Μαμά εγώ; Ναι εγώ. Καλή μαμά; Όσο πιο καλή μπορώ. Έμπειρη μαμά; Έμπειρη, μπορώ να πω για τους πρώτους δώδεκα μήνες. Πολύ χαζομαμά; Απίστευτα χαζομαμά και περήφανη για αυτό. Πότε όμως έγινα μαμά;
Η πτήση για τον παράδεισο ξεκίνησε με το θετικό αποτέλεσμα ενός τεστ εγκυμοσύνης που έκανα. Έτσι ξεκίνησε η εγκυμοσύνη μου, μια περίοδος που βίωσα πολλά, άλλα ευχάριστα και άλλα όχι, άλλα γευστικά και άλλα άγευστα, άλλα ουσιαστικά, συντροφικά και ήρεμα και άλλα πάλι όχι. Ναι αν και είχα μια κλινικά καλή εγκυμοσύνη, διάφορες συγκυρίες εκείνους τους μήνες δεν με άφηναν πάντα να ζήσω την εγκυμοσύνη μου όπως ήθελα. Αυτό όμως που θυμάμαι χαρακτηριστικά ανάμεσα στα πολλά που δεν ξεχνώ είναι η μέρα που ένιωσα τη πρώτη κλοτσιά του μωρού μου. Από εκείνη την ημέρα, άρχισα να νιώθω μαμά και να αδιαφορώ για ότι και όποιον και ανήκει ή δεν θέλω να ανήκει σε αυτόν τον παραδεισένιο κόσμο που πρόβαλε μπροστά μου με την αναμενόμενη άφιξη του μωρού μου. Και ο καιρός περνούσε ώσπου φτάσαμε στη γέννα!
Σαν σήμερα λοιπόν, πριν ένα χρόνο, στην αίθουσα τοκετού του Μαιευτηρίου, στην αίθουσα 1, μετά από 12 ώρες, στις 11:15πμ άκουσα για πρώτη φορά το κλάμα του μωρού μου που με έκανε μαμά. Ναι μαμά! Μια μαμά που γέννησε φυσιολογικά, θήλασε, σαράντισε και άρχισε όλα να τα κάνει παρέα με το θησαυρό της ζωής της, το μικρό της αγγελούδι. Ναι αυτή η μαμά είμαι εγώ. Μια μαμά αποφασισμένη να χαρίσει ουσιαστική και αληθινή αγάπη και φροντίδα στη νέα αυτή ψυχούλα που ήρθε στη ζωή.
Σίγουρα όσο και να προσπαθήσω δεν θα καταφέρω να εξιστορήσω μέσα από ένα άρθρο έναν ολόκληρο χρόνο ζωής με το μωρό μου, 365 βρεφικές και μαμαδίστικες ημέρες, δεκάδες στιγμιότυπα και πρωτόγονες εμπειρίες, όμως θα προσπαθήσω να περιγράψω τα συναισθήματα κορυφαίων στιγμών που ξεχώρισα αυτόν τον πρώτο, μοναδικό, αξέχαστο χρόνο ως μαμά.
Αρχικά η γέννα και μάλιστα ο φυσιολογικός τοκετός είναι μια ξεχωριστή εμπειρία που δεν ξεχνάς. Δεν ξεχνάς την εικόνα του ρολογιού που δεν περνούσαν οι ώρες. Τις διάφορες διαδικασίες. Τη τελική ευθεία των οδυνών και των εξωθήσεων. Το χαρακτηριστικό “σπρώξε, έρχεται το μωράκι σου” που ακούς από τον γιατρό σου. Μα πιο πολύ δεν ξεχνάς την εικόνα του μωρού σου στον αέρα, τυλιγμένο με τον ομφάλιο λώρο να κλαίει για να πάρει τη πρώτη ανάσα και τρομαγμένο να καταλήγει στην αγκαλιά σου και εκεί να ηρεμεί σαν να έχετε ξανασυναντηθεί οι δυο σας. Μα δεν ξεχνάς και τα δάκρυα του συζύγου σου που βιώνει μαζί σου όλη τη γέννα μέχρι και τη στιγμή που παίρνει αγκαλιά και εκείνος το μικρό αγγελούδι και το καλωσορίζει στη ζωή, ως μπαμπάς του. Ναι, τη γέννα μου δεν θα την ξεχάσω ποτέ γιατί εκεί ξεπέρασα τον εαυτό και τις δυνάμεις μου και έτσι έγινα μαμά!
