Μπορώ να σας πάω πίσω στο 2021; Τότε ήταν που κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο αποθηλασμού στην Ελλάδα. Έως τότε, όλες οι οικογένειες που ενδιαφερόμασταν να συνοδεύσουμε την προσπάθεια αποθηλασμού του παιδιού μας από ένα βιβλίο, αναζητούσαμε τη λύση ανάμεσα στην ξενόγλωσση βιβλιογραφία.
«Η τελευταία γουλίτσα» έφθασε ως εκ θαύματος και γέμισε ένα τεράστιο κενό στην αγορά. Θήλασα την κόρη μου 4,5 χρόνια και τον γιο μου 4, τα δυόμισι tandem (=ταυτόχρονος θηλασμός ). Είμαι σίγουρη πως αν το βιβλίο είχε κυκλοφορήσει νωρίτερα, θα είχε προστεθεί στη συλλογή μας αμέσως ώστε να με βοηθήσει να διαχειριστώ τον καθοδηγούμενο αποθηλασμό που πραγματοποιούσα…
«Η Σοφία, από μωρό, απολαμβάνει να πίνει το γάλα της μαμάς.
Τώρα όμως έχει μεγαλώσει αρκετά και εκτός από το γάλα τρώει και νόστιμα φαγητά, φρούτα και λαχανικά. Τα βράδια που ξυπνά πηγαίνει στη μαμά να πιει γαλατάκι. Η μαμά όμως μια φορά της είπε «Στάσου λιγάκι, ας πούμε ένα τραγουδάκι». Η Σοφία στεναχωρήθηκε πολύ, αφού γάλα ήθελε εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Και έτσι με τη μαμά έκαναν συμφωνία…για την ακρίβεια, από εκείνη τη στιγμή όχι μόνο μία.
Ένα παιδικό βιβλίο που αναφέρεται στην εξαιρετικά σημαντική μα και ευαίσθητη (τόσο για το παιδί όσο και για τη μητέρα) περίοδο του αποθηλασμού των νηπίων. Είναι ένας«αποχωρισμός» δύσκολος, που σηματοδοτεί όμως το ξεκίνημα μιας νέας, πιο αυτόνομης πορείας για το παιδί».
Μέσα από παιχνίδι, μέτρημα και με βοηθό την αγάπη και την ασφάλεια όλα μπορούν να επιτευχθούν, συμφωνείτε; Αν και το βιβλίο ξεκάθαρα απευθύνεται σε μητέρες που θηλάζουν νήπια, θα μου επιτρέψετε να πω πως είναι πολλά περισσότερα από αυτό. Η εικονογράφηση της Ειρήνης Θάνου μας δίνει όλα τα στοιχεία εκείνα που χρειαζόμαστε ως γονείς για να διαμορφώσουμε ένα περιβάλλον γεμάτο ενσυναίσθηση για τα παιδιά μας. Μαλακά παιχνίδια όσο η μικρή Σοφία της ιστορίας μας είναι μωρό, βιβλιοθήκη μοντεσοριανού τύπου στο δωμάτιό της, κράνος στο ποδήλατο, baby-led weaning διατροφή, ενεργή συμμετοχή του πατέρα τόσο στην καθημερινότητα όσο και στην ίδια τη διαδικασία αποθηλασμού, εξορμήσεις στη φύση. Ένα βιβλίο που ισοδυναμεί με αγκαλιά, ανήκεις δεν ανήκεις στο club των μαμάδων που επέλεξαν να θρέψουν το παιδί τους με μητρικό γάλα.
Όλα αυτά, η συγγραφέας τα κατάφερε αποκλειστικά με τις δικές τις δυνάμεις δημιουργώντας την Sweet-Serendipities-Books! Και μετά τι; Μετά ήρθε το δεύτερο βιβλίο.
«Το βράδυ κοιμόμαστε όλοι» είναι ένα βιβλίο μαγικό όχι μόνο για τα στιχάκια του, ούτε για τις χαμογελαστές εικόνες και τη ρουτίνα ύπνου που παρουσιάζει μα περισσότερο από όλα επειδή το διπλό του κείμενο προσφέρεται για πολλές μα πολλές αναγνώσεις!
