Δεν ξέρω πόσες μανούλες θα συμφωνήσετε αλλά η μητρότητα μεταξύ άλλων επιφυλάσσει και πολλές στιγμές αγωνίας, ανασφάλειας, φόβου και προβληματισμούς για μια μάνα. Και αυτή τη φορά για αυτά θέλω να σας γράψω και να τα μοιραστώ μαζί σας. Γιατί δεν τα σκέφτομαι σίγουρα μόνο εγώ, αλλά ίσως τα περισσότερα τα έχεις σκεφτεί και εσύ.
Κάθε βράδυ που θα ξαπλώσω δίπλα στο παιδί μου για να διαβάσουμε βιβλίο ώσπου να αποκοιμηθεί με κατακλύζουν πολλές σκέψεις για το πόσο γρήγορα μεγαλώνει και ωριμάζει. Κάθομαι κοντά της ενώ κοιμάται, την μυρίζω, την κοιτάω, της μιλάω και σκέφτομαι κάθε επίτευγμά της που μετά από προσπάθεια καταφέρνει να κάνει. Σκέφτομαι πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός. Πόσα πράγματα της μαθαίνω, την βοηθάω και τελικά όταν τα κάνει, με κοιτάει λέγοντας μου “ Μπορώ μαμά, μόνη μου!”. Σίγουρα νιώθω περήφανη και χαρούμενη για εκείνη και τα κατορθώματά της, αλλά από την άλλη πλευρά φοβάμαι.
Φοβάμαι και ανησυχώ για αυτό το αύριο που θα γνωρίσει και θα πρέπει να επιβιώσει μέσα σε αυτό. Δεν αμφιβάλω πως θα καταφέρει. Είμαι σίγουρη! Αλλά δεν παύω να ανησυχώ για όλα αυτά τα άγνωστα, τα επικίνδυνα που υπάρχουν σε αυτό το αύριο που ως λίγο πιο μεγάλη και αργότερα πιο μεγάλη και έπειτα μεγάλη θα πρέπει να αποφύγει και να προστατευτεί. Και φυσικά εγώ και εσύ σαν μάνα θέλουμε και θα προσπαθήσουμε να είμαστε εκεί, αλλά θα είμαστε πάντα στα πάντα και για πάντα; Aπό όταν έφυγε από την αγκαλιά και περπάτησε αμφιβάλω αν θα είμαι πάντα δίπλα της όσο και αν το θέλω. Και ποια μάνα και ποιος γονιός δεν ανησυχεί για όλα αυτά ; Το ξέρω όλοι. Ακόμα και όσοι δεν το παραδέχονται.
Από την ώρα που γίνεσαι γονιός κάθε λεπτό ανησυχείς. Και πως να μην ανησυχείς ακόμα περισσότερο στην εποχή μας με αυτή τη τρέλα και την υπερβολή σε όλα που επικρατεί στο κόσμο. Πάντα θα υπάρχουν κίνδυνοι βέβαια, και πάντα ο γονιός θα ανησυχεί. Ίσως κάθε αύριο και χειρότερα όμως.
Οπότε γράφοντας για σένα παιδί μου, που τώρα μπορεί γνωρίζεις τον κόσμο χωρίς ακόμα ούτε να ξέρεις να διαβάζεις θέλω να σου εκμυστηρευτώ πόση περήφανη νιώθω, ευτυχισμένη με κάνεις και τυχερή είμαι που υπάρχεις και καταφέρνεις τόσα πολλά αλλά δεν παύω να φοβάμαι που μεγαλώνεις. Και μεγαλώνεις πολύ γρήγορα παιδί μου….
…γιατί κάποιες φορές και οι μαμάδες πρέπει να εξωτερικεύουν τις σκέψεις τους.
Σας φιλώ,
Ήβη_businessmumgr
