Η Ευγενία Βερελή, η Ναταλία Μαντά, η Μαρίνα Παπαδάκη, η Κατερίνα Σάρρα, η Νανά Σεφερλή και η Κλεοπάτρα Τσαλή, οι 6 αυτές Ελληνίδες σύγχρονες εικαστικοί, μια γενιάς που δεν έχει διαβάσει το βιβλίο “Μικρές κύριες” της Λουίζα Μέι Άλκοτ, ούτε έχουν δει το ομώνυμο φιλμ, Little Women (2019), προσκλήθηκαν σε αυτή την ομαδική έκθεση. Η δουλειά τους, ζωγραφική και γλυπτική, διαφέρει όσο και οι χαρακτήρες των τεσσάρων αδελφών Μεγκ, Τζο, Μπεθ και Άμυ, (παίζοντας τις έχω ταυτίσει όλες, η Μπεθ με δυσκολεύει).Είναι καλλιτέχνιδες μιας γενιάς με ακαδημαϊκές σπουδές στην Ελλάδα, τυχαίο και όχι δειγματοληπτικό ότι υπήρξαν φοιτήτριες και από τις 4 σχολές Καλών Τεχνών, Αθηνών, Θεσσαλονίκης, Ιωαννίνων και Φλώρινας, με μεταπτυχιακές σπουδές στην ΑΣΚΤ στην Αθήνακαι στο εξωτερικό, τυχαίο και ότι έχουν βραβευτεί και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (IΣΝ). Εργατικές, δραστήριες και φιλόδοξες και το σημαντικότερο κάνουν σπουδαία έργα και χαίρονται την ζωή !
Έκθεση «Μικρές Κυρίες»
Επιμέλεια : Θέμης Ραγιάς, Σοφία Ηλιάνα Γεωργιάδη
Back to Athens 2023
Διάρκεια: 28.6 – 2.7.2023
Μέγαρο Ησαΐα : Πατησίων 65, Αθήνα 104 33
Ευγενία Βερέλη
Η Ευγενία Βερέλη, είναι απόφοιτη του Α’ εργαστηρίου Γλυπτικής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας, όπως επίσης έχει φοιτήσει στην Akademie der Bildenden Künste στο Μόναχο. Έχει σπουδάσει Αρχιτεκτονική στο Central Saint Martins Architecture (BA) και ζαχαροπλαστική στη σχολή Cordon Bleu στο Λονδίνο.
Το 2019 πραγματοποίησε την πρώτη της ατομική έκθεση στην γκαλερί Allouche Benias με τίτλο “As a dog: A fierce hunt for the passing vehicle”, ενώ τον Σεπτέμβριο του 2020 επιμελήθηκε την έκθεση «Who’s fear of Komodo» στην γκαλερί Allouche Benias.
Μερικές απο τις εκθέσεις όπου έχει λάβει μέρος είναι η 7η Μπιενάλε της Αθήνας “Eclipse”, όπως και η πιο προσφατη συμμετοχή της στην Κωνσταντινούπολη με τίτλο “From off my countenance, these glassy tears”.
«Δουλεύοντας συνήθως αυτοσχεδιαστικά, με έναν τρόπο που επιμένει στην επιτέλεση και τη χειρωνακτική εργασία, συχνά ακολουθώντας ένα ένστικτο δημιουργίας που οδηγεί στην παραγωγή, η τεκμηρίωση του έργου μου είναι για μένα περισσότερο μια διαδικασία ερμηνείας και εκ των υστέρων ανάλυσης παρά η εξωτερίκευση ενός υφιστάμενου θεωρητικού εγχειρήματος.
