Οι σκέψεις μας γίνονται λέξεις, και έπειτα οι λέξεις αυτές γίνονται ο κόσμος μας, ή αλλιώς η κοινωνική μας πραγματικότητα. Οι αρνητικά φορτισμένες σκέψεις συνοδεύουν αρνητικά φορτισμένες λέξεις και αυτές με τη σειρά τους εκκινούν αντίστοιχες συμπεριφορές, δράσεις, αντιδράσεις και… μοτίβα. Ακριβώς το ίδιο πράγμα συμβαίνει με τις θετικά φορτισμένες λέξεις – σκέψεις.
«Πάλι βγήκα η χαμένη της υπόθεσης»,
«Ποτέ κανείς δε με καταλαβαίνει»,
«Είμαι συνέχεια δίπλα σε όποιον χρειάζεται κι όταν έχω ανάγκη εγώ, είμαι μόνη μου»,
«Θα αποτύχω ξανά!»,
«Δεν έχει νόημα… δε θα τα καταφέρω».
Αν επαναλαμβάνεις συχνά τέτοιου ύφους φράσεις, είτε φωναχτά είτε από μέσα σου, τότε είναι σημαντικό να γνωρίζεις πως… αλλάζοντας τον τρόπο που (σου) μιλάς, -ο οποίος ομολογουμένως πολύ «μαστίγιο» έχει στο τώρα- μπορείς πολύ αποτελεσματικά, σταδιακά και κυρίως ωραία, να δεις τη ζωή και τον εαυτό σου να αλλάζει προς το καλύτερο. Ψυχολογικά, συναισθηματικά, πνευματικά αλλά και σωματικά.
Θέλω να πάρεις λίγο χρόνο με τον εαυτό σου και να σκεφτείς… Ποια φράση σε βοηθά περισσότερο:
«Θα αποτύχω ξανά!» ή «Θα προσπαθήσω ξανά!»;
Επίσης, θέλω να σκεφτείς και μάλιστα σοβαρά, την επίδραση που έχει πάνω σου ο τρόπος που μιλάς στον εαυτό σου.
Είναι εξαιρετικά οκ να σκεφτείς «Φφφ, πάχυνα, δε μπαίνω στο αγαπημένο μου τζιν!» και να στεναχωρηθείς για λίγο ενδεχομένως, αλλά δε θα τα βάψεις και μαύρα. Πώς θα σου μιλήσεις σε αυτό; Θα σηκώσεις μαστίγιο, θα βαφτείς γκρι, θα καταστρέψεις τη διάθεσή σου και τελικά θα τα παρατήσεις με ένα «Σαν γουρούνα τρώω» (!), ή θα σκεφτείς (και θα σου πεις) «Τα πήραμε τα κιλάκια μας, κοριτσάρα μου ε; Το ρίξαμε λίγο έξω, ε και τι έγινε; Από αύριο καλύτερη διατροφή και yoga!».
Πόσο υποστηρικτικός είναι ο πρώτος τρόπος και πόσο ο δεύτερος; Και τελικά ποιος είναι ο σκοπός σου; Να γκριζάρεις γκριζάροντας και τη διάθεση των γύρω σου, ή να εκπέμπεις φως σε εσένα και να δημιουργείς και θετικό αντίκτυπο;
Οι μεγάλες αλλαγές ξεκινούν από… τα χείλη μας στην κυριολεξία (!), από τον τρόπο που (μας) μιλάμε, που δρούμε και αντιδρούμε και τελικά συνηθίζουμε.
Αν κάτσεις και αναλογιστείς ποιο μοτίβο θες να συνηθίσεις, σκέψου λίγο τα παραπάνω και ξεκίνα από τώρα κιόλας να σου μιλάς ωραία, με συμπόνια, ενσυναίσθηση κι αγάπη.
Αμφιβάλλω αν υπάρχει άνθρωπος που να επιλέγει μια γκρι πραγματικότητα κι αν το κάνει, είναι γιατί απλά ποτέ δε σκέφτηκε ότι υπάρχει η επιλογή του φωτός.
Συνέχισε Ολόψυχα!
Your Coach,
Μάρη
