Υπάρχει ένα κενό… που ποτέ δεν φεύγει από μέσα μας και αυτό είναι το «συναισθηματικό κενό». Το κενό αυτό, ο καθένας το βιώνει ξεχωριστά με τον δικό του, μοναδικό τρόπο αλλά και χρόνο, ανεξάρτητα από την καθημερινότητα και τις υποχρεώσεις που έχει στη ζωή του. Είναι κάτι σαν «τούνελ», μαύρο και σκοτεινό, έχοντας βάθος δίχως να μπορείς να αντικρίσεις το τέρμα, γιατί πολύ απλά δεν έχει τέλος. Το «συναισθηματικό κενό» είναι μία δύσκολη κατάσταση που μπορεί να βιώνει ένα άτομο, μη διαχειρίσιμη αρκετές φορές ακόμα και ανεξέλεγκτη.
Αν η απουσία σου δεν είναι αισθητή στη ζωή κάποιου, τότε η παρουσία σου είναι περιττή. Φεύγεις!
Όλοι έχουμε ‘‘χάσει’’ ανθρώπους από τη ζωή μας είτε εξαιτίας κάποιων συνθηκών είτε γιατί έπρεπε να χωριστούμε με το συγκεκριμένο άτομο εκείνη τη χρονική στιγμή. Όλη αυτή η κατάσταση είναι κάτι που μπορεί να μας ‘‘βασανίζει’’ κάθε μέρα και κάθε νύχτα. Είναι μια «ανοιχτή πληγή» όταν μας λείπει κάποιος, είναι σαν να λείπει κομμάτι του εαυτού μας και δυστυχώς είναι κάτι που δεν διορθώνεται εύκολα, αλλά και να ‘‘μαλακώσει’’ αυτή η πληγή, ποτέ δεν θα είμαστε ίδιοι… θα υπάρχει πάντα αυτό το «συναισθηματικό κενό» χαραγμένο βαθιά μέσα μας.
Οι αναμνήσεις, θετικές ή αρνητικές έρχονται στο μυαλό μας, ξανά και ξανά δίχως να μας ρωτήσουν. Πολλές, μας πονάνε και μόνο στη σκέψη και πόσω μάλλον όταν σχετίζονται με το πρόσωπο εκείνο που έχει ‘‘σημαδέψει’’ τη ζωή μας υπενθυμίζοντας την απουσία του. Αυτή η απουσία είναι καταδικασμένη να μένει για πάντα κλεισμένη στα τείχη της σκέψης μας, νοσταλγώντας την επιστροφή κάποιων στιγμών που μέσα από αυτές ‘‘ανασαίναμε’’ και ζούσαμε.
Η απουσία, η έλλειψη κάποιου σημαντικού προσώπου στη ζωή μας είναι πάντα ένα μοναχικό και προσωπικό συναίσθημα.
Αναγνώρισε την ύπαρξη αυτού του «συναισθηματικού κενού» που νιώθεις, συμβιβάσου και προχώρα… Παραδέξου το κενό αυτό και μην κρίνεις τον εαυτό σου, δεν ωφελεί κάπου, πίστεψέ με. Να θυμάσαι ότι χρειάζεσαι χρόνο, ώστε να επεξεργαστείς όλο αυτό που βιώνεις και αφιέρωσε χρόνο για να σκεφτείς τον λόγο που συνέβη, πώς προέκυψε και τι μπορεί να σε βοηθήσει να βάλεις λίγο φως μέσα σε αυτό το «τούνελ». Ακόμη και μια ακτίνα φωτός είναι αρκετή για να σχηματίσει την καμπύλη του χαμόγελου στα χείλη σου. Συνέχισε να προσπαθείς, ακόμα και αν αυτό είναι δύσκολο. Επικεντρώσου στα θετικά συναισθήματα και πίστεψε στις δυνάμεις σου. Το να πιστεύεις στον εαυτό σου είναι το πιο σημαντικό σου επίτευγμα!
Μην ξεχνάς ότι το να σου λείπει κάποιος ή να νοσταλγείς τη «χαμένη σου πραγματικότητα» δεν είναι αδυναμία… είναι απλά ένας κόσμος που ονειρεύεσαι να μην είχες αφήσει ποτέ, έχοντας παράλληλα ένα συναίσθημα απογοήτευσης και αμέτρητων σκέψεων που σε συντροφεύουν στη διάρκεια της ημέρας σου ή σε μία δύσκολη περίοδο που βιώνεις. Να θυμάσαι ότι… το να ζεις την απουσία ενός προσώπου που είχε και συνεχίζει να έχει καθοριστικό ρόλο στη ζωή σου, ακόμα και αόρατα, τότε όλα τα άλλα συναισθήματα ‘‘ξεθωριάζουν’’… δεν έχουν καμία αξία. Όταν κάποιος σου λείπει είναι γιατί οι δύο αυτές ψυχές που έπρεπε να ήταν συνδεδεμένες και μαζί, είναι χωριστά… Μόνο όταν ξανά συναντηθούν, θα ηρεμήσουν και δεν θα περιπλανιούνται, μόνο τότε θα βρουν το λιμάνι τους και θα ενωθούν τα σπασμένα κομμάτια της απουσίας.
Η «συναισθηματική απουσία» είναι το χειρότερο και το πιο επώδυνο αντίο που μπορείς να λάβεις.
