Είναι πολλές οι φορές που έχεις μαζέψει τα λόγια σου, ειδικά στη δουλειά. Είναι οι φορές αυτές που η αμηχανία σε κατακλύζει στην καλύτερη, και στη χειρότερη θες να ανοίξει η γη να σε καταπιεί γιατί απλά θέλεις να κρατήσεις ισορροπίες και να σταθείς στο ύψος των περιστάσεων. Ξέρεις καλά ότι αν μιλήσεις, πολλοί θα χάσουν τη γη κάτω απ’ τα πόδια τους…
Όσο κι αν δεν τις αγαπάς αυτές τις φορές, καλώς ή κακώς υπάρχουν. Μπορεί να νιώθεις εξωφρενικά μη άνετα, όμως… αν θέλεις να χτίσεις ψυχική ανθεκτικότητα και να προστατέψεις τη ψυχική σου υγεία, αυτό είναι κάτι που πρέπει να αποδεχτείς. Και θέλει δουλειά!
Όταν είσαι σε μια ομάδα, για παράδειγμα, δε θα υπάρχει πάντα ο ένας ο οποίος θα θέλει να τραβήξει τα «φώτα της δημοσιότητας», προσπαθώντας να καλύψει τη λάμψη των υπολοίπων, θεωρώντας ότι είναι το «κέντρο του κόσμου»; Τι να του πεις; Να πιάσεις ψιλή κουβεντούλα και να ξοδέψεις το σάλιο σου; Γιατί παρακαλώ; Γέλα!
Όταν το boss ουρλιάζει στο τηλέφωνο με τον Χ,Ψ και οι φωνές σού ταράζουν το νευρικό σύστημα –είναι κάπως φωνακλάς κι εκκεντρικός- να κάνεις λόγο για τι; Δεν ήταν η πρώτη φορά, δε θα είναι ούτε η τελευταία, αλλά αυτό είναι δικό του πρόβλημα. Δικό σου γίνεται ΑΝ σε επηρεάζει. Αν σε επηρεάζει πρακτικά, φυσικά, να μιλήσεις… Αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα.
Όταν η «ευγενική» κατά τα άλλα συνάδελφος προσπαθεί να σε καπελώσει με φαντεζί επικοινωνιακά τεχνάσματα -μάταια όμως αφού είσαι δύναμη!- κι εσύ ξέρεις ότι από πίσω σού σκάβει τον λάκκο, να της δώσεις δικαίωμα να σου ρουφήξει την ενέργεια, γιατί;
Είναι πολλά και τόσα άλλα που σε κάνουν να νιώθεις αμήχανα και κάθε φορά αισθάνεσαι πως είσαι στο μαγικό τσακ του «μπαμ» όμως… μην κάνεις τη χάρη σε κανένα! Προτίμησε τον εαυτό σου, μέτρα απ’ το δέκα ανάποδα, κάνε αναπνοές, κοίτα έξω απ’ το παράθυρο, βάλε να ακούσεις Hi-5, πιάσε το μπαλάκι αντιστρές και ζούλα, ή απλά… γέλα. Κυριολεκτώ… άλλωστε, είναι πολύ σύντομη η ζωή για να τα παίρνεις όλα τόσο σοβαρά και να δίνεις αξία σε καταστάσεις και ανθρώπους κάλπικους που συγνώμη κιόλας, δεν έχουν.
Στην ενέργεια, τον χώρο, τον χρόνο και τη ζωή σου να έχουν πρόσβαση μόνο οι σημαντικοί. Όσο περισσότερο διαθέσιμη είσαι για τα γούστα και τις ορέξεις των άλλων, τόσο θα σε στήνουν στον τοίχο είτε «με αγάπη», είτε με «κατηγορώ».
Οι άνθρωποι είναι όπως σε μάθουν και όπως τους μάθεις και αναλόγως μαζί τους νιώθεις είτε άνετα, είτε όχι. Σε κάθε περίπτωση, δε σε υποχρεώνει κανείς να μπεις σε τριπάκι «ανοχής» των παιχνιδιών των άλλων. Εξοικειώσου απλά με το ότι… δε θα νιώθεις πάντα άνετα με όλα. Και μεταξύ μας… ευτυχώς!
Συνέχισε Ολόψυχα!
Your Coach,
Μάρη Γαργαλιάνου
