Φθινοπωρινό απόγευμα Κυριακής έχεις κανονίσει να πας για καφέ με μια φίλη σου, με την οποία έχετε χαθεί τον τελευταίο καιρό, λόγω απαιτητικού προγράμματος και των δύο. Πηγαίνετε στο αγαπημένο σας στέκι, δίνετε τη γνωστή παραγγελία – δύο ζεστά, κρεμώδη καπουτσίνο- και πίνοντας τον καφέ σου παρατηρείς το βλέμμα της…. Μοιάζει μπερδεμένη και ανήσυχη… Τι έχει συμβεί;
Πριν λίγο καιρό, η φίλη σου γνώρισε μέσω site γνωριμιών έναν ωραίο άντρα, με τον οποίο βγήκε μερικά ραντεβού. Ήταν αγχωμένη, ειδικά στο πρώτο, μιας και δεν είχε ξαναβγεί ραντεβού μέσα από site. Όταν τον είδε, όμως, η αρχική αγωνία αντικαταστάθηκε με μια γλυκιά ανακούφιση. Άρχισαν να μιλάνε, στην πορεία βρήκαν κοινά ενδιαφέροντα και αποφάσισαν να βγουν όχι μόνο δεύτερο, αλλά και τρίτο ραντεβού όπου και συνευρέθηκαν ερωτικά.
Η ιστορία όμως δεν συνεχίζει, με τον ίδιο ωραίο τρόπο, που άρχισε, αλλά συνεχίζει τελείως διαφορετικά. Μετά την ερωτική συνεύρευση και ενώ η κοπέλα είναι συγκρατημένα χαρούμενη -με μια κρυφή επιθυμία στο πίσω μέρος του μυαλού της ότι πιθανόν η ιστορία που έχει ξεκινήσει να έχει διάρκεια και να εξελιχθεί σε κάτι ωραίο και για τους δύο- εκείνος την «προσγειώνει» απότομα. Της αναφέρει ότι αυτή την περίοδο δεν νιώθει έτοιμος για να δεσμευτεί, ότι του αρέσει η παρέα της, αλλά δεν μπορεί να της υποσχεθεί κάτι…
Ένα από τα κύρια ερωτήματα που προέκυψαν από την όχι και τόσο ανέμελη και ξέγνοιαστη κουβέντα ήταν το εξής:
Γιατί οι άνθρωποι φοβούνται να δεσμευτούν συναισθηματικά και εμπλέκονται κατά κύριο λόγο σε ανούσιες και επιδερμικές ερωτικές σχέσεις;
Δύσκολο ερώτημα αλλά πιο επίκαιρο από ποτέ γιατί σίγουρα θα έχεις ακούσει μια παρόμοια ιστορία, ή ακόμα ακόμα, την έχεις ήδη ζήσει…
Ένας πιθανός λόγος για τον οποίο ένας άνθρωπος μπορεί να αποφεύγει να εμπλακεί συναισθηματικά και να επιλέγει εφήμερες και περιστασιακές σχέσεις είναι ο φόβος που προέρχεται από τραύματα του παρελθόντος. Η συναισθηματική εμπλοκή σε μία τοξική σχέση ή ένας επώδυνος χωρισμός τον έκανε διστακτικό στο να εμπλακεί σύντομα σε μια νέα σχέση, γιατί δεν έδωσε τον απαραίτητο χρόνο στον εαυτό του για να επουλώσει τις πληγές του, να μάθει από τυχόν λάθη του, να ανασυγκροτηθεί και να προχωρήσει παρακάτω.
Υπάρχει επίσης η πιθανότητα, ένας άνθρωπος να στερεί από τον εαυτό του το χάδι, την στοργή, την συντροφικότητα, την οικειότητα, όλα τα στοιχεία που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι μιας σχέσης, και να του/ της επιτρέπει να λαμβάνει την ‘‘οικειότητα’’ που προσφέρουν οι σχέσεις μιας βραδιάς ή ενός μήνα, λόγω χαμηλής αυτοεκτίμησης και φόβου, ενός φόβου που πρόερχεται από άλλα ψυχικά τραύματα, οικογενειακά σε αυτή την περίπτωση.