Επιχειρώντας λοιπόν αυτή την ερμηνεία θα επιλέξω αρχικά να σταθώ στο ζήτημα της εικαστικής μου πρακτικής. Με μια πρώτη ματιά, το έργο μου, αποτελούμενο κυρίως από κεραμικά, εντάσσεται με ευκολία στο πεδίο της γλυπτικής, με τη ζωγραφική να αρθρώνεται σε έναν δεύτερο χρόνο εμπλουτίζοντας το έργο. Μια τέτοια ανάγνωση είναι σίγουρα έγκυρη, όμως εξετάζοντας τη δουλειά μου μέσα από τον τρόπο με τον οποίο αρθρώνεται, η πρακτική της ζωγραφικής είναι ίσως καταλληλότερη για να την περιγράψει, με την κεραμική να αφορά περισσότερο στη διαμόρφωση ενός υπόβαθρου παρά στη δημιουργία του τελικού αποτελέσματος. Έτσι, με τον πηλό κατασκευάζω ένα τρισδιάστατο χώρο ικανό να υποδεχτεί και να αναδείξει τη ζωγραφική μου η οποία παραμένει στο κέντρο της εικαστικής πρακτικής. Οι ζωγραφιές στα έργα μου δεν αποτελούν μια εκ των υστέρων διακόσμηση της γλυπτικής φόρμας, αντίθετα, ιδωμένες όπως προτείνεται εδώ, συγκροτούν το βασικό πυρήνα της σύνθεσης αρθρωμένο πάνω στο ζωντανό τρισδιάστατο υλικό υπόβαθρο της γλυπτικής φόρμας. Κάποιες φορές ως αγγείο ή σκεύος κι άλλες ως επιφάνεια με πλακάκια ή επιτύμβια στήλη, η γλυπτική κατασκευή έρχεται να δώσει υλική υπόσταση και ανάγλυφο στο ζωγραφικό έργο επανεξετάζοντας τη σχέση του με το χρόνο και τη φύση και το σώμα και
εμπλουτίζοντάς το με τις απτικές ποιότητες ενός γλυπτικού αντικειμένου, όπου οι ζωγραφικές παραστάσεις συγκροτούν αντικείμενα με υλικότητα, βάρος και τρισδιάστατη φυσική παρουσία.“
Ναταλία Μαντά
Η Ναταλία Μαντά (γεν. 1994, Αθήνα) είναι εικαστικός. Το 2016 αποφοίτησε από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ) της Αθήνας και το 2020 ολοκλήρωσε το Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών της ίδιας σχολής. Στην πρακτική της χρησιμοποιεί ποικίλα υλικά όπως μέταλλο, πηλό, φωτοευαίσθητα χημικά και βίντεοπροβολές. Συνεργάζεται και αλληλεπιδρά με καλλιτέχνες από το ευρύτερο φάσμα των τεχνών, των εικαστικών, της μουσικής, του θεάτρου και της performance. Έχει συμμετάσχει σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και έργα της ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές. Το διάστημα 2017-2020 δίδαξε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (IΣΝ).
“Μέσα απο την ανάγκη να αποκρυπτογραφήσω δικές μου υποσυνείδητες εικόνες, εξερευνώ την παγκόσμια μυθολογία, αναζητώντας ίχνη κοινών εμπειριών, που διασχίζουν την γεωγραφία και τον χρόνο, σε συνομιλία με αυτό που ο Carl Jung περιγράφει ως «τη σταθερή και μόνιμη σύνδεση του ατόμου με τα μυθολογικά αρχετυπα».“
Μαρίνα Παπαδάκη
@pop.marine ( https://www.instagram.com/pop.marine/?hl=el )
Η Μαρίνα Παπαδάκη είναι εικαστικός γεννημένη στον Πειραιά το 1991. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος της Σχολής Καλών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (2015), κάτοχος Μεταπτυχιακού Καλών Τεχνών (MFA) της σχολήςLuca School of Arts στις Βρυξέλλες (2018), ενώ το 2014 φοίτησε στο Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu (UAP) στο Πόζναν της Πολωνίας ως υπότροφος του Α.Π.Θ. Είναι εμπνεύστρια του Hydroexpress Project το οποίο λαμβάνει χώρα σ ’ένα κατάστημα υδραυλικών στον Πειραιά και εκδότρια του Hydroexpress Publication, καθώς και συν ιδρύτρια του Deliverart (2019). Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις, workshops και artist residencies στην Ελλάδα, την Πολωνία, την Ουκρανία, το Βέλγιο και τη Σερβία. Ενώ, το 2019 βραβεύτηκε από την Artworks | ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Ως επέκταση της έρευνάς της, από το 2015 – 2017 διοργάνωσε εργαστήρια ζωγραφικής στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής, και συμμετείχε σε συνέδρια για την «Κοινωνικά εμπλεκόμενη τέχνη» στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στη Βουλή των Αντιπροσώπων της Κύπρου.
