Φιλία…. Μία λέξη με τεράστια δύναμη, μια λέξη τόσο σημαντική και ουσιαστική στη ζωή κάθε ανθρώπου.
Κατά τον Αριστοτέλη, «η φιλία είναι μια ψυχή που κατοικεί σε δύο σώματα».
Τι είναι όμως η φιλία για τον καθένα μας ξεχωριστά και ποια τα βασικά κριτήρια για να πετύχει;
Η φιλία είναι μια από τις πιο ουσιαστικές σχέσεις που δημιουργεί ένας άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του. Είναι μια σχέση που βασίζεται, κατά κύριο λόγο, στην εμπιστοσύνη, στην κατανόηση, στον αλληλοσεβασμό, στην αφοσίωση, στην αγάπη και στην εχεμύθεια. Είναι μια σχέση που μπορεί να δημιουργηθεί σε όλες τις αναπτυξιακές περιόδους της ζωής ενός ατόμου, είτε στην παιδική, είτε στην εφηβική είτε ακόμη και στην ενήλικη. Οι φίλοι είναι οι άνθρωποι με τους οποίους μπορείς να μοιραστείς κάθε φωτεινή ή σκοτεινή πλευρά του εαυτού σου, κάθε πρόβλημα που ανακύπτει στη ζωή σου, στην καθημερινότητά σου, γιατί υπάρχει αυτός ο αόρατος δεσμός ανάμεσά σας, η κατανόηση με ένα βλέμμα, που προκύπτει λόγω της οικειότητας και της βαθιάς αγάπης που τρέφετε ο ένας για τον άλλο.
Οι φίλοι είναι τα αδέρφια από «άλλους γονείς», είναι οι άνθρωποι που θα σου σταθούν στις δύσκολες περιόδους της ζωής σου, θα στενοχωρηθούν και θα πονέσουν μαζί σου στις λύπες σου και θα χαρούν με την ψυχή τους στη χαρά σου.
Είναι όμως έτσι; Αποτελεί η φράση ‘‘οι φίλοι στα δύσκολα φαίνονται’’ σημαντικό κριτήριο για την ένδειξη της φιλίας μεταξύ δύο ανθρώπων; Mήπως ο φίλος φαίνεται στην χαρά σου- όταν χαίρεται ουσιαστικά και αληθινά για αυτήν -και όχι στη λύπη σου ή μήπως τελικά ο αληθινός φίλος φαίνεται και στα δύο;
Ερωτήσεις που δεν μπορούν να απαντηθούν στιγμιαία με ένα ‘‘ναι’’ ή με ένα ‘‘όχι’’ αλλά μετά από ώριμη σκέψη και με την πάροδο πολλών ετών. Γιατί όμως υπάρχει αυτό το κριτήριο ανάμεσα σε αυτές τις δύο φράσεις για τον καθορισμό της φιλίας μεταξύ δύο ανθρώπων;
Όταν συμβαίνει κάτι δυσάρεστο στη ζωή ενός ατόμου, από την πιο μικρή αναποδιά μέχρι το πιο σοβαρό πρόβλημα, εκείνο απευθύνεται σε ένα κοντινό του πρόσωπο για να αναζητήσει παρηγοριά, κατανόηση, ή απλά και μόνο επειδή θέλει να γκρινιάξει. Π.χ. ‘‘Αυτός ο μήνας ήταν αρκετά απαιτητικός… νιώθω τις μπαταρίες μου να πέφτουν’’, ‘‘Τελευταία δεν τα πάω καλά με το αγόρι μου, τσακωνόμαστε συνέχεια… δεν βλέπω να αλλάζει η κατάσταση’’.
Η αναμενόμενη αντίδραση ενός φίλου στο οποιοδήποτε πρόβλημα αντιμετωπίζει ο κολλητός/ ή του είναι να τον ακούσει, να τον κατανοήσει, να τον παρηγορήσει ή ακόμη και να τον ‘‘μαλώσει’’, για το δικό του καλό, γιατί μην ξεχνάς χρειάζεται και αυτό καμιά φορά. Θεωρείται δεδομένη αυτή η αντίδραση, γιατί είναι στη φύση του ανθρώπου να φροντίζει και να παρηγορεί όποιον χρειάζεται τη βοήθεια του, όποιον βρίσκεται σε ανάγκη. Μπορεί να το κάνει για έναν άγνωστο -υπάρχουν και αυτές οι περιπτώσεις, θέλω να πιστεύω-πόσο μάλλον για ένα τόσο κοντινό και δικό του άνθρωπο όπως είναι ο φίλος του.
