Ακολουθεί μια ματιά στην προέλευση ορισμένων από των πιο κλασικών παραδόσεων του Halloween που γνωρίζουμε σήμερα.
1.Σκαλίζοντας Jack-o’-Lanterns
Η παράδοση του σκαλίσματος των Jack-o’-Lanterns ξεκίνησε από την Ιρλανδία χρησιμοποιώντας γογγύλια αντί για κολοκύθες. Φέρεται να βασίζεται σε έναν μύθο για έναν άνδρα με το όνομα Stingy Jack, ο οποίος επανειλημμένα παγίδευσε τον Διάβολο και τον άφησε να φύγει μόνο με τον όρο ότι ο Jack δεν θα πήγαινε ποτέ στην Κόλαση. Αλλά όταν ο Τζακ πέθανε, έμαθε ότι ούτε ο Ουρανός ήθελε την ψυχή του, οπότε αναγκάστηκε να περιπλανιέται στη Γη ως φάντασμα για πάντα. Ο Διάβολος έδωσε στον Τζακ ένα αναμμένο κομμάτι κάρβουνο μέσα σε ένα σκαλιστό γογγύλι για να του φωτίσει το δρόμο. Οι ντόπιοι άρχισαν τελικά να σκαλίζουν τρομακτικά πρόσωπα στα γογγύλια τους για να διώχνουν τα κακά πνεύματα.
2.Βλέποντας φαντάσματα
Η γιορτή Samhain σηματοδοτούσε τη μετάβαση στο νέο έτος, στο τέλος της συγκομιδής και στην αρχή του χειμώνα. Οι Κέλτες πίστευαν ότι κατά τη διάρκεια της γιορτής, πνεύματα περπατούσαν στη Γη. Αργότερα, οι χριστιανοί ιεραπόστολοι εισήγαγαν την Ημέρα των Ψυχών στις 2 Νοεμβρίου, η οποία διαιώνισε την ιδέα ότι οι ζωντανοί έρχονται σε επαφή με τους νεκρούς την ίδια εποχή του χρόνου.
3.Φορώντας τρομακτικά κοστούμια
Προκειμένου να αποφύγουν την τρομοκράτηση από όλα τα κακά πνεύματα που κυκλοφορούσαν στη Γη κατά τη διάρκεια του Σαμχέιν, οι Κέλτες φορούσαν μεταμφιέσεις για να μην τους περάσουν για πνεύματα και να τους αφήσουν ήσυχους.
4.Trick-or-Treating
Υπάρχουν πολλές συζητήσεις σχετικά με την προέλευση του trick-or-treating, αλλά γενικά υπάρχουν τρεις θεωρίες. Η πρώτη θεωρία υποστηρίζει ότι κατά τη διάρκεια του Samhain, οι Κέλτες άφηναν φαγητό έξω για να κατευνάσουν τα πνεύματα που ταξίδευαν στη Γη τη νύχτα. Με την πάροδο του χρόνου, οι άνθρωποι άρχισαν να ντύνονται ως αυτά τα απόκοσμα όντα με αντάλλαγμα παρόμοιες προσφορές φαγητού και ποτού.
Η δεύτερη θεωρία υποθέτει ότι η ευλογία της καραμέλας προέρχεται από τη σκωτσέζικη πρακτική του guising, η οποία είναι μια κοσμική εκδοχή του “souling” Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, συνήθως τα παιδιά και οι φτωχοί ενήλικες συγκέντρωναν τρόφιμα και χρήματα από τα τοπικά σπίτια σε αντάλλαγμα για προσευχές για τους νεκρούς την Ημέρα των Ψυχών. Οι Guisers εγκατέλειψαν τις προσευχές και προτίμησαν μη θρησκευτικές πρακτικές με τη συμπερίληψη τραγουδιών, αστείων και άλλων “κόλπων”
Μια τρίτη θεωρία υποστηρίζει ότι το σύγχρονο αμερικανικό trick-or-treating προέρχεται από το “belsnickeling”, μια γερμανοαμερικανική χριστουγεννιάτικη παράδοση, όπου τα παιδιά ντύνονταν μασκαρεμένα και στη συνέχεια καλούσαν τους γείτονές τους για να δουν αν οι ενήλικες μπορούσαν να μαντέψουν την ταυτότητα των μεταμφιεσμένων. Σε μια εκδοχή της πρακτικής, τα παιδιά ανταμείβονταν με φαγητό ή άλλες λιχουδιές αν κανείς δεν μπορούσε να τα αναγνωρίσει.
