Το σημερινό μου άρθρο είναι κάπως ιδιαίτερο και γεμάτο από συναισθηματική φόρτιση, καθώς αυτή την χρονική περίοδο η χώρα μας κατακλύζεται από πλήθος γεγονότων. Εκτός από τις τραγικές εικόνες, που παρακολουθούμε να διαδραματίζονται στην γειτονική χώρα της Τουρκίας, εξαιτίας του καταστροφικού σεισμού, με την ελληνική αποστολή της ΕΜΑΚ να δίνει τον καλύτερο της εαυτό και να κάνει υπεράνθρωπες προσπάθειες, ταυτόχρονα και ο χώρος του Πολιτισμού βιώνει την δική του κρίση.
Η απόφαση εξίσωσης του πτυχίου των Δραματικών Σχολών με το απολυτήριο Λυκείου, αλλά και το «υπό συζήτηση» νομοσχέδιο, που αφορά την αποκοπή των 5 μεγαλύτερων δημόσιων Αρχαιολογικών Μουσείων την χώρας από την Αρχαιολογική Υπηρεσία και την μετατροπή τους σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, έχουν δικαίως ταράξει την ελληνική κοινωνία. Δύο πυρήνες του Πολιτισμού και συνάμα της Πολιτιστικής Κληρονομιάς της χώρας μας, το θέατρο και τα αρχαιολογικά κατάλοιπα που φυλάσσονται στα Αρχαιολογικά Μουσεία της Χώρας βιώνουν αυτή την χρονική στιγμή μια τεράστια κρίση, μια κρίση για την οποία όλοι θα πρέπει να είμαστε ενήμεροι.
Σήμερα λοιπόν, θέλω να σας πω δύο λόγια για τον καθοριστικό ρόλο που έχει παίξει η χώρα μας στον τομέα της γέννησης και ανάπτυξης του θεάτρου, ενώ στην συνέχεια θα σας μιλήσω για την συμβολή των 5 Δημόσιων Αρχαιολογικών Μουσείων στον Πολιτισμό. Ο στόχος μου είναι, μέσα από αυτό μου το άρθρο, να σας υπενθυμίσω πράγματα που γνωρίζετε, ίσως να σας πληροφορήσω για κάποια άλλα που δεν ξέρατε και τέλος να καταστήσω σαφές, ότι ο ελληνικός λαός έχει δικαίως εναντιωθεί στις αποφάσεις που έχει πάρει και σχεδιάζει να πάρει η ελληνική κυβέρνηση.
Ένα από τα πρώτα πράγματα που έμαθα από το σχολείο, όταν διδάχτηκα για πρώτη φορά την Αρχαία Ελληνική Ιστορία του πολιτισμού μας είναι, ότι η χώρα μας είναι η γενέτειρα του θεάτρου. Το θέατρο γεννήθηκε τον 6ο αιώνα, στην Αρχαία Αθήνα και ήταν η εξέλιξη του διθύραμβου, ένα αυτοσχέδιο, λατρευτικό άσμα που τραγουδούσε ο ιερός θίασος των πιστών του Διονύσου, με την συνοδεία αυλού και χορού. Στην χώρα μας γεννήθηκαν και τα βασικά είδη του θεάτρου η τραγωδία, η κωμωδία και το σατυρικό δράμα. Εδώ οφείλω να κάνω μια ιδιαίτερη αναφορά στους τραγικούς Αισχύλο, Σοφοκλή, Ευριπίδη αλλά και στον κωμωδό Αριστοφάνη που με τα σπουδαία έργα τους έβαλαν τα θεμέλια στην παγκόσμια Ιστορία του θεάτρου.
Πώς μπορούμε λοιπόν να εξισώνουμε το πτυχίο των αποφοίτων της Δραματικής Σχολής με αυτό ενός απλού απόφοιτου Λυκείου; Από πότε ένας απόφοιτος Λυκείου έχει τις ίδιες γνώσεις με έναν πτυχιούχο της Δραματικής Σχολής; Θέλετε να μου πείτε ότι άμα ρωτήσουμε έναν μαθητή που μόλις έχει πάρει το απολυτήριο Λυκείου, για τις ‘‘Όρνιθες’’ του Αριστοφάνη, για τον ‘‘Μανδραγόρα’’ του Μακιαβέλη ή για το ‘‘Κουκλόσπιτο’’ του Ίψεν θα μας δώσει τις αντίστοιχες απαντήσεις με έναν Πτυχιούχο της Δραματικής Σχολής; Είναι σαν να ρωτάς έναν Πτυχιούχο της Ιατρικής και έναν απόφοιτο Λυκείου πως γίνεται η εγχείρηση της ανοιχτής καρδίας.
