώ τα παιδιά αβίαστα συμμερίζονται και μπορούν να κατανοήσουν. Η ισορροπία μέσα μας δεν είναι κάτι που κατακτά κανείς και μετά τελειώνει ο αγώνας, είναι ένας καθημερινός αγώνας, και ο στόχος πιστεύω να είμαστε πιο ισορροπημένοι, αν όχι πάντα σε ισορροπία, κάτι αδύνατον.
Στο τέλος του βιβλίου σας έχετε πολλές εκπαιδευτικές δραστηριότητες. Αν ξεχωρίζατε μια από αυτές, την πρώτη για να ξεκινήσουν γονείς και παιδιά ποια θα ήταν και γιατί;
Στο βιβλίο και ειδικά στο παράρτημα, για να επιτύχουμε αυτή την μεγαλύτερη ισορροπία μέσα μας, προτείνω εργαλεία στα παιδιά και τους γονείς τους, όπως ασκήσεις ευγνωμοσύνης και απλούς διαλογισμούς για να καταλάβουμε τις φουρτούνες μέσα μας και πως μπορούμε να τις καταλαγιάσουμε καλύτερα. Ένας απλός τρόπος να γίνει αυτό είναι επίσης να βγούμε στην φύση. Εκεί ηρεμεί το μυαλό πιο εύκολα.
Έχετε αφιερώσει όλη σας την ενέργεια, τις γνώσεις και την δημιουργικότητά σας στην ενημέρωση και ευαισθητοποίηση γύρω από τη σωτηρία του πλανήτη. Είστε αισιόδοξη ότι κάποια στιγμή θα έρθει η αλλαγή;
Θεωρώ ότι πλέον που η κλιματική αλλαγή είναι εδώ ότι η ευαισθητοποίηση του κόσμου είναι μεγαλύτερη. Αυτό παραδόξως τουλάχιστον έχει το θετικό ότι ο κόσμος καταλαβαίνει ότι τα περιβαλλοντικά αυτά θέματα αφορούν το είδος μας, την ασφάλεια και υγεία μας και όχι μακρινούς ανθρώπους και ζώα. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως παγκοσμίως η δράση σε επίπεδο κρατών παραμένει απογοητευτική. Εναποθέτω τις ελπίδες μου στην ατομική πρωτοβουλία και στην απαίτηση του κάθε πολίτη για επείγουσα δράση από Πολιτεία και τις εταιρείες που επιλέγουμε. Ξαγρυπνώ τα βραδιά ανήσυχη για το μέλλον των παιδιών μου. Οι γονείς πιστεύω θα έπρεπε να απαιτούμε πιο αποφασιστικά δράση σε αυτά τα θέματα. Παραμένω αισιόδοξη γιατί δεν γνωρίζω άλλο τρόπο!
Ευχαριστώ θερμά για τις ωραίες ερωτήσεις!!
Ελένη
Ευχαριστούμε την αγαπημένη μας συγγραφέα Ελένη Ανδρεάδη για αυτή την απολαυστική συνέντευξη μαζί για τις απόψεις και τις σκέψεις που μοιράστηκε και ευχόμαστε καλοτάξιδο το νέο βιβλίο!