Μέσα από τη ζωγραφική και τις Ιn Situ εγκαταστάσεις δημιουργώ χώρους μεταξύ αλληγορίας και πραγματικότητας, συνδέοντας συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα με φανταστικά.Είναι έργα στα οποία κυριαρχεί μία Φορντιστική αισθητική, τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα, μία παλέτα από γήινα και παστέλ χρώματα, και ένα παιχνίδι μεταξύ των τριών διαστάσεων, της προοπτικής και μίκρο-μάκρο κλίμακας. Παράλληλα, χρησιμοποιώ σύμβολα από αρχαίους πολιτισμούς από την Κλασική Περίοδο, την αρχιτεκτονική, και τη βιομηχανική παραγωγή. Σκοπός μου είναι μέσω της αφήγησης και του παραμυθιού να αναπαραστήσω τους μηχανισμούς εξουσίας που σκοπεύουν στην ανθρώπινη και περιβαλλοντική εκμετάλλευση, την κοινωνική αδικία και την ευαλωτότητα.
Marina Papadaki is a visual artist. Through painting and in situ installations depicts the
mechanisms of power that intend for human and environmental exploitation, social injustice,vulnerability, and their obvious results in our contemporary norms of life. With a focus onhistory and politics, from the industrial revolution and on, her research is around architecture,medicine, and industrial production. Her works connect specific historical events with fantastic ones to create a space in-between allegory and reality, playing with micro-macro scale, and using a fordism aesthetic by repetitive patterns – symbols borrowed from the field of marketing and typography.
Κατερίνα Σάρρα
Η Κατερίνα Σάρρα γεννήθηκε στην Αθήνα (1982), όπου ζει και εργάζεται. Ξεκίνησε τις σπουδές της στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ) στον τομέα της γλυπτικής και στη συνέχεια μεταπήδησε στον τομέα της ζωγραφικής, αποφοιτώντας με άριστα. Το 2020 ολοκλήρωσε τις σπουδές της στο Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών της ΑΣΚΤ. Το 2021 πραγματοποίησε την πρώτη της ατομική έκθεση στη γκαλερί a.antonopoulou.art . Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις και έχει διακριθεί σε διαγωνισμούς. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
“Η δουλειά μου στηρίζεται και εμπεριέχει φόρμες που προκύπτουν από την αρχική γραφή που σχεδιάζω πάνω στο τελάρο. Δεν ξέρω ακριβώς το σχήμα που θα γεννηθεί από αυτήν τη συνεχή διαδικασία γραφής- ζωγραφικής. Με ενδιαφέρει πολύ σαν αποτέλεσμα το στοιχείο της παρουσίας μίας φόρμας που εκ των προτέρων δεν γνωρίζω, σιγά σιγά σχηματίζεται και μετασχηματίζεται σε μία εικαστική γλώσσα και ιδίωμα που θεωρώ ότι είναι το περιεχόμενο του έργου μου.”
