Τέσσερις ημέρες πριν το πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν καταλαβαίνεις πως ένας ακόμα χρόνος φεύγει και ένας καινούριος ξεκινάει. Δηλαδή 365 ημέρες με ανάμεικτα συναισθήματα χαράς, αγάπης, ευτυχίας, επιτυχιών αλλά και στεναχώριας, λύπης, μίσους, απογοήτευσης και δυσκολιών ολοκληρώθηκαν, χαρίζοντάς μας εμπειρίες, εικόνες, γνώσεις και μαθήματα ζωής. Τον αποχαιρετισμό όμως αυτών των 365 ημερών για φέτος θα τον αφιερώσω σε όλες τις μαμάδες, όχι λόγω της γυναικείας φύσης του blog μας αλλά για τους λόγους που θα σας εξιστορήσω σε αυτό εδώ το άρθρο μου!
Όμως, για μια μαμά το πέρασμα ενός χρόνου, εκτός από όλα τα παραπάνω, περιλαμβάνει και ανεκτίμητες στιγμές αγάπης, τρυφερότητας με το μικρό της (και ειδικά αν είναι ακόμα βρεφάκι) αλλά και στιγμές αγωνίας, απελπισίας και δυσκολίας προκειμένου να συγχρονίσει και να ισορροπήσει όλους τους ρόλους και τα καθήκοντά της ως μαμά, σύζυγος, γυναίκα και εργαζόμενη μαμά. Με βασικό πάντα μέλημα την ευτυχία και υγεία του παιδιού της. Ποια άλλωστε δεν προσπαθεί να κατακτήσει καθημερινά τον τίτλο της “καλής” αν όχι “καλύτερης” μαμάς; Εσύ, εγώ και όλες αυτό προσπαθούμε και όχι επιτηδευμένα αλλά εκ φύσεως μας.
Αυτό τον χρόνο λοιπόν που φεύγει νιώθω ότι θέλω να τον αποχαιρετήσω περισσότερο ως μαμά, ως μαμά του μικρού μου αστεριού, του μωρού μου που άλλαξε και ομόρφυνε τη ζωή μου ( όσο και να μην θέλω καταλήγω γραφική μαμά) και του διαδικτυακού μου άστρου που είναι το blog μου και φυσικά εσείς όλοι που καθημερινά ή εβδομαδιαία αφιερώνετε χρόνο να διαβάσετε τα άρθρα και να συμμετάσχετε στις δράσεις μας.
Για αυτό, αυτή τη Πρωτοχρονιά θα την υποδεχτώ γεμάτη σιγουριά πως εξελίσσομαι σε μαμά, και λέω εξελίσσομαι γιατί ακόμα δεν νιώθω 100% έμπειρη μαμά. Μαμά όμως σκέτο χωρίς επίθετο. Μαμά του μικρού μου αστεριού και του blog μου. Αυτά τα δύο, αν και τόσο διαφορετικά, ενώνονται μεταξύ του και καταλήγουν μέσα από αυτό τον συνδυασμό να με κάνουν ευτυχισμένη, ολοκληρωμένη, αισιόδοξη και δημιουργική! Το πώς και το γιατί θα προσπαθήσω τώρα να σας το εξηγήσω , σύντομα γιατί είναι ένα θέμα για το οποίο μπορώ να μιλάω ώρες ατελείωτες!
Η μητρότητα με επισκέφτηκε όπως έμαθα αργότερα κάπου τις ημέρες των Χριστουγέννων, για αυτό αν και αγαπούσα αυτή τη περίοδο του χρόνου, έκτοτε τη λάτρεψα, και μετά από 9 μήνες, έγινα για πρώτη φορά μανούλα. Σήμερα που σας γράφω είμαι μια μαμά ενός 16μήνου μωρού που με λέει μαμά, ή Ιιιι προσπαθώντας να πει το όνομα μου! Ένας χρόνος ως μαμά, συγκριτικά με όταν είσαι μια ανέμελη κοπέλα που μόνο σου άγχος είναι αν θα βρεις κενό ανάμεσα στις δουλειές σου για νύχια και μαλλιά, περνάει σαφώς εξαιρετικά γρήγορα παρατηρώντας πόσο μεγαλώνει και εξελίσσεται το παιδί σου αλλά και αρκετά κουραστικά και απαιτητικά.
Η μητρότητα, ξέρετε όσες είστε μανούλες, ότι εκτός από εκατομμύρια χιλιάδες όμορφες στιγμές και συναισθήματα περιλαμβάνει και αρκετά αγχωτικές και δύσκολές στιγμές που μπορεί να κοστίζουν στη ψυχολογική, σωματική και ψυχική υγεία μας με μόνο ιατρικό μια αγκαλιά, ένα χαμόγελο και ένα χάδι από το μωρό μας. Φέτος, λοιπόν έμαθα ότι το μωρό μου δεν πρέπει να βλέπει απλά καλά, αλλά πρέπει να είμαι πραγματικά καλά.
