Ακούγοντας αυτές τις μέρες διάφορες θεωρίες για το τι θα πει να είσαι μάνα, ποια γυναίκα τιμάει τον όρο και ποια τον προσβάλλει -μετά το έγκλημα της Πάτρας, “το έγκλημα του αιώνα” όπως έχει χαρακτηριστεί που ανθρώπινος νους δεν μπορεί να συλλάβει- γύρισα σε μια ημέρα της ζωής μου που βρέθηκα σε μια αίθουσα δικαστηρίου και κλήθηκα να απαντήσω σε μια σειρά από ερωτήματα πλέον και έχοντας και την ιδιότητα της μητέρας αλλά και να υπερασπιστώ το “μαμά”.
Τότε ήμουν ήδη 2 χρόνια μαμά με ένα πλασματάκι που μόλις είχε αρχίσει να μιλάει και να επικοινωνεί μαζί μου ανακαλύπτοντας τον κόσμο. Θυμάμαι την Πρόεδρο της έδρας του δικαστηρίου κατά τη διάρκεια της κατάθεσής μου να με ρωτάει μεταξύ άλλων “τώρα που έχετε γίνει και εσείς μητέρα, πώς κρίνετε….” .
Για λίγα δευτερόλεπτα ο χρόνος σταμάτησε. Αφαιρέθηκα και δεν άκουγα καμία φωνή καθώς για πρώτη φορά συνειδητοποίησα πόσο δύναμη έχει τελικά αυτή η ιδιότητα, του να είσαι μαμά, αλλά και πόση ευθύνη όταν ένα Δικαστήριο στην κατάθεσή σου επικαλείται αυτό για να εκφέρεις την άποψή σου.
Σε αυτό το Δικαστήριο πρέπει να σας πω πως βρέθηκα ακριβώς για αυτό τον λόγο, να αποδείξω πόση δύναμη έχει μια μαμά, καθώς είχα δεχτεί μια σειρά από επιθετικές συμπεριφορές και περιστατικά από ανθρώπους του οικείου περιβάλλοντός μου την πιο όμορφη περίοδο της ζωής μου, όταν ήμουν έγκυος και επρόκειτο να γίνω τότε πρώτη φορά και εγώ μανούλα.
Κατάφερα να ξεπεράσω ως εγκυμονούσα μια σειρά από δυσάρεστα γεγονότα, να προστατέψω το έμβρυο, να γεννήσω ένα υγιέστατο μωράκι και δυο χρόνια μετά να παρουσιαστώ σε μια δικαστική αίθουσα για να ζητήσω τον λόγο ως μάνα πλέον από όσους μου στέρησαν τότε τη χαρά, την ανεμελιά και έθεσαν σε κίνδυνο εμένα και το παιδί μου.
“Κάθε γυναίκα μπορεί να γίνει μάνα, αλλά κάποιες γυναίκες έχουν γεννηθεί για να γίνουν μάνες”
Με αυτή την εμπειρία που πάντα θα παραμένει χαραγμένη στο μυαλό και την ψυχή μου και έχοντας δώσει ως απάντηση στην Πρόεδρο του Δικαστηρίου πως “κάθε γυναίκα μπορεί να γίνει μάνα, αλλά κάποιες γυναίκες έχουν γεννηθεί για να γίνουν μάνες” δεν μπορώ να αποδεχτώ καμία άλλη ύπαρξη μάνας από αυτή της γυναίκας που φέρνει στη ζωή (ή φέρνει στη ζωή της) ένα παιδί από επιλογή, το φροντίζει, το αγαπάει, το μεγαλώνει, το μορφώνει, το στηρίζει σε όλα, προσφέρει και τη ζωή της για να είναι εκείνο καλά, ξενυχτάει, πονάει, τρέχει για να μην πονέσει και δυσκολευτεί εκείνο, και είναι δίπλα του σε κάθε χαρά, δυσκολία, λύπη, απογοήτευση αλλά και σε κάθε λάθος, για να το σφίξει στην αγκαλιά της και να το βοηθήσει να προχωρήσει στη ζωή του.
Εγώ αυτή τη μάνα, μανούλα, μαμά έμαθα και αυτή η μαμά προσπαθώ να είμαι και για την κόρη μου. Και αυτή τη μαμά έχει ανάγκη κάθε παιδί που θα έρθει στον κόσμο. Αλλά και αυτή η μάνα καλείται να είναι κάθε γυναίκα ή να προσπαθεί να είναι χωρίς το τίτλο της “καλής”, “τέλειας” ή “κακής” μαμάς. Μαμά είναι μόνο μία και αυτή η λέξη δεν επιδέχεται επίθετα και τίτλους. Αρκεί να θέλεις να γίνεις μαμά και να έχεις γεννηθεί για να γίνεις και μαμά σε αυτή τη ζωή.
Η ιδιότητα της μαμάς μπορεί να αποτελεί βιολογική ικανότητα κάθε γυναίκας αλλά δεν σου επιβάλει κανένας να την ασκήσεις αν δεν το θέλεις, δεν το νιώθεις. Η μητρότητα αλλάζει τη ζωή σου και της δίνει άλλο νόημα. Η μητρότητα δεν είναι υποχρέωση. Γιατί το να είσαι μαμά δεν είναι ένας τίτλος, μια δουλειά, ένα κατόρθωμα, αλλά ένα θαύμα, μια επιλογή και απέραντη ευτυχία.
Κάποιες γυναίκες γεννήθηκαν για γίνουν μάνες, άλλες δεν θα τα καταφέρουν ποτέ ενώ θα ήθελαν και άλλες έγιναν -μάλλον και δυστυχώς- από τύχη. Αλλά μάνα γεννιέσαι, δεν γίνεσαι!
