Πολλές φορές στο τέλος της μέρας όταν συνειδητοποιώ πόσα δεν κατάφερα να κάνω, τότε απογοητεύομαι και στεναχωριέμαι. Τσεκάρω στο πλάνο μου όσα έκανα και συνήθως είναι περισσότερα αυτά που δεν πρόλαβα να κάνω.Θυμώνω με τον εαυτό μου γιατί δεν τα πρόλαβα όλα, γιατί δεν απάντησα σε όλα τα μαιλ, γιατί δεν τηλεφώνησα σε όσους ήθελα για θέματα δουλειάς, γιατί δεν προετοίμασα κάτι περισσότερο για τη δουλειά μου, γιατί δεν πρόλαβα να τακτοποιήσω περισσότερο το σπίτι. Αυτές είναι κάποιες από τις σκέψεις που κάνω πάνω από την ατζέντα μου κάθε βράδυ. Και αφού αρχικά έχω βυθιστεί στην απογοήτευση και στον θυμό με τον εαυτό μου και τις ικανότητές μου, θυμάμαι ότι είμαι μαμά.
Είμαι μαμά και αυτό μπορεί να μην είναι δικαιολογία για το ότι δεν ανταποκρίνομαι πάντα σε όλες τις υπόλοιπες υποχρεώσεις μου που δεν προλαβαίνω πολλές φορές να τις ολοκληρώσω, αλλά είναι το πιο σημαντικό κατόρθωμα μιας γυναίκας. Είμαι μαμά, μια μαμά που μεγαλώνω το μικρό μου που ακόμα με έχει τόση ανάγκη για να τα μάθει όλα, να τα αφομοιώσει όλα και να επικοινωνήσει με τον κόσμο γύρω του. Είμαι μαμά και θέλω να μεγαλώνω ένα ευτυχισμένο παιδί με στοργή και αγάπη. Ένα παιδί που θα εξελιχθεί σε μια ολοκληρωμένη και ανεξάρτητη προσωπικότητα. Είμαι μαμά, μαμά που έχει αφιερωθεί στην ανατροφή του παιδιού της τα πρώτα χρόνια ζωής του και είναι επιλογή μου.
Επιλογή μου όμως είναι να είμαι και μαμά, και εργαζόμενη και δραστήρια μαμά και σύζυγος. Επομένως σίγουρα όσο και να θέλω όσο και να προσπαθώ πάντα κάτι στο τέλος της μέρας δεν θα έχει ολοκληρωθεί όπως τα υπόλοιπα. Αλλά δεν πειράζει, γιατί είμαι μαμά και όσο και αν η ίδια όπως και οι περισσότερες γυναίκες δεν το καταλαβαίνουμε κάνουμε τη πιο δύσκολη, σημαντική και ανεκτίμητη δουλειά, τη δουλειά της μαμάς και έχει τόσο δίκιο όταν μου το επισημαίνει ο σύντροφός μου.
Πέρασε πολύ καιρός, σχεδόν ένας χρόνος και περισσότερο που είμαι μαμά, για να μάθω να μην απογοητεύομαι και να μην θυμώνω με τον εαυτό μου για όσα δεν προλαβαίνω να κάνω μέχρι το τέλος της ημέρας αλλά έμαθα να επιβραβεύω τον εαυτό μου για όσα κάνω και κυρίως για το πόσο μαμά είναι, καλή ή μέτρια δεν το ξέρω στα χρόνια θα φανεί.
Επειδή ξέρω ότι πολλές γυναίκες παγιδευόμαστε σε τύψεις, ενοχές και στιγμές απογοήτευσης στη προσπάθεια μας να τα συνδυάσουμε όλα με τη μητρότητα, θέλησα να εξωτερικεύσω αυτές τις σκέψεις και τα συναισθήματα για να μας θυμίσω ότι κάνουμε τη πιο δύσκολη και ταυτόχρονα πιο σημαντική δουλειά του κόσμου, είμαστε μαμάδες!
Και να θυμάστε σημασία δεν έχει αν δεν τα προλαβαίνουμε όλα. Σημασία έχει με όσα κάνουμε να είμαστε ευτυχισμένες, ευτυχισμένες μαμάδες με τα μικρά τους!