Έτσι αυτή τη χρονιά διόρθωσα ότι μου χάλαγε την ευτυχία, σημαντικό ή ασήμαντο αλλά υπολογίσιμο στη δική μου υγεία. Κάπως έτσι κατέληξα στη δημιουργία του blog μου, ως μια μαμά που δεν είχε βοήθεια από κανένα παρά μόνο από τον σύντροφό της και δεν είχε βρει κάποιο έμπιστο και ικανό για εκείνη( ξέρετε πόσο αυστηρές είμαστε) άτομο να αφήσει κάποιες ώρες το μωρό της αλλά και από επιλογή όπως συνειδητοποίησα στη πορεία, αποφάσισα να πω αντίο στις πολυάριθμες εταιρίες του ιδιωτικού τομέα όπου εργαζόμουνα και όσο και αν αγαπούσα αυτό που έκανα ήθελα να κάνω στροφή 180 μοιρών με τον ίδιο παρονομαστή φυσικά το αντικείμενό μου αλλά στους ρυθμούς της businessmum που δεν θα πιεστεί να μεγαλώσει το μωρό της τα πρώτα του χρόνια μέχρι να πάει παιδικό σταθμό. Αν απορήσατε λοιπόν κάποια στιγμή μέσα σε αυτή τη χρονιά πως ξεφύτρωσε το businessmum.gr στο χώρο του διαδικτύου, αυτή ήταν η αφορμή της δημιουργίας του.
Το businessmum.gr το διαδικτυακό μου παιδάκι που ξεκίνησε όπως σας ανέφερα παραπάνω, δεν πίστευα, αλλά μάλλον ονειρευόμουνα κάπως μέσα, τι θα μπορούσε να μου χαρίσει όχι μόνο σε επαγγελματικό επίπεδο αλλά σε επίπεδο συναισθημάτων και ψυχικής υγείας. Το πιο σημαντικό δώρο που έχω κάνει στο παιδί μου και σε μένα χάρις στην απήχηση και ανάπτυξη του blog που μου έδωσαν και τη δύναμη να συνεχίσω αυτό το όνειρο είναι ότι δεν έχω χάσει ούτε μια στιγμή και καμία “πρώτη φορά” του μωρού μου. Ήμουνα και είμαι και θα είμαι, όσο βέβαια μου το επιτρέπουν οι συνθήκες, πάντα δίπλα του σε κάθε πρώτη φορά.
Και με αυτό το τόσο όμορφο συναίσθημα θέλω να αφιερώσω αυτή τη Πρωτοχρονιά σε όλες τις μανούλες, που μόνες τους, με μοναδική υποστήριξη αυτή του συντρόφου τους, με συμβιβασμούς και υποχωρήσεις σε θέλω τους και δημιουργώντας από μόνες τους τη διέξοδο να νιώθουν καλά και να προσφέρουν παράλληλα τα καλύτερα στο παιδί τους, εργάζονται ή όχι και μεγαλώνουν οι ίδιες τα παιδάκια τους, όχι στον αυτόματο, και είναι δίπλα τους σε όλα.
Αλλά θέλω και με αφορμή αυτό το άρθρο να ευχηθώ και σε όλες τις μανούλες που μπορεί να δυσκολεύονται και να μην έχουν ακόμα ισορροπήσει όλες τις υποχρεώσεις και τις επιθυμίες τους, τη νέα χρονιά να τα καταφέρουν και να ανακαλύψουν τον τρόπο και τον χρόνο…!
Και επειδή αυτή τη χρονιά θέλω να την αποχαιρετήσω περισσότερο ως μαμά, δεν μπορώ να μην αναφερθώ στον άνθρωπο μαζί με τον οποίον ζω το θαύμα της μητρότητας, τον σύντροφο μου και μπαμπά της κόρης μου…χωρίς τους ενεργούς μπαμπάδες δεν μπορούμε εύκολα πάντα να τα καταφέρουμε κορίτσια, αυτό να το θυμάστε!
Χρόνια Πολλά! Καλή Πρωτοχρονιά!
Σας ευχαριστώ που αυτή η Πρωτοχρονιά θα με βρει πρώτη φορά και ως μαμά του businessmum.gr, γιατί το blog είστε εσείς και χωρίς εσάς τίποτα δεν δημιουργείται! Και έχουμε πολλά να κάνουμε, να πούμε, να δούμε, να ασχοληθούμε και να μάθουμε μέσα από αυτή τη διαδικτυακή παρέα…τώρα ξεκινάνε τα καλύτερα!