«Μπανάκι κάνω, πιτζαμάκια φορώ, παραμύθι χαζεύω,
την αγκαλιά της μαμάς γυρεύω.
Όμως τη νύχτα όταν ξυπνώ,
το γάλα το δικό της αναζητώ.
Τότε που όλα κοιμούνται και με μια φωνή διηγούνται
«Το βράδυ όλα κοιμούνται μην το ξεχνάς
το πρωί γάλα ξανά της μαμάς».
Η πολυθρόνα συμφωνεί,
ο καναπές ροχαλίζει,
το καγκουρό μες τον ύπνο του σιγομουρμουρίζει.
Εγώ πάλι δεν είμαι σίγουρος γι’ αυτό,
μα κάποιος με πείθει στο κρεβάτι ξανά να χωθώ…
Μάλλον το Ζ που κοιμάται κρυμμένο στο φωτιστικό.
Ένα παραμύθι που αναφέρεται στον βραδινό αποθηλασμό. Ίσως το πιο δύσκολο βήμα του αποθηλασμού ενός παιδιού, μια και τις περισσότερες φορές, αν όχι όλες, ο θηλασμός συνδέεται με τη γλυκιά ευτυχία που μεταφέρει το παιδί από την αγκαλιά της μητέρας στην αγκαλιά του Μορφέα.
Καθώς όμως μέσα στη νύχτα δεν ξυπνούν μόνο τα παιδιά εκείνα που θέλουν να θηλάσουν, μα και αυτά που αναζητούν το παιχνίδι ή την αγκαλιά, το παραμύθι αυτό διαβάζεται με δύο τρόπους. Στη ροή της αφήγησης θα βρείτε πεφταστέρια που σας «οδηγούν» στις λέξεις εκείνες που αντικαθιστούν το κείμενο που αναφέρεται στον αποθηλασμό.
Ένα παραμύθι, λοιπόν, με διπλή ανάγνωση!»
Εσείς που με διαβάζετε τώρα, πόσα χρόνια έχετε να κοιμηθείτε σερί; Χαχαχα! Για όλους εμάς τους αγωνιστές της νυχτιάς, επιτέλους ένα βιβλίο που θα μας κάνει να χαμογελάσουμε! Είμαι σίγουρη πως θα βρείτε τον εαυτό σας μέσα στις εικόνες της Ειρήνης Θάνου… Εκεί που διαβάζετε ιστορίες με τα παιδιά σας πριν κοιμηθούν ή όταν κάνετε συν-κοίμηση και ξυπνάτε τα ξημερώματα για να κρατήσετε αγκαλιά το παιδί που δυσκολεύεται για οποιονδήποτε λόγο. Ετοιμαστείτε να ταυτιστείτε απόλυτα και να γελάσετε γάργαρα με τα παιδιά σας. Δοκιμασμένα σας το λέω!
Πώς το ξέρω; Όχι μόνο επειδή το διάβασα στα παιδιά μου και το απόλαυσα μα και επειδή η συγγραφέας Μαρίνα Πλούμπη μου έκανε την τιμή να επισκεφθεί τη “Γερουσία“, το καφενείο μας στη Στεμνίτσα Αρκαδίας, και να παρουσιάσει και τα δύο βιβλία της στο παιδικό και ενήλικο κοινό που είχαμε συντροφιά μας! Για του λόγου το αληθές…
Γνωρίζοντάς την από κοντά, ήθελα να μάθω ακόμη περισσότερα για τα βιβλία της και κάπως έτσι γεννήθηκε η ανάγκη μου να τη ρωτήσω και η ευγένειά της να μου απαντήσει.
Μαρίνα μου, σε ευχαριστώ για όλα! Υπήρξες η καλύτερη πρώτη καλεσμένη του χώρου μας αλλά και η επιβεβαίωση πως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μερικές φορές, δημιουργούν ισχυρούς δεσμούς όσο μακριά κι αν είμαστε!
