“Μα, το παιδί μου έχει μείνει πίσω! Ο μεγάλος αδερφός του στην ηλικία του είχε μάθει τα πάντα για τα κλάσματα”. Αρχικά, η σύγκριση ανάμεσα στα παιδιά δεν βοήθησε ποτέ κανέναν. Άθελά μας εμείς οι γονείς μπαίνουμε σε αυτό το “τριπάκι” σύγκρισης λόγω της εμπειρίας που έχουμε από το μεγαλύτερο παιδί μας.
Οι γονείς αρκετές φορές, μη ξέροντας τι καλύτερο να κάνουν για να βοηθήσουν το παιδί τους, καταφεύγουν σε αυστηρές τιμωρίες, επικρίσεις και προσβολές, δημιουργώντας έτσι στα παιδιά αρνητικά συναισθήματα απέναντι στο σχολείο. Τέτοιες μέθοδοι μπορεί να φανούν προσωρινά αποτελεσματικές για παιδιά που φοιτούν σε μικρές τάξεις του Δημοτικού, όμως δυστυχώς δημιουργούν σίγουρες βάσεις για μελλοντικά προβλήματα.
Θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε τόσο τα δικά μας τα παιδιά, όσο και τα υπόλοιπα, σαν μοναδικές και ξεχωριστές οντότητες. Όπως λέει και η Μαρία Μοντεσσόρι…
«Αν το παιδί δεν μπορεί να μάθει με τον τρόπο που το διδάσκουμε, τότε πρέπει να το διδάξουμε με τον τρόπο που μπορεί να μάθει».
Κανένα παιδί δεν είναι λιγότερο ικανό και έξυπνο από τα άλλα, υπάρχουν τρόποι και μέθοδοι να ξετυλίξουμε τα ταλέντα τους.
Η σύγκριση με άλλα παιδιά πιστεύουμε πως θα πεισμώσει το παιδί μας για να προσπαθήσει περισσότερο στα μαθήματά του, αλλά φέρνει ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα στο 99% των περιπτώσεων. Το παιδί θα κλειστεί και θα κατηγορεί τον εαυτό του, θα νιώθει ντροπιασμένο και ανίκανο να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του.
Στην περίπτωση που είναι αδέρφια τα πράγματα μπορεί να γίνουν ακόμα χειρότερα, γιατί θα βάλουμε τα παιδιά μας σε σύγκριση, σε έναν αθέμιτο ανταγωνισμό και σε κόντρα μεταξύ τους, με εκδηλώσεις ζήλιας και φθόνου.
Έτσι λοιπόν, θα πρέπει να ενθαρρύνουμε τα παιδιά μας, να μάθουν νέους τρόπους να αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις του σχολείου χωρίς να τα χρεώνουμε με μόνιμους χαρακτηρισμούς.
Η καλή σχολική επίδοση σχετίζεται και με το είδος της πειθαρχίας που ασκούμε εμείς οι γονείς. Ενθαρρύνουμε το παιδί να προσπαθεί και το επιβραβεύουμε για την προσπάθειά του και όχι για το αποτέλεσμα. Γνωρίζοντας ότι το παιδί έχει μελετήσει, ακόμη και αν δεν πήρε καλό βαθμό, θα πρέπει να το επαινούμε και να τονίζουμε την προσπάθεια που κάνει και να το ενθαρρύνουμε να την επαναλαμβάνει συνεχώς – στο τέλος είναι βέβαιο ότι η επιτυχία θα είναι με το μέρος του.
Επίσης, θα πρέπει να λάβουμε υπόψιν μας και τα τελευταία δυο χρόνια που ήταν εξίσου δύσκολα και πρωτόγνωρα για όλα τα παιδιά καθώς η τηλεκπαίδευση δεν ήταν εξίσου αποτελεσματική με τη δια ζώσης εκπαίδευση, καθώς δεν ανταποκρίθηκαν θετικά όλα τα παιδιά με αυτό το μοντέλο εκπαίδευσης. Τεχνικές δυσκολίες, ανοίκειο περιβάλλον, δεξιότητες που δεν είχαν όλοι και κλήθηκαν ταχύτατα να αποκτήσουν. Ναι, η μάθηση μπορεί να καθυστέρησε λίγο, όμως δεν ήρθε το τέλος του κόσμου! Ούτε είναι κάτι που συνέβη σε μεμονωμένες περιπτώσεις ούτε κάτι που δεν αναπληρώνεται!
Θα πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι ότι όσο οι κοινωνικές και προσωπικές δεξιότητες θα καλλιεργούνται, τόσο οι μαθησιακές επιδόσεις θα βελτιώνονται, όπως άλλωστε συνέβαινε και πριν!
