Προ ημερών το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ενέκρινε την απόλυση εγκύων εργαζομένων από τις επιχειρήσεις παρά τις νόμιμες δικλίδες προστασίες που ορίζονται από την Ευρωπαϊκή νομοθεσία. Η απόφαση αυτή σίγουρα θα πρέπει να μας προβληματίσει για το μέλλον της κοινωνίας μας. Πού πάμε και πώς πάμε αν βάζουμε στο περιθώριο την γυναίκα που μπορεί και θέλει να τεκνοποιήσει;
Όποια γυναίκα έχει βρεθεί ή βρίσκεται στην περίοδο εγκυμοσύνης, γνωρίζει πολύ καλά τις αλλαγές, τις δυσκολίες, τις αγωνίες, τους κινδύνους και τις ανασφάλειες που βιώνει. Ανάμεσα σε αυτά πάντα υπήρχε η σοβαρή ανασφάλεια και αγωνία για το ποια θα είναι η αντίδραση του εκάστοτε εργοδότη μετά την ανακοίνωση της εγκυμοσύνης και αν θα ακολουθήσει απόλυση μετά το τέλος της προστατευτικής από την νομοθεσία περιόδου για την εργαζόμενη νέα μητέρα. Τώρα ήρθε να προστεθεί η αγωνία γα το ενδεχόμενο απόλυσης κατά την ανακοίνωση της κύησης και να ολοκληρωθεί η ανασφάλεια της γυναίκας για το αν θα απολυθεί και θα μείνει άνεργη να μεγαλώσει το παιδί της.
Το γεγονός ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έδωσε αυτή τη δυνατότητα στις Επιχειρήσεις και μάλιστα τις προστάτευσε με το να θέτει ως κριτήρια απόλυσης εγκύων είτε ομαδικές απολύσεις είτε άλλους λόγους πέρα της εγκυμοσύνης, κάτι που φυσικά θα ισχύει μόνο για τα τυπικά και γραφειοκρατικά, που οδηγεί αυτό τον κόσμο; Φυσικά στην υπογεννητικότητα κάθε ευρωπαϊκής χώρας όπου θα εφαρμοστεί αυτή η διάταξη και στην κοινωνική περιθωριοποίηση κάθε γυναίκας που θα θέλει όπως άλλωστε ορίζει και η φύση της να τεκνοποιήσει. 
Είναι γνωστό ότι οι Επιχειρήσεις πολλές φορές κατά την εύρεση και πρόσληψη γυναικείου δυναμικού θέτουν ως προϋπόθεση / όρο την καθυστέρηση μιας μελλοντικής εγκυμοσύνης με αποτέλεσμα την αποτροπή των εργαζόμενων γυναικών να κυοφορήσουν. Από την άλλη όμως ευρέως γνωστό είναι και το φαινόμενο της υπογεννητικότητας που παρατηρείται σε πολλές χώρες όπως και τη δική μας. Και τι κάνει η Ευρώπη για αυτό; Απλά ενισχύει το φαινόμενο!
Ειλικρινά αν είσαι γυναίκα, μητέρα, μέλλουσα μητέρα ή προσπαθείς και θες να κυοφορήσεις πρέπει να προβληματιστείς για αυτή την απόφαση. Είναι τραγικό μια γυναίκα να πρέπει να αναλογιστεί το επαγγελματικό και οικονομικό κόστος που μπορεί να αποφέρει το πιο σημαντικό, ουσιαστικό και ανεκτίμητο δώρο της ζωής της, η εγκυμοσύνη της με μια απόλυση από τον εργασιακό της χώρο για κάποιο άλλο, φυσικά και τυπικά, λόγο.
Πόσο σκληρή, απάνθρωπη, άσεβη προς μια γυναίκα που κυοφορεί μπορεί να γίνει μια κοινωνία. Την έλλειψη κρατικών μηχανισμών πρόνοιας, πόρων, επιδομάτων, την έλλειψη συμπεριφοράς και παιδείας και φιλικών συνθηκών για μια εγκυμονούσα μπορούμε να τα δεχτούμε σε έναν βαθμό από την κοινωνία μας αλλά την έλλειψη προστασίας από τον εργασιακό μας χώρο και την δημιουργία της οικονομικής μας αβεβαιότητας δεν μπορούμε και δεν επιτρέπεται να δεχτούμε.
Ξεχάσαμε την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την ισότητα των δυο φύλων και άλλων σχετικών διατάξεων που δέχεται και θεωρητικά προασπίζεται η Ευρώπη, η Ευρώπη στην οποία ανήκουμε ; Ας ελπίσουμε πως θα ακολουθήσει αλλαγή αυτή της απόφασης και να μην εφαρμοστεί ποτέ και πουθενά.
Εσύ που λέγεσαι κράτος, χώρα, ένωση κρατών επιβράβευσε μια φορά αυτή τη ψυχή που γεννιέται με το χάρισμα να τεκνοποιεί και να χαρίζει ζωή, τη γυναίκα που γίνεται μητέρα. Τη μητέρα που κυοφορεί και εργάζεται μέχρι και τον τελευταίο μήνα της εγκυμοσύνης της. Την μητέρα που χαρίζει έναν ακόμα πολίτη στην χώρα, έναν ακόμα άνθρωπο στον Κόσμο. Την μητέρα που χαρίζει τον στρατιώτη των εθνικών συνόρων. Την μητέρα που μένει στο σπίτι να αναθρέψει το παιδί της και εγκαταλείπει τα δικά της θέλω. Την μητέρα που δημιουργεί την οικογένεια και μεταφέρει τα ήθη και τα έθιμα του λαού μας στην επόμενη γενιά. Την μητέρα που με τη μητρότητα εμπνέει ποιητές και καλλιτέχνες. Επιβράβευσε και μην περιθωριοποιείς την μητέρα που είναι μάνα και μάνα είναι μόνο μια!