Μία επίσκεψη στο βιβλιοπωλείο Koukoubook ξεκίνησε τη δική μου ιστορία συγγραφής…
Χμμμ, για να ακριβολογούμε μια επίσκεψη στο βιβλιοπωλείο Koukoubook ξεκίνησε την ιστορία συγγραφής του παιδικού μου βιβλίου «Η τελευταία γουλίτσα». Την αρχή της δικής μου ιστορίας συγγραφής την ξεκίνησε η σχολή που φοίτησα Λογοτεχνική Γραφή, η Tabula Rasa. Με καθηγήτρια την αγαπημένη μου συγγραφέα Αντιγόνη Πόμμερ έγραψα το πρώτο μου αστυνομικό διήγημα, πράγμα το οποίο δε πίστευα ποτέ μιας και είναι ελάχιστα τα αστυνομικά βιβλία που έχω διαβάσει πόσο μάλλον να γράψω. Η Αντιγόνη πίστεψε σε μένα. Στο δικό μου «δε μπορώ» εκείνη μου απάντησε «Μπορείς» και μπόρεσα. Συμπεριλήφθηκε σε μια ανθολογία με αστυνομικά διηγήματα, μα αυτό που έκαναν τα μάτια μου να αστράψουν από χαρά είναι καθώς φαίνεται από τα σχόλια που πήρα πως το έκανα πολύ καλά. Το να έχεις ανθρώπους δίπλα σου οι οποίοι πιστεύουν σε σένα είναι εξίσου σημαντικό όσο και η πίστη που έχεις στον ίδιο σου τον εαυτό.
“Η τελευταία γουλίτσα” είναι…
Είναι το πρώτο μου βιβλίο. Είναι το πάθος μου και η αγάπη μου που έγινε πραγματικότητα. Είναι η περηφάνεια που έχει η μάνα για το παιδί της. Είναι η πίστη στον εαυτό μου. Είναι η αγάπη μου προς τα παιδιά μου και η καθημερινότητα μου επτά συνεχόμενα χρόνια τώρα. Είναι οι θύμισες από το πρώτο μου παιδί, τον γιο μου, και η καθημερινότητά μου με το δεύτερο παιδί μου, την κόρη μου. Είναι η παρακαταθήκη μου για αυτά αλλά και για μένα κάποια χρόνια μετά… που, όπως με τις φωτογραφίες έτσι και με την «Τελευταία γουλίτσα», θα την ξεφυλλίζω και θα θυμάμαι στιγμές με μάτια υγρά.
“Το βράδυ κοιμόμαστε όλοι!” προέκυψε…
Ακριβώς επειδή έχω να κοιμηθώ περίπου επτά χρόνια ένα ολόκληρο, συνεχόμενο χωρίς καμία διακοπή βράδυ.
Τα παιδιά μου…
Εύχομαι να έχουν πίστη στον εαυτό τους, ακεραιότητα, δύο πόδια γερά στη γη, δύο χέρια έτοιμα να δουλέψουν, μια ψυχή ελεύθερη, ένα μυαλό ανοιχτό, μια παθιασμένη καρδιά γεμάτη όνειρα και ανθρώπους δίπλα τους να τα αγαπούν πραγματικά.
Το δικό μου ταξίδι θηλασμού…
Δεν έχει τελειώσει ακόμη και δεν θέλω να τελειώσει… ακόμη.
Η επαφή με τους εκδοτικούς οίκους ήταν…
Όπως κάθε επιθυμητή επαφή. Εποικοδομητική.
Το Sweet Serendipities γεννήθηκε…
Καθώς έγινε η επιθυμητή σύλληψη.
Η αυτοέκδοση είναι…
Μια από τις επιλογές.
Σε όλους όσους θέλουν να γράψουν, έχω να πω…
«Κάντε την αρχή».
…Όλα ξεκίνησαν έτσι και εύχομαι από καρδιάς να έρθουν πολλές ιστορίες γεμάτες παιχνιδιάρικες εικόνες για να μας συντροφεύσουν, εμάς τους αναγνώστες, σε κάθε μας νέα περιπέτεια στο ταξίδι της γονεϊκότητας…
*Σημείωση: Αν και η πρώτη έκδοση από το «Η τελευταία γουλίτσα» πέρασε ήδη στην ιστορία, μη φοβάστε όσοι δεν προλάβατε! Έρχεται σύντομα η δεύτερη έκδοση με φόρα!
