Και το ένα έγινε δυο. Ο δεύτερος χρόνος με το πλέον νηπιάκι μου και όχι και τόσο μωράκι είναι γεγονός. Ένας ακόμα χρόνος πέρασε και φτάσαμε στα δεύτερα γενέθλια. Πώς όμως φτάσαμε εδώ ;
Φτάσαμε εδώ με πολλές όμορφες στιγμές με ένα νηπιάκι, ένα μικρό πλέον ανθρωπάκι, που μεγάλωσε σωματικά και πνευματικά. Ανακάλυψε ακόμα περισσότερα πράγματα αυτού του κόσμου που το περιβάλει. Άρχισε να μιλάει, να λέει τις πρώτες λεξούλες και να προσπαθεί να σχηματίζει μικρές φρασούλες. Απέκτησε δικά του θέλω και προτιμήσεις. Έμαθε να προσπαθεί να εξωτερικεύσει μια ανάγκη, ένα συναίσθημα. Και φυσικά σε όλα αυτά τα νέα κατορθώματα ήμουνα εκεί ως μαμά που ήθελε να βοηθήσει αλλά και να μάθει παράλληλα μέσα από τις νηπιακές αυτές ανακαλύψεις.
Μαμά, λοιπόν, μιας δίχρονης πλέον μικρής κυρίας. Μιας κυρίας που με φωνάζει καθαρά και δυνατά “ΜΑΜΑ”, αλλά και με το όνομά μου, που με κοροϊδεύει και με αποκαλεί “μωόο μου” -δηλαδή μωρό μου ή “άπη”- δηλαδή “αγάπη”, που επικοινωνεί μαζί μου και με βοηθάει να καταλάβω τι θέλει και τι όχι, που μου λέει “καημέα”-δηλαδή καλημέρα- και bye όταν φεύγω για δουλειά και την αφήνω στον Παιδικό, που με παίρνει αγκαλιά σφιχτά με τα μικροσκοπικά αυτά χεράκια και μου χαρίζει ένα γλυκό φιλάκι. Είναι η παρεούλα μου, η φίλη μου, η οποία με παρατηρεί, με “μαλώνει”, με βοηθάει, με εμπνέει, παίζει μαζί μου και είναι τα πάντα για μένα!
Είμαι μαμά μιας δίχρονης πιτσιρίκας που θέλει να αποκτάει σιγά-σιγά ανεξαρτησία και να κάνει πράγματα “ΜΟΝΗ ΜΟΥ”- δηλαδή μόνης της- όπως μου φωνάζει κατηγορηματικά όταν πάω να της βάλω παπούτσια, να την κάνω μπάνιο, να της δώσω να φάει, να την ανοίξω ένα βιβλίο ή να την κρατήσω για να περπατήσει. Η μικρή μου μεγάλωσε έναν ακόμα χρόνο και εγώ μαζί της ως μαμά.
Αν απαντήσω ξανά στα ερωτήματα που είχα θέσει στον εαυτό μου στο σχετικό περσινό μου άρθρο θα σας έλεγα πως πλέον νιώθω ακόμα πιο χαζομαμά, αρκετά έμπειρη, σίγουρα πιο ψύχραιμη και φυσικά ακόμα πιο πολύ, διπλά ευτυχισμένη, ολοκληρωμένη και χαρούμενη που είμαι μαμά. Μαμά αυτή της κόρης, της κόρης που με μαθαίνει καθημερινά κάτι καινούριο, μικρό ή μεγάλο, σημαντικό ή ασήμαντο και τις 365 ημέρες τον χρόνο.
Δυο χρόνια λοιπόν πέρασαν κιόλας από εκείνη την ημέρα που ήρθες μικρό αστεράκι στη ζωή μας, μας έκανες γονείς και όλοι μαζί οι τρεις μας γίναμε οικογένεια και αυτή η σχέση εξελίσσεται και ομορφαίνει καθημερινά.
Χρόνια πολλά μικρό μου αστεράκι!
Να είσαι πάντα καλά, χαρούμενη και ευτυχισμένη και να θυμίζεις σε εμένα και στον μπαμπά σου (έχεις τον καλύτερο μπαμπά του κόσμου και νιώθω τόσο τυχερή για αυτό)το νόημα της ζωής μας και της κάθε μας ημέρας.
Σε αγαπάμε πολύ !
Σε ευχαριστώ, και πάντα θα στο λέω, που ήρθες στη ζωή μου και που μου μαθαίνεις τόσα πολλά συνεχώς!
Σε λατρεύω, η μαμά σου!
Και το ταξίδι συνεχίζεται..
