Τα βιβλία σου ντυμένα, όμορφα, προσεγμένα, τα μπλε τετράδια στη σειρά και μολύβια ένα σωρό, το θερμός και το κολατσιό σου, ε, ναι, και μάσκες, δεν θα τις ξεχάσω, το υπόσχομαι.
Μα, θα είμαι ειλικρινής μαζί σου. Αυτή την τσάντα τη σχολική θα προσπαθήσω να τη γεμίσω και με άλλα εφόδια, που δεν περιλαμβάνονται στη λίστα του σχολείου.
Θα σου γεμίσω την τσάντα σου…
Με χαρά μεγάλη για το σχολείο σου, αυτό που σου μαθαίνει να έχεις γνώση και άποψη για τον κόσμο.
Με ευγνωμοσύνη για όλα όσα έχεις και με ενσυναίσθηση για όλα όσα δεν έχει ο διπλανός σου.
Με αυτοπεποίθηση και πίστη στον υπέροχο εαυτό σου.
Με ελεύθερο χρόνο για να ανακαλύπτεις τη γνώση και πέρα από τους τοίχους του σχολικού κτιρίου.
Με πολύ παιχνίδι, γιατί αυτό είναι που σε κάνει να αναπτύσσεσαι σωστά. Και γιατί είσαι παιδί. Απλά.
Με τη βεβαιότητα ότι σχολείο για σένα θα είναι όχι μόνο το διάβασμα και οι βαθμοί, αλλά και η ανάπτυξη μιας ισορροπημένης προσωπικότητας, ο τρόπος που χειρίζεσαι τα άβολα και τα δύσκολα και χαίρεσαι με τα απλά και μοναδικά.
Με ανοιχτή καρδιά στις φιλίες, στα μυστικά τους, τις κρυφές μοναδικές συνωμοσίες τους.
Με ικανοποίηση που θα φουντώνει όταν θα τα καταφέρνεις στα δύσκολα, και θα αποδεικνύεις στον εαυτό σου ότι μπορείς.
Με κατανόηση στην κούρασή σου, την ανάγκη σου για ξεκούραση, καλό ύπνο, σωστό φαγητό, ήρεμο οικογενειακό περιβάλλον.
Με αγάπη. Τελευταία θα βάλω την αγάπη. Να ξεχειλίσει την τσάντα σου, να κυλά πάνω στο θρανίο και να χύνεται στο πάτωμα, να ακουμπά τον διπλανό σου, να ζεσταίνει τον δάσκαλό σου, να γεμίζει την τάξη ολόκληρη, μα πιο πολύ να χορταίνει εκείνα τα παιδιά που η μαμά και ο μπαμπάς τους ξεχνούν, αχ, γιατί το ξεχνούν, να βάζουν στη δική τους τσάντα ένα κομμάτι ολόφρεσκη αγάπη.
