Δεν θέλω κάτι να γιορτάσω. Θέλω να μην μας σκοτώνετε.
Θέλω να μη φοβόμαστε όταν περπατάμε στον δρόμο και να μην έχουμε ανάγκη να κάνουμε ότι μιλάμε στο κινητό με τα κλειδιά γροθιά στο χέρι όσο τρέμει η καρδιά μας.
Θέλω να μη μας κάνετε να αισθανόμαστε ντροπή για το τι φοράμε, για τις ριγέ μπλούζες και τις κοντές φούστες. Θέλω να σταματήσουν να ηχούν στα αυτιά μου tips και συμβουλές για το «τι πρέπει να προσέχει μια γυναίκα». Θέλω ελευθερία. Για μένα, για σένα, για όλες.
Δεν θέλω κάτι να γιορτάσω. Θέλω αυτός ο κόσμος να αλλάξει χτες. Γιατί δε μας αξίζει, γιατί μας πονάει, γιατί μας σκοτώνει. Κι όταν δεν το κάνει κυριολεκτικά, βρίσκει άλλους τρόπους.
«Τη σκότωσε γιατί την αγαπούσε, τη ζήλευε παράφορα, είχε τυφλωθεί από το πάθος».
Τι λες ρε φίλε; Ποιοι τα γράφουν αυτά; Ποιος τα λέει αυτά; Πόσες ακόμα αδερφές μας χρειάζεται να θρηνήσουμε για να καταλάβεις ότι η πατριαρχεία είναι αυτή που οπλίζει τα χέρια των λεβέντηδων; Για ποιο πάθος μου μιλάς; Πες την με το όνομά της. Γυναικοκτονία.
Κουράστηκα, αλήθεια στο λέω. Κουράστηκα να διαβάζω για μια μας ακόμα. Κουράστηκα να ξαναζώ τα τραύματά μου. Κουράστηκα να επιμένω ότι ο κόσμος θα αλλάξει γιατί ανοίγω την τηλεόραση καθημερινά, παρακολουθώ τα social καθημερινά, ακούω, διαβάζω, νιώθω καθημερινά. Και ξέρεις τι βλέπω;
Ότι ένα ολόκληρο σύστημα αναπαράγει τα τραύματα, αποθεώνει περσόνες που βολεύουν, δημιουργεί πρότυπα αναλόγως του τι «επιτάσσουν οι καιροί» και μας δουλεύει κανονικά μπροστά στα μούτρα μας.
Για ποια γιορτή μου μιλάς;
Ο κόσμος είναι σκέτη τρέλα. Και αν τον πάρεις πολύ σοβαρά, τα πράγματα θα γίνουν πολύ σοβαρά… Όχι, δε σου λέω να το ρίξεις στην πλάκα. Όχι, δε σου λέω να κλείσεις τα αυτιά σου. Αυτό που σου λέω είναι… μάθε να φιλτράρεις.
Δε θέλω κάτι να γιορτάσω λοιπόν. Θέλω να σου πω όμως πως θα συνεχίσω να σε πιστεύω. Να με πιστεύω. Να μας πιστεύω. Όλες και όλοι μαζί, ο καθένας και η κάθε μια με το παράδειγμά του-της θα πάμε τον κόσμο δυο βήματα μπροστά και τρία και τέσσερα.
Κράτησέ το όμως αυτό, αν θες κάτι να κρατήσεις από εδώ: Είσαι το παράδειγμα του κόσμου που θες να δεις και να ζεις. Ζήσε όπως θες, σκέψου όμως και τον δίπλα. Και τη μανάβισσα και την κοπέλα στο μαγαζί που ψωνίζεις με τα ρούχα και την μάνα σου και την αδερφή σου.
Και κάτι ακόμα: Δίδαξε με τη στάση σου ποιον κόσμο θες να ζεις. Ειλικρινά. Όχι για ψωρολάικ, ούτε για να μαζέψεις followers. Αλλιώς μια απ’ τα ίδια. Και πάλι τα ίδια.
Είμαστε πολλά και αξίζουμε τα πάντα, να το θυμάσαι…
Και μη ξεχνάς αυτό που έλεγε η Κατερίνα… στο μυαλό είναι ο στόχος. Τον νου σου, ε…
Με αγάπη,
Μάρη
*Πηγή: magicme.gr