Νανά Σεφερλή
@sefnana (https://www.instagram.com/sefnana/)
Η Νανά Σεφερλή (γεν.1989) ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Αποφοίτησε από το Τμήμα Εικαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (2012) και συνέχισε με μεταπτυχιακό στην École européenne supérieure d’art de Bretagne (Καμπέρ, Γαλλία). ‘Εχει παρουσιάσει τη δουλειά της σε φεστιβάλ και χώρους τέχνης στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Επιλεγμένες ομαδικές εκθέσεις: Ammophila Vol.3 There was Land Here Before (Ελαφόνησος,2022), έκθεση έργων της συλλογής «Imago Mundi» του Luciano Benetton με τίτλο «Map of the New Art» στο Fondazione Giorgio Cini (Βενετία, 2015)• «PEINDRE # 2» στη γκαλερί MICA στη Ρεν της Γαλλίας (2014)• «7>5» στο Quimper το 2013• και «Thrills and Chills» στη γκαλερί CAN Christina Androulidaki Gallery (Aθήνα, 2013)• και Kodra Fresh 2013 «Πλωτά τείχη», στο πλαίσιο της ετήσιας διοργάνωσης Πεδίο Δράσης Κόδρα (Θεσσαλονίκη, 2013). Έχει επιμεληθεί και συμμετάσχει στη διατομική έκθεση «Under the Luna», μαζί με τη Lucie Ferezou στον πολυχώρο τέχνης Booze Cooperativa (Αθήνα, 2018)• και λάβει μέρος στη διατομική έκθεση με τίτλο «The Way the Dog Ran Away», με τον Άκη Καράνο στην αίθουσα Γαλαξίας (Νέα Σμύρνη, 2016). Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2021) καιείναι Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Από το 2014 έως το 2020 εργάστηκε στην ειδική και γενική εκπαίδευση ως εικαστικός.
Τα ζωγραφικά έργα είχαν ως μοντέλο δυο κεραμικά βάζα με πουλιά δημιουργημένα από την ίδια τη καλλιτέχνη. Τα κεραμικά βάζα με τη σειρά τους εχούν ως αναφορά τα κανωπικά αγγεία, δηλαδή τα δοχεία που χρησιμοποιούσαν οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι για την αποθήκευση των οργάνων του σώματος μετά θάνατον. Το κάθε βάζο αναπαριστά στερεοτυπικά και ενα φύλο, το αρσενικό και το θηλυκό και παραπέμπουν σε έννοιες προστασίας και φροντίδας. Τοποθετημένα στην έκθεση να αντικρύζει το ένα το άλλο σχεδόν κολλητά, ως δίπτυχο δημιουργείται μια καινούρια ιστορία απο τη δυναμική των δυο έργων μαζί και είναι σαν το ένα να προσπάθει να πλησιάσει και ίσως να ενωθεί με το άλλο.
Κλεοπάτρα Τσαλή
Η Κλεοπάτρα Τσαλή γεννήθηκε στην Αθήνα το 1995.
Το 2013 ξεκίνησε να σπουδάζει στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών Φλώρινας του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Το 2017 με υποτροφία του προγράμματος Erasmus, πήγε στην Κρακοβία όπου παρακολούθησε μαθήματα στην Σχολή Καλών Τεχνών, Jan Matejko και το 2018 επέστρεψε ολοκληρώνοντας τις προπτυχιακές τις σπουδές. Το 2018-2019 έμεινε στο Παρίσι όπου και συνεργάστηκε με το Κέντρο Τέχνης CNEAI (Centre National Edition Art Image) στον τομέα της οργάνωσης εκθέσεων. Επιστρέφοντας στην Αθήνα ξεκίνησε να φοιτά στο Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών από όπου αποφοίτησε το 2021.
Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό ενώ το 2023 πραγματοποίησε την πρώτη της ατομική έκθεση με τίτλο, Fixing Branches σε επιμέλεια της ομάδας Ammophila. Παράλληλα διατηρεί και διαχειρίζεται το artist run space Cabane Athens στα Πετράλωνα όπου δραστηριοποιούνται νέοι καλλιτέχνες, οργανώνοντας εργαστήρια, δράσεις και καλλιτεχνικές συναντήσεις.
“Ο τίτλος της ενότητας έργων «Fixing Branches», προήλθε από ένα παλιό βιβλίο που βρήκα στο αρχείο της γιαγιάς μου, και συγκεκριμένα από ένα κεφάλαιό του με τίτλο «Methods of fixing branches». Εκεί το βιβλίο μιλούσε λεπτομερώς για το πώς όταν σπάσει ένα κλαδί ή τραυματιστεί μπορείς να το περιθάλψεις και να το διατηρήσεις αντί να το πετάξεις. Είναι κάτι που μας αφορά άμεσα, καθώς οφείλουμε να αναθεωρήσουμε τη σχέση μας με το περιβάλλον∙ “