Σε περίπτωση που ένας άνθρωπος έχει μεγαλώσει μέσα σε ένα τοξικό οικογενειακό περιβάλλον, στο οποίο η σχέση ανάμεσα στους γονείς δεν ήταν βασισμένη στην αγάπη, στον αλληλοσεβασμό, στην αλληλοεκτίμηση και στην κατανόηση, αλλά στην χειραγώγηση, στο συμφέρον και στον συμβιβασμό, μεγαλώνοντας το άτομο θα αποφεύγει να συνάπτει ουσιαστικές σχέσεις είτε γιατί δεν θα ξέρει να το κάνει, αφού κανείς δεν του έμαθε, είτε γιατί θα πιστεύει ότι δεν είναι άξιος της στοργής και της συντροφικότητας που προσφέρει μια σχέση.
Υπάρχει, βέβαια, και η περίπτωση ένας άνθρωπος να έχει μεγαλώσει μέσα σε ένα αρμονικό οικογενειακό περιβάλλον, αλλά να αποφεύγει να συνάπτει ουσιαστικές σχέσεις γιατί πιστεύει ότι δεν το αξίζει, ότι δεν είναι ικανός να δημιουργήσει, επειδή νομίζει ότι δεν έχει να προσφέρει κάτι και φοβάται ότι αν κάποιος δει ποιος πραγματικά είναι, διαβάσει το ‘‘μέσα’’ του, θα φύγει μακριά, χωρίς απαραίτητα ο εσωτερικός του εαυτός να είναι άσχημος, το αντίθετο θα μπορούσε να πει κανείς.
Από την άλλη μεριά, οι υψηλές προσδοκίες που έχει θέσει κάποιος στον έρωτα μπορεί να αποτελούν τελικά τροχοπέδη σε μια ουσιαστική και υγιή ερωτική ζωή. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Πολύ εύκολα, θα έλεγε κανείς, δυστυχώς. Αν ένας άνθρωπος έχει θέσει πολύ ψηλά τον πήχη και περιμένει να βρει τον κύριο/α “Τέλειο/α” για να ερωτευτεί και να συνάψει σχέση (όχι απαραίτητα μια κανονική και καθημερινή σχέση, αλλά αυτή που προωθείται έντονα σε ρομαντικές ταινίες), στερεί από τον εαυτό του ουσιαστικές και σημαντικές στιγμές, που με την πάροδο του χρόνου, θα τις βρει μπροστά του και θα το μετανιώσει.
Πώς ανταποκρινόμαστε, όμως, αν εμπλακούμε σε μια ανάλογη περίπτωση, είτε από τη μια μεριά – αυτού που επιθυμεί μόνο εφήμερες σχέσεις- είτε από την άλλη- αυτού που θέλει ουσιαστική σχέση και η άλλη πλευρά δεν το επιθυμεί;
Είναι αλήθεια ότι η ζωή είναι γεμάτη εμπόδια και δυσκολίες…. Κάθε πρόβλημα όμως οφείλουμε να το αντιμετωπίζουμε με τον απαραίτητο σεβασμό και την ανάλογη αξιοπρέπεια, πρώτα προς τον εαυτό μας και μετά προς τους άλλους. Να είμαστε ξεκάθαροι και ειλικρινείς με τα θέλω μας, με τις επιθυμίες μας και να το κάνουμε σαφές και προς τους άλλους αυτό. Ο κάθε άνθρωπος κουβαλάει τη δική του ιστορία, τα δικά του τραύματα, οφείλει όμως πρώτα απέναντι στον εαυτό του και μετά απέναντι στους άλλους να μην αφήνει τα οποιαδήποτε πρόβλήματα ανακύπτουν στη ζωή του να αποτελούν τροχοπέδη, στερώντας του πολύτιμες και ουσιαστικές στιγμές!
Κατά τον Σωκράτη…
Ο μορφωμένος άνθρωπος δεν είναι εκείνος που έχει πανεπιστημιακή μόρφωση και πολυάριθμα πτυχία, αλλά εκείνος που ξέρει να αντιμετωπίζει το οποιοδήποτε πρόβλημα με τον απαραίτητο σεβασμό και την ανάλογη αξιοπρέπεια!
Να το έχεις σαν κανόνα στη ζωή σου και να το ανασύρεις κάθε φορά που η ζωή, σε οποιοδήποτε τομέα, δεν σου φέρνει τα επιθυμητά αποτελέσματα!
