Η πανδημία, φέρνοντας τα πάνω κάτω σε όλους σχεδόν τους τομείς της ζωής μας, προκάλεσε ριζικές αλλαγές και στον εκπαιδευτικό τομέα. Ο περιορισμός της προσωπικής επαφής επεκτάθηκε περεταίρω, θέτοντας εμπόδια ή διευκολύνοντας τη μετάδοσης της γνώσης, αναλόγως την οπτική. Έτσι, οι μαθητές μοιράζονται τις απόψεις τους με τον πρωτόγνωρο αυτό τρόπο μάθησης καθώς επίσης και μερικές υποδείξεις προς άλλους μαθητές και καθηγητές για τη βελτίωση της διαδικασίας.
Σύμφωνα με μια έρευνα του Society for Industrial and Applied Mathematics (SIAM), με δείγμα 1,060 μαθητών, το 67% προτιμούν να συνεχίσουν την διαπροσωπική εκπαίδευση, το 29% τείνουν προς ένα πιο υβριδικό μοντέλο μάθησης και μόλις το 4% προτιμάει την πλήρη διαδικτυακή μάθηση. Είναι εντυπωσιακό πως ενώ η συντριπτική μειοψηφία μαθαίνει καλύτερα διαδικτυακά (9%), η πλειοψηφία αναφέρει μια εμφανή δυσκολία στην αφομοίωση της γνώσης διαδικτυακά (73%), με το υπόλοιπο 19% να μη παρατηρεί κάποια διαφορά ανάμεσα στις δύο αυτές μεθόδους.
Ξεκινώντας με τα θετικά της διαδικτυακής εκπαίδευσης, το πιο σημαντικό όφελος είναι η εξοικονόμηση χρόνου, πράγμα που αφήνει μεγάλο περιθώριο για την ενασχόληση με άλλες δραστηριότητες ή τη μελέτη. Έπεται η περισσότερη ξεκούραση και η απόκτηση ενός πιο ελατού καθημερινού προγράμματος, με τα τελικά οφέλη να είναι η δημιουργία ενός ιδιωτικού περιβάλλοντος μάθησης στο σπίτι, η εξοικονόμηση χρημάτων και σε μερικές περιπτώσεις η ανασκόπηση των μαγνητοσκοπημένων μαθημάτων.
Περνώντας στα αρνητικά, ως μείζων πρόβλημα αναγνωρίζεται η δυσκολία συγκέντρωσης και η μοναξιά, εξαιτίας της ελάττωσης της διαπροσωπικής κοινωνικής αλληλεπίδρασης με άλλους μαθητές. Ακολουθούν η έλλειψη διαπροσωπικής αλληλεπίδρασης με τον καθηγητή και η αντίληψη πως οι μαθητές επιβαρύνονται περισσότερο με εργασίες και η λιγότερο ευκρινέστερη επεξήγηση τους.
Όσοι από τους μαθητές προτιμούν τη διαδικτυακή εκπαίδευση αναφέρουν πως ανταποκρίνονται πιο εύρωστα στις μαθησιακές απαιτήσεις, επειδή ξεκουράζονται καλύτερα κατά τον βραδινό ύπνο και δεν χρειάζεται να συγκοινωνούν προς το σχολείο (72%), κάνοντας τα διαλείμματα περισσότερο αποτελεσματικά. Μέσα από όλα αυτά διδάσκονται την υπευθυνότητα λόγω της ανεξάρτητης φύσεως της διαδικτυακής μάθησης, συγκεντρώνονται ευκολότερα στα λεγόμενα του καθηγητή και δεν αποσπάται τόσο η προσοχή τους.
Στην αντίθετη πλευρά βρίσκονται οι μαθητές που ανταποκρίνονται καλύτερα στη διαπροσωπική εκπαίδευση. Από αυτούς, η πλειοψηφία αντιμετωπίζει μεγάλη αντίσταση στην εύρεση κινήτρου για μάθηση (83%), προτιμά τη πρόσωπο-με-πρόσωπο αλληλεπίδραση (72%), έχει προβλήματα συγκέντρωσης (70%) και το 61% είναι λιγότερο πιθανό να υποβάλει ερωτήσεις στη διαδικτυακή τάξη.
Κλείνοντας, οι μαθητές παραθέτουν μερικές συμβουλές ώστε να γίνει η διαδικασία πιο αποτελεσματική. Συγκεκριμένα, περισσότεροι από τους μισούς προτείνουν τη χρήση ψηφιακών εργαλείων και οπτικών μέσων για την επεξήγηση μαθηματικών όρων καθώς και τη μαγνητοσκόπηση των μαθημάτων για μετέπειτα επανεξέταση. Ένα μικρό ποσοστό πιστεύει πως θα βοηθούσε τους καθηγητές η συνεδρία έναν προς έναν για τη διευκρίνηση πιθανών ερωτήσεων και την εξασφάλιση της κατανόησης των εννοιών με ένα μικρότερο ποσοστό να προτείνει την ανάλυση αυτών χρησιμοποιώντας παραδείγματα από τη πραγματική ζωή.
Απευθυνόμενοι σε συμμαθητές τους, θεωρείται πως το κλειδί για την επιτυχή διαδικτυακή μάθηση είναι η δημιουργία ενός καθημερινού προγράμματος, η προσκόλληση σε αυτό, η παρακολούθηση όλων των διαδικτυακών τάξεων καθώς και η συστηματική ενασχόληση με τις εργασίες για το σπίτι. Επίσης, σημαντική είναι η επαφή με τους φίλους, ακόμη και διαδικτυακά, η συνήθης εξάσκηση και υγιεινή διατροφή, τα τακτικά διαλείμματα και ο ορισμός ενός συγκεκριμένου χώρου παρακολούθησης των διαδικτυακών τάξεων.
Συμπερασματικά, γίνεται αντιληπτό πως ακόμη και αν μερικοί μαθητές δεν ανταποκρίνονται θετικά στην αλλαγή του τρόπου εκπαίδευσης, μπορούν να αναγνωρίσουν ορισμένα οφέλη. Αντίστοιχα, γίνονται φανερά και τα αρνητικά της διαδικτυακής εκπαίδευσης στους προσαρμοσμένους στη νέα πραγματικότητα μαθητές. Το ζητούμενο, ωστόσο, είναι να υπάρξει μια ισορροπία πάνω στο συνεχώς ταλαντευόμενο σχοινί που διανύουν οι μαθητές μέσα από προσωπική προσπάθεια, επιμονή, υπομονή και διαρκή αναζήτηση λύσεων στα συνεχώς αναδυόμενα προβλήματα.
Πηγή: csii.gr