Στη συνέχεια, ακολουθούν όλες εκείνες οι πρώτες φορές που κάνεις εσύ ή το μωρό σου κάτι και εντυπωσιάζεστε μαζί. Ανάμεσα σε αυτές τις παρθενικές εμπειρίες είναι η πρώτη φορά που θα το θηλάσεις με την ανησυχία αν τρώει και αν εσύ το κάνεις σωστά, η πρώτη φορά που θα το πλύνεις με το ένα χέρι και με τον φόβο να μην βραχεί ο αφαλός του, η πρώτη φορά που θα κόψεις νυχάκια, θα καθαρίσεις μυτούλα, αυτάκια. Η πρώτη έξοδος με μάρσιπο, με καρότσι, με αυτοκίνητο. Το πρώτο ταξίδι. Οι πρώτες γιορτές. Και αργότερα το πρώτο του εμβόλιο, το πρώτο δοντάκι, η εισαγωγή ξένου γάλατος, η εισαγωγή των πρώτων στερεών τροφών και του νερού. Η πρώτη φορά που θα σταθεί, θα χαμογελάσει, θα γελάσει, θα φωνάξει, θα πέσει, θα περπατήσει και φυσικά η πρώτη φορά που θα σε φωνάξει μαμά! Νομίζω, ότι συμπεριέλαβα επιγραμματικά στιγμές και συναισθήματα που κάθε μαμά θυμάται από τον πρώτο χρόνο με το μωρό της.
Και μετά από όλες αυτές τις πρώτες στιγμές και άλλες τόσες που δεν ανέφερα μαθαίνεις να ζεις τη καθημερινότητα σου με ένα μωρό. Μια καθημερινότητα τόσο διαφορετική, ανατρεπτική αλλά και τόσο όμορφη και ουσιαστική που δεν την αλλάζω με τίποτα.
Μου αρέσει που είμαι μαμά, που ζω , κοιμάμαι και ξυπνάω ως μαμά, που ονειρεύομαι και σκέφτομαι ως μαμά, που δημιουργώ και αγωνίζομαι ως μαμά. Μια μάλιστα δημιουργία και ένα όνειρό μου ως μαμά αυτόν τον πρώτο χρόνο, τα γνωρίζετε πολύ καλά καθώς ακούν στο όνομα businessmum.gr. Η ιδέα του blog προέκυψε και ξεκίνησε να δημιουργείται δυο βδομάδες αφού γέννησα και έμπνευση μου ήταν φυσικά τόσο ο νέος μου ρόλος ως μαμά αλλά κυρίως το μικρό μου αστεράκι.
Ένα χρόνο μαμά, ειλικρινά νιώθω τόσο γεμάτη, ευτυχισμένη και ολοκληρωμένη, δημιουργική και αισιόδοξη.
Σήμερα λοιπόν γιορτάζουμε, γιορτάζουμε τη γέννηση του μωρού μας που τα άλλαξε και τα ομόρφυνε όλα. Τη σημερινή ημέρα θα την γιορτάσουμε δικαιωματικά οι τρεις, το μεγάλο πάρτι ακολουθεί τις προσεχείς ημέρες με φίλους και αγαπημένα μας πρόσωπα.
Χρόνια πολλά αστεράκι μου!
Σε ευχαριστώ που ήρθες στη ζωή μου και μου μαθαίνεις καθημερινά τόσα πολλά.
Να τα εκατοστίσεις !