5.Μαύρες γάτες
Η ιδέα του τρόμου από τις μαύρες γάτες χρονολογείται από τον Μεσαίωνα, όταν αυτά τα σκοτεινά αιλουροειδή θεωρούνταν σύμβολο του Διαβόλου. Δεν βοήθησε το γεγονός ότι αιώνες αργότερα, οι κατηγορούμενες μάγισσες βρέθηκαν συχνά να έχουν γάτες, ιδιαίτερα μαύρες. Οι άνθρωποι άρχισαν να πιστεύουν ότι οι γάτες ήταν οι “οικείοι” των μαγισσών -υπερφυσικές οντότητες που θα βοηθούσαν στην άσκηση της σκοτεινής μαγείας- και οι μαύρες γάτες και η τρομακτικότητα συνδέονται έκτοτε.
6.Μαύρο και πορτοκαλί
Τα παραδοσιακά χρώματα του Halloween, το μαύρο και το πορτοκαλί, ανάγονται επίσης στην κέλτικη γιορτή Samhain. Για τους Κέλτες, το μαύρο συμβόλιζε τον “θάνατο” του καλοκαιριού, ενώ το πορτοκαλί συμβόλιζε την εποχή της συγκομιδής του φθινοπώρου.
7.Bobbing για μήλα
Το παιχνίδι του “bobbing for apples” αποτελεί εδώ και πολλά χρόνια βασικό στοιχείο των αποκριάτικων πάρτι, αλλά οι ρίζες του είναι πιο βαθιά ριζωμένες στην αγάπη και τον έρωτα. Το παιχνίδι ανάγεται σε ένα τελετουργικό φλερτ που αποτελούσε μέρος μιας ρωμαϊκής γιορτής προς τιμήν της Πομόνας, της θεάς της γεωργίας και της αφθονίας. Αν και υπήρχαν πολλές εκδοχές, η ουσία ήταν ότι οι νέοι άνδρες και γυναίκες θα μπορούσαν να προβλέψουν τις μελλοντικές τους σχέσεις με βάση το παιχνίδι. Όταν οι Ρωμαίοι κατέκτησαν τις Βρετανικές Νήσους το 43 μ.Χ., η γιορτή της Πομόνα αναμείχθηκε με την παρόμοια χρονική στιγμή του Σαμχέιν, πρόδρομο του Χάλογουιν.
8.Φάρσες
Το να παίζεις φάρσες συχνά ποικίλλει ανάλογα με την περιοχή, αλλά η παράδοση πριν από το Χάλογουιν, γνωστή ως “Νύχτα του Διαβόλου”, έχει διαφορετική προέλευση ανάλογα με την πηγή. Ορισμένοι λένε ότι οι φάρσες ξεκίνησαν ως μέρος των εορτασμών της Πρωτομαγιάς. Αλλά το Σαμχάιν, και τελικά η Ημέρα των Ψυχών, περιλάμβανε επίσης καλοπροαίρετες σκανταλιές. Όταν Ιρλανδοί και Σκωτσέζοι μετανάστες ήρθαν στην Αμερική, έφεραν μαζί τους την παράδοση να γιορτάζουν τη Νύχτα της Αταξίας ως μέρος του Halloween.
9.Νυχτερίδες
Οι νυχτερίδες ήταν πιθανότατα παρούσες στις πρώτες γιορτές του πρωτο-Χαλόουιν, όχι μόνο συμβολικά αλλά και κυριολεκτικά. Στο πλαίσιο του Samhain, οι Κέλτες άναβαν μεγάλες φωτιές, οι οποίες προσέλκυαν έντομα, τα οποία με τη σειρά τους προσέλκυαν νυχτερίδες. Σύντομα ο εντοπισμός νυχτερίδων συνδέθηκε με το φεστιβάλ. Η μεσαιωνική λαογραφία επέκτεινε την τρομακτική φύση των νυχτερίδων με μια σειρά από δεισιδαιμονίες που χτίστηκαν γύρω από την πεποίθηση ότι οι νυχτερίδες ήταν προάγγελοι του θανάτου.
10.Καταβροχθίζοντας καραμέλες
Το να πηγαίνεις από πόρτα σε πόρτα για ελεημοσύνη αποτελεί εδώ και πολύ καιρό μέρος των αποκριάτικων γλεντιών. Αλλά μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, τα “κεράσματα” που έπαιρναν τα παιδιά δεν ήταν απαραίτητα γλυκά. Πράγματα όπως φρούτα, ξηροί καρποί, κέρματα και παιχνίδια ήταν εξίσου πιθανό να δοθούν. Το trick-or-treating έγινε όλο και πιο δημοφιλές τη δεκαετία του 1950 και ενέπνευσε τις εταιρείες καραμέλας να διαθέσουν στην αγορά μικρές, ατομικά τυλιγμένες καραμέλες. Οι άνθρωποι άρχισαν να προτιμούν τα γλυκίσματα από ευκολία, αλλά τα γλυκά δεν κυριάρχησαν αποκλείοντας όλες τις άλλες λιχουδιές μέχρι τη δεκαετία του 1970, όταν οι γονείς άρχισαν να φοβούνται οτιδήποτε ξετυλίγεται.
