Η λεχώνα δηλαδή η γυναίκα που έχει μόλις γεννήσει χαρακτηρίζεται από μεγάλη σωματική κούραση και συναισθηματική φόρτιση. Στη γυναίκα μετά από μια γέννα καθρεφτίζεται η εικόνα ενός ταλαιπωρημένου, συγκινημένου ανθρώπου με έντονη την ανάγκη για στιγμές ξεκούρασης και ηρεμίας. Αυτή την ανάγκη βέβαια δεν είναι πάντα εύκολο να ικανοποιήσει η λεχώνα, ειδικά αμέσως μετά τον τοκετό που επιστρέφει στο δωμάτιο του μαιευτηρίου καθώς κανείς, με μια μικρή απόκλιση, από τους γύρω της δεν μπορεί να το συνειδητοποιήσει και να το σεβαστεί. Όλοι μα όλοι θέλουν να της μιλήσουν, να αντλήσουν αναλυτικές πληροφορίες για τη γέννα, τα συναισθήματά της, το μωρό. Όλοι θέλουν να της ευχηθούν, να την δουν και να την συμβουλέψουν μόλις λίγα λεπτά αφού την έχει εγκαταστήσει ο νοσοκόμος στο κρεβάτι του δωματίου της και καλά καλά δεν έχει συνειδητοποιήσει όσα έχουν συμβεί. Με όλα αυτά η λεχώνα απλά υποφέρει.
Όσες το έχετε βιώσει καταλαβαίνετε γιατί η λεχώνα υποφέρει με όλα τα παραπάνω, όσες πάλι δεν το έχετε ζήσει θα το θεωρείτε υπερβολή και θα αναρωτιέστε γιατί υποφέρει με τη καλοσύνη, το ενδιαφέρον και τη παρουσία συγγενών και φίλων σε μια τόσο ιδιαίτερη στιγμή της ζωής της. Πολύ απλά, η γυναίκα ως λεχώνα μετά το τοκετό έχει ανάγκη από απομόνωση , την επιζητά όταν νιώθει εξαντλημένη, κουρασμένη. Όταν υποφέρει από τα ράμματα, τον πόνο, την αιμορραγία. Όταν θέλει να αντικρίσει τον σύντροφό της, να συνειδητοποιήσει μαζί του τον ερχομό του μωρού τους, να συγκινηθεί να κλάψει.
Η γυναίκα αυτή που έχει μόλις λίγες ώρες πριν φέρει στο κόσμο το αγγελούδι της χρειάζεται χρόνο και χώρο. Αναζητά φροντίδα και καθοδήγηση από το νοσηλευτικό προσωπικό, συμβουλές από τη μαία και το γιατρό της, χρόνο να γνωριστεί με το μωρό της, να ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις της να το φροντίσει, να μάθει να το θηλάζει. Ακόμα και το γεύμα μας, που μπορεί τη πρώτη μέρα να έχει να φάει μέχρι δεκαπέντε ώρες, θέλει να το φάει ήρεμα χωρίς κανενός το βλέμμα, παρά μόνο με τη παρέα του συντρόφου της που λίγο θα την βοηθήσει με το δίσκο γιατί πονάει και δεν μπορεί να στηριχθεί καλά, λίγο θα της πει κανένα αστείο από τη γέννα για να την διασκεδάσει και λίγο θα την ταΐσει για να την περιποιηθεί.
Σε κάποιους θα φανούν ίσως αυτονόητα τα παραπάνω για να τα διεκδικεί μια λεχώνα, όμως δυστυχώς ελάχιστοι τα κατανοούν και τα σέβονται κατά την επίσκεψή τους στο μαιευτήριο. Ενώ αν και τόσο απλά η λεχώνα αυτά έχει ανάγκη. Κατά τις πρώτες μέρες στο μαιευτήριο, όσος χρόνος της δοθεί καταφέρνει τελικά να γνωριστεί με το μωρό της, να συνειδητοποιήσει σε ικανοποιητικό βαθμό τι έχει συμβεί, να μάθει να φροντίζει το πονεμένο σώμα της, να φροντίζει το μωρό της και να το θηλάζει. Είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τη καθημερινότητα με το νέο μέλος της οικογένειάς της στο σπίτι. Βέβαια παραμένει αδύναμη σωματικά, επιφορτισμένη συναισθηματικά και ανήσυχη για τις ικανότητές της αν θα καταφέρει να αντεπεξέλθει στις νέες απαιτήσεις με το μικρό πλασματάκι που έφερε στη ζωή.
Έτσι λοιπόν είναι πολύ πιθανόν η ψυχολογία της λεχώνας να επιβαρυνθεί κατά την άφιξή της στο σπίτι της, και να προκαλέσει μέχρι και επιλόχειο κατάθλιψη. Τα συναισθήματα της είναι ανάμεικτα. Νιώθει ευτυχισμένη, περήφανη που τα κατάφερε, αλλά και αδύναμη, αγχωμένη. Θέλει να φωνάξει από χαρά αλλά και να κλάψει συγκινημένη που αντικρίζει το μωρό της μέσα στην αγκαλιά της. Βιώνει την άφιξη της μητρότητας αλλά ανησυχεί για το πόσο ικανή είναι να τα καταφέρει. Προσπαθεί να θηλάσει είτε τα καταφέρνει είτε όχι. Θέλει να μάθει μόνη της όλα τα απαραίτητα για τη φροντίδα του μωρού της, μόνο με τη καθοδήγηση του γιατρού και της μαίας της. Δεν θέλει συμβουλές. Αναζητάει υποστήριξη και επιβράβευση.
Η λεχώνα, η γυναίκα αυτή που είδε το σώμα της να αλλάζει, να δέχεται τόσο μεγάλες αλλαγές, να αιμορραγεί, να πονάει να παράγει γάλα για να φροντίσει το μωρό της, να φουσκώνει και να ξεφουσκώνει, να γεμίζει ραγάδες και να εξαντλείται, θέλει να ανακτήσει τις δυνάμεις της, να βρει τους ρυθμούς της με το μωρό της, να νιώσει δυνατή, να πατήσει στα πόδια και να απολαύσει τη νέα ζωή της και τη μητρότητα.
Μετά το πρώτο μήνα, αν όλα πάνε καλά και πάντα με την υποστήριξη και τη συνεργασία του συντρόφου της η λεχώνα θα μετατραπεί σε μια νέα, ευτυχισμένη και ανεξάρτητη μητέρα που θα απολαμβάνει τη μητρότητα σε συνδυασμό με όλες τις υπόλοιπες ασχολίες και ευθύνες της.
Δώστε της λοιπόν τον χρόνο και τον χώρο που χρειάζεται με τον εαυτό της, το μωρό της και τον σύντροφό της και χαρίστε της τη βοήθεια και τη παρουσία σας μόνο όταν και αν σας τα ζητήσει.
