Μετά το πρώτο κλάμα, τη πρώτη αγκαλιά, τον πρώτο θηλασμό, το πρώτο μπανάκι, το πρώτο δοντάκι έρχεται να προστεθεί στο κουτάκια με όλες τις πρώτες, αξέχαστες στιγμές και η πρώτη επίσκεψη στη παιδική χαρά που δεν μπορείτε να πιστέψετε μέχρι τη στιγμή που θα το βιώσετε πόση συγκίνηση κρύβει. Κρύβονται πολλά διαφορετικά συναισθήματα και σκέψεις που κάθε γονιός θα νιώσει στη πρώτη “κούνια – μπέλα” του μικρού του.
Πριν λίγες μέρες, την 25 Μαρτίου συγκεκριμένα, επισκεφτήκαμε πρώτη φορά οικογενειακώς ένα πάρκο με παιδική χαρά και αποφασίσαμε να επιχειρήσουμε να έρθει σε επαφή η μπέμπα μας με την ιδέα της κούνιας με μια πρώτη επαφή. Η πρωτόγονη εμπειρία των τριών μας μέσα σε αυτό το περιβάλλον με δεκάδες καρότσια, γονείς, παιδάκια και παιχνίδια φαινόταν στο πρόσωπό μας. Εγώ πλέον στις κούνιες ως μαμά και ο σύντροφός μου ως μπαμπάς. Απίστευτο και όμως αληθινό. Και η Μπέμπα; Ξετρελαμένη και έτοιμη για νέες εμπειρίες.
Αρχικά, αναζητήσαμε τις κατάλληλες κούνιες για βρέφη, δηλαδή τις κούνιες με τα πλαστικά καθισματάκια που ο γονιός τοποθετεί το μωρό από πάνω για ασφάλεια και εκείνο ακινητοποιείται μέσα στο κάθισμα. Περιμέναμε την σειρά μας κοιτάζοντας ενθουσιασμένοι τα άλλα παιδάκια. Και ναι ήρθε η ώρα για τη πρώτη μας κούνια. Ο μπαμπάς μας δεν μπορεί να το πιστέψει και με απορία με ρωτάει “Αλήθεια τώρα; θα την βάλουμε να κάνει κούνια. Δεν είναι μικρή ακόμα;” Όπως είναι γνωστό αυτές τις πρωτοβουλίες τις λαμβάνει πάντα η μαμά που καθοδηγεί το μικρό της να εξερευνήσει και να γνωρίσει τον κόσμο με τη βοήθεια και την προστασία της. Με μεγάλη χαρά αλλά και λίγο φόβο τοποθέτησα τη μικρή και αρχίσαμε το “κούνια-μπέλα”.
Και με αυτό το “κούνια – μπέλα” νομίζω ότι επιβεβαίωσε ότι το μικρό μας μεγαλώνει, εξελίσσεται και γίνεται παιδάκι παρά το ότι ακόμα δεν έχει συμπληρώσει το πρώτο έτος της ζωής του και “διψάει” για εμπειρίες και νέες ανακαλύψεις.
Παράλληλα με τα όμορφα συναισθήματα που σου γεννάνε τα όμορφα μικροσκοπικά παπουτσάκια που κρέμονται από τη κούνια και πηγαινοέρχονται, αρχίζουν και τα μαμαδίστικα υπαρξιακά θέματα που κάποτε μπορεί να κορόιδευες. Πότε είχα το μωρό μου αγκαλιά, το θήλαζα, ανησυχούσα που για ώρες δεν κουνιόταν, δεν έκλεγε και τώρα κάνει κούνια ; Θα μεγαλώσει τόσο γρήγορα ; Θα γίνει παιδάκι και θα τρέχει όπως τα αλλά παιδάκια τώρα στην παιδική χαρά; Θα παίξει τραμπάλα, θα πέσει, θα κλάψει; Και μετά θα μεγαλώσει τόσο που δεν θα χωράει στις κούνιες και μπλα μπλα μπλα…
Ας ηρεμίσουμε και ας σκεφτούμε λογικά και όχι απαραίτητα μαμαδίστικα! Ναι το μωρό μας μεγαλώνει και αυτό είναι το φυσιολογικό και το αναμενόμενο όσο πραγματικά σοκαριστική και αν είναι αυτή η εξέλιξη. Είναι σοκαριστικό να βλέπεις από την αρχή έναν άνθρωπο που έφερες στο κόσμο εσύ να μεγαλώνει, να αναπτύσσεται και να έρχεται όλο και προς το μέρος των εμπειριών σου ακόμα και μεσολαβούν αρκετά χρόνια για να φτάσει εκεί που είσαι τώρα εσύ. Όσο όμως σοκαριστικό και αν είναι τόσο όμορφο και μοναδικό είναι. Το μωρό μας μεγαλώνει και δεν χρειάζεται να μας φοβίζει αυτή η εξέλιξη και η πάροδος του χρόνου. Αρκεί και πρέπει να ζούμε τη κάθε στιγμή γιατί ο χρόνος δεν γυρνάει πίσω και ας αδιαφορούμε για το αύριο, το οποίο σίγουρα θα έρχεται και θα φέρνει συνεχώς νέες εμπειρίες και αλλαγές.
Είναι μια τόσο απολαυστική εμπειρία που κάθε νέος γονιός πρέπει να βιώσει και κάθε νέα μανούλα λίγο θα δακρύσει, θα συγκινηθεί αλλά θα νιώσει και περήφανη για αυτό το κατόρθωμα του μικρού της.
Αναζητήστε κούνιες κατάλληλες και για βρέφη και όταν το μωρό σας είναι περίπου έξι μηνών και αρχίζει να στηρίζει το κορμό του σώματός του, κάντε την πρώτη γνωριμία με τη “κούνια – μπέλα” και ζήστε αυτή την εμπειρία μαζί και με τον σύντροφό σας ως νέοι γονείς!