Νομίζω, ότι όλοι καταλάβατε τι προσπαθώ να σας πω, ένας απόφοιτος Λυκείου και ένας πτυχιούχος της Δραματικής Σχολής όσο και να θέλουμε δεν έχουν τις ίδιες γνώσεις. Συνεπώς είναι παράλογη η εξίσωση του πτυχίου.
Ας περάσουμε τώρα στο θέμα που με έχει ταράξει λίγο παραπάνω, καταλαβαίνεται λόγω αντικειμένου, την αποκοπή των 5 μεγαλύτερων Αρχαιολογιών Μουσείων από την Αρχαιολογική Υπηρεσία και την μετατροπή τους σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου που θα διοικούνται από Διοικητικά Συμβούλια διορισμένα από την εκάστοτε Κυβέρνηση. Ας ξεκινήσουμε από το ποια είναι αυτά τα 5 Μουσεία, είναι το Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας, το Αρχαιολογικό Μουσείο του Ηρακλείου, το Αρχαιολογικό Μουσείο τη Θεσσαλονίκης, το Βυζαντινό Χριστιανικό Μουσείο και το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού. Το πλήθος των εκθεμάτων που φιλοξενούνται και εκτίθενται στις προθήκες των παραπάνω Μουσειακών Ιδρυμάτων, είναι η Ιστορία μας, η Πολιτιστική μας Κληρονομιά, από την Εποχή της Προϊστορίας έως και την Εποχή του Βυζαντίου. Δεν έχουν δηλαδή καμία απολύτως σχέση με τα Μουσεία του εξωτερικού, που συσχετίσθηκαν, όπως είναι το Λούβρο, το Βρετανικό και το Metropolitan, τα οποία φιλοξενούν συλλογές ετερόκλητες από διάφορες άλλες χώρες. Όσο για προσωπικό που εργάζεται στα 5 αυτά Μουσεία, αποτελείται από αρχαιολόγους, ιστορικούς, συντηρητές και άλλους εκπαιδευτικά καταρτισμένους στο συγκεκριμένο αντικείμενο και όχι από τυχαία επιλεγμένους υπαλλήλους.
Ήξερες ότι επί 6 μήνες πριν από την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα, μια ομάδα από αρχαιολόγους, εργάτες και μέλη του Μουσείου έσκαψαν τα δάπεδα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, για να θάψουν εκεί τα πολυτιμότερα ευρήματα που υπήρχαν στην Αθήνα, με σκοπό να τα προστατέψουν από τις βομβιστικές επιθέσεις των Γερμανών και την θέληση τους να αποσπάσουν παρανόμως κάποια ευρήματα, ως λάφυρα πολέμου; Επίσης ήξερες ότι τα παραπάνω Μουσεία προσφέρουν επιστημονικό, μορφωτικό, ψυχαγωγικό έργο και πρωτοποριακές δράσεις που αναγνωρίζεται από πολίτες και επιστήμονες στην Ελλάδα και το εξωτερικό; Αυτά που μόλις σας ανέφερα είναι ελάχιστα για την σπουδαιότητα, το έργο και τον ρόλο που έχουν παράγει τα 5 αυτά Μουσεία στην εξέλιξη και στην Προστασία της Πολιτιστικής μας Κληρονομίας.
Μέσα λοιπόν, από όλα αυτά που σας ανέφερα παραπάνω, ήθελα να σας υπενθυμίσω, να σας πληροφορήσω και να σας προβληματίσω για την σπουδαιότητα των γεγονότων που εξελίσσονται αυτή την στιγμή στην χώρα μας. Οι αποφάσεις που παίρνει αυτή την χρονική περίοδο η κυβέρνηση δεν αφορούν μόνο τους ηθοποιούς , το προσωπικό των Αρχαιολογικών Μουσείων και τους αρχαιολόγους είναι ένα θέμα που μας αφορά όλους. Το θέατρο και τα 5 αυτά Δημόσια Αρχαιολογικά Μουσεία είναι αναπόσπαστο μέρος της Πολιτιστικής μας Κληρονομιάς.
Η Πολιτιστική Κληρονομιά είναι κοινή μας περιούσια και οι αποφάσεις που σχετίζονται με εκείνη αφορά όλους μας!
