Δύο μικροί φίλοι ή φίλες που παίζουν και περνάνε υπέροχα το απόγευμά τους, αποφασίζουν να μην χωριστούν ούτε το βράδυ και να κάνουν sleepover! Τι πιο όμορφο; Ή μήπως… αγχωτικό;
Στην κόρη μου αρέσει πολύ να διανυκτερεύει σε σπίτια φιλενάδων της και ακόμα καλύτερα να φιλοξενεί μια φίλη της για το βράδυ! Είναι όμως και πολλά παιδιά, ακόμα και στην ηλικία των 11-12 ετών, που διστάζουν να αποχωριστούν το δικό τους κρεβάτι.
Πότε ένα παιδί είναι έτοιμο να πάει σε ένα σπίτι φίλου του και να κοιμηθεί εκεί; Πώς μπορεί να το ξέρει αυτό μια μαμά;
Θεωρώ πως δεν υπάρχει ακριβής ηλικία. Σίγουρα όταν το παιδί είναι μικρό και π.χ. κάνει τσίσα καμιά φορά στον ύπνο του, δεν είναι και πολύ καλή ιδέα. Και το ίδιο θα νιώσει πολύ άβολα, και την άλλη μαμά θα βάλετε στη γνωστή διαδικασία “ξεστρώνω, στρώνω, παρηγορώ” και εντέλει “παίρνω τηλέφωνο τη μαμά να έρθει να πάρει το παιδί μέσα στο βράδυ”.
Σε μεγαλύτερες όμως ηλικίες, κάποια παιδιά νιώθουν πολύ άνετα το βράδυ σε ένα ξένο σπίτι, ενώ άλλα θέλουν οπωσδήποτε την παρουσία της μαμάς και του μπαμπά ή τον δικό τους χώρο, με τους οικείους ήχους και το φωτάκι στο χολ.
Η εμπειρία μου μού έχει δείξει πως όταν το παιδί το ζητήσει μόνο του, τότε θα είναι έτοιμο για ένα τέτοιο βήμα. Εάν του το προτείνουν και φαίνεται να δυσανασχετεί ή να το σκέφτεται και να πιέζεται, ας πάρει τον χρόνο του.
Εννοείται πως σε κάθε περίπτωση, το παιδί μας θα πρέπει να γνωρίζει καλά όχι μόνο τον φίλο του αλλά και τους γονείς του, και φυσικά να έχουμε αποκτήσει κι εμείς οι μεγάλοι μια εξοικείωση και μια σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ μας.
Πηγή: mothersbird.gr
