Κι αν αποτύχεις, τι θα συμβεί; Και τι σημαίνει τελικά «αποτυχία»; Το έχεις σκεφτεί ποτέ αυτό; «Αν αποτύχω σημαίνει ότι δεν είμαι καλή μητέρα, σημαίνει ότι δεν είμαι καλή σύντροφος, ή επαγγελματίας, ή αδερφή, ή κόρη, ή…». Οκ, πάρε μια ανάσα. Αυτή είναι μια γρήγορη και παρορμητική απάντηση και η ανάγνωσή της δεν πιάνεται καν. Τι θα συνέβαινε αλήθεια, αν πάμε λίγο πιο βαθιά; Αν δηλαδή ορίζαμε αληθινά τι θα πει για εμάς ότι «αποτυγχάνουμε». Πότε συμβαίνει αυτό; Όταν συμβαίνει πραγματικά, τι; Θα μου πεις… γιατί να μπεις σε αυτή τη δύσκολη και ενδεχομένως σκληρή διαδικασία… Θα σου πω απλά ότι αν το κάνεις, θα ανακαλύψεις κάτι μαγικό.
Τις περισσότερες φορές τα βάζουμε με τον εαυτό μας και αρπάζουμε το μαστίγιο, γιατί δεν προλάβαμε κάτι, ή ξεχάσαμε εκείνο και παραβλέψαμε το άλλο, γιατί κακοκαρδίσαμε τον Κώστα και αφήσαμε τη μικρή να κλαίει στο κρεβάτι της γιατί ήμασταν τόσο πιεσμένες που δε μπορούσαμε να το διαχειριστούμε ΚΑΙ αυτό, γιατί δε συμβαδίσαμε με προγράμματα και εξόδους φίλων επειδή νιώθαμε κούραση, γιατί το πρότζεκτ στη δουλειά δε βγήκε «τέλειο» και απογοητεύσαμε την ομάδα μας. Ωραία… Όλα αυτά όπως καταλαβαίνεις τώρα που είσαι ήρεμη και με διαβάζεις και μπορείς να σκεφτείς καθαρά, είναι αποτελέσματα δράσεων, ή μη δράσεων. Αυτά τα αποτελέσματα, δε σε ορίζουν.
Και εξηγώ: Είναι πολύ ανθρώπινα και λογικά όλα τα παραπάνω, δεν είμαστε δα και θεοί. Και είναι πολύ οκ και η κούραση και η διαύγεια και η λύπη και τα νεύρα και η χαρά και το στρες (αρκεί να μην είναι σε βαθμό υπερθετικό και σε καθηλώνει, προσοχή εδώ!). Η ζωή δεν είναι ευθεία γραμμή, αλλιώς… θα ήταν -μεταξύ μας- βαρετή. Είναι πολύ άδικο να επιτρέπεις στο μυαλό σου και στον κυρίαρχο φόβο της «αποτυχίας» να σε ορίζει «αποτυχημένη» ακριβώς επειδή… είσαι άνθρωπος!
Οι όποιες ενέργειες, πράξεις και δράσεις μας μοιραία φέρνουν αποτελέσματα κάποιες φορές επιθυμητά, κάποιες όχι τόσο. Σε κάθε μάχη και σε κάθε συνθήκη μη ξεχνάς: Η ζωή ανήκει σε αυτούς που βρίσκονται καθημερινά στην αρένα και παλεύουν με την αξία τους να πάνε τη ζωή τους, αλλά και τον κόσμο γύρω τους ένα βήμα μπροστά. Δεν υπάρχει επιτυχία, ή αποτυχία «γενικά» και αυτές οι έννοιες δεν προκύπτουν «αντικειμενικά». Είναι υπόθεση προσωπική. Όταν ξεκινήσεις να ορίζεις τη μια, μοιραία, θα καταλάβεις και την αξία της άλλης στη ζωής σου. Καλό ταξίδι!