Είναι, στις περισσότερες περιπτώσεις, έμφυτη η ανάγκη των ανθρώπων να βοηθάνε έναν συνάνθρωπό τους που χρειάζεται βοήθεια, αλλά ένας άλλος λόγος που οι άνθρωποι ‘‘τρέχουν να βοηθήσουν στα δύσκολα’’, είτε ασυνείδητα είτε συνειδητά, είναι και για την τόνωση του εσωτερικού τους εγώ, της ανάγκης τους να αισθανθούν καλά με τον εαυτό τους, ότι βοήθησαν τον φίλο τους, όταν τους είχε ανάγκη, ότι του στάθηκαν, άρα είναι καλοί φίλοι ή και για να αισθανθούν, κατα μία έννοια ανακουφισμένοι, που βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση από εκείνους.
Μπορεί τελικά οι φίλοι να μην φαίνονται στα δύσκολα, αλλά στα εύκολα… Δουλεύεις σε μια εταιρεία εδώ και 5 χρόνια, έχεις κοπιάσει αρκετά και είσαι ένα βήμα πριν την προαγωγή, την οποία τελικά καταφέρνεις να πάρεις. Είσαι χαρούμενος/η και κανονίζεις έξοδο με φίλους για να το γιορτάσεις. Φτάνετε στο μαγαζί με την παρέα σου, παραγγέλνετε και έρχεται η στιγμή της πρόποσης, όπου η παρέα σου σε συγχαίρει για την προαγωγή σου και σου εύχεται τα καλύτερα… Έχεις δεχτεί τα συγχαρητήρια από όλους, έχεις χαρεί που χαίρονται μαζί σου, και τους έχεις ευχαριστήσει. Καταλαβαίνεις όμως ότι ένα ‘‘συγχαρητήρια’’ που έλαβες δεν ήταν αληθινό και σε πληγώνει ακόμη περισσότερο, γιατί προέρχεται από την κολλητή σου, από τον άνθρωπο που περίμενες ότι θα χαιρόταν περισσότερο και από εσένα με τη χαρά σου. Δεν λες κάτι… Δεν θέλεις να χαλάσεις το ευχάριστο κλίμα που επικρατεί.! Το βράδυ, όμως όταν μένεις μόνη σου, αρχίζεις να το σκέφτεσαι όλο και πιο έντονα. Στην αρχή την δικαιολογείς λέγοντας ότι, «μάλλον είναι στενοχωρημένη γιατί δεν έλαβε και εκείνη την αντίστοιχη αναγνώριση και προαγωγή στη δουλειά της, μολονότι είναι εργασιομανής». Μετά όμως αρχίζεις να αναρωτιέσαι ότι αυτή είναι η συμπεριφορά της σε κάθε δική σου χαρά, από την πρόσληψή σου στην εταιρεία, στη μετακόμισή σου σε καινούριο σπίτι, μέχρι και με την γνωριμία με τον φίλο σου και την μετέπειτα απόφασή σας να συγκατοικήσετε. Καταλάβαινες πάντα, από το βλέμμα της, από τον τρόπο που εκδήλωνε την χαρά της, ότι δεν χαιρόταν πραγματικά με την χαρά σου, με κάθε καλό που σου συνέβαινε. Κάθε φορά όμως που την χρειαζόσουν στις λύπες σου, ήταν εκεί. Αρχίζεις να αναρωτιέσαι, όλο και περισσότερο, για ποιον λόγο το έκανε. Στενοχωριόταν για σένα ή για να λάβει μια ενδόμυχη ευχαρίστηση;
Ένας άνθρωπος μπορεί να στενοχωρηθεί με την δυσκολία του φίλου του και να θελήσει να του συμπαρασταθεί από μια έμφυτη ανάγκη. Μπορεί όμως να μην χαρεί πραγματικά και ουσιαστικά με την χαρά του φίλου του και να πει την εξής φράση ‘‘Γιατί συνέβη σε εκείνον και όχι σε εμένα’’, από ανασφάλεια, ανεκπλήρωτα θέλω, χαμηλή αυτοεκτίμηση αλλά και κακή σχέση με τον εσωτερικό του εαυτό. Να θυμάσαι ότι, η φιλία είναι ένα θείο δώρο για τους ανθρώπους, στην οποία δεν έχουν θέση οι διαχωρισμοί.
Όταν επιλέγεις να έχεις έναν άνθρωπο στη ζωή σου και να του προσφέρεις την φιλία σου με ανιδιοτέλεια, χωρίς εγωισμούς ή ανασφάλειες, τον επιλέγεις γιατί εκτιμάς τον χαρακτήρα του, τις αξίες του, τα πιστεύω του. Μπορεί η καθημερινότητα και οι ανάγκες να απομακρύνουν δύο φίλους, η οικειότητα όμως, το νοιάξιμο, η σκέψη του ενός για τον άλλο, η αγάπη, θα τους κρατάει πάντα ενωμένους γιατί πολύ απλά, η φιλία είναι σύνδεση ψυχών…!
