Όταν έμεινα έγκυος άλλαξαν πολλά πράγματα μέσα μου και έννοιες στο μυαλό μου, όπως και αυτή για το τί είναι και τί κάνει η μαία. Πίστευα, όπως οι περισσότεροι, ότι είναι η βοηθός του μαιευτήρα και ότι όλοι οι γυναικολόγοι έχουν τη μαία τους που λειτουργεί σαν μια πιο έμπειρη νοσοκόμα, ειδική στην εγκυμοσύνη και τον τοκετό. Απλά δεν είχα ιδέα τι πραγματικά είναι η μαία. Ήμουν εντελώς άσχετη. Η αγαπημένη μου μαία όμως, η θεά του δικού μου τοκετού, όχι μόνο με έμαθε τί είναι η μαία αλλά πόσο ιερός και απαραίτητος είναι ο ρόλος της για κάθε μέλλουσα μητέρα.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Τί είναι η μαία; Η μαία δεν είναι νοσοκόμα. Είναι μια ειδικότητα της μαιευτικής που συνοδεύει και συνδυάζεται με αυτή του μαιευτήρα. Λειτουργεί ως βοηθός του μαιευτήρα αλλά ο ρόλος της δεν είναι μόνο βοηθητικός, αλλά αποτελεσματικός και απαραίτητος. Δεν διαθέτουν απαραίτητα όλοι οι γυναικολόγοι τη δική τους προσωπική μαία, αν και ίσως θα έπρεπε. Η μαία παρόλο που λειτουργεί συνδυαστικά πάντα με τον μαιευτήρα, λειτουργεί και ανεξάρτητα από αυτόν με αρμοδιότητες και ευθύνες που ανήκουν αποκλειστικά σε εκείνη και είναι απαραίτητα για την πορεία του τοκετού και την υγεία της μητέρας και του βρέφους. Η παρουσία της δεν αφορά μόνο τον τοκετό αλλά όλη την πορεία της εγκυμοσύνης.
Στη πραγματικότητα είναι ο άνθρωπος που μετά τον γυναικολόγο θα σε καταλάβει καλύτερα και κάπως πιο γυναικεία. Εννοώ ότι θα νιώσεις πιο άνετα, μιλώντας γυναίκα προς γυναίκα. Στα εξηγεί όλα όχι επιστημονικά αλλά απλά και κατανοητά. Σου δίνει μικρές συμβουλές, tips, για την καθημερινότητά σου ως εγκυμονούσα, ως λεχώνα, ως νέα μαμά, γυναίκα και σύζυγος. Σε εμψυχώνει. Μετριάζει το άγχος σου για το άγνωστο και τους κινδύνους, σε φροντίζει και σε κάνει πιο δυνατή. Σου μιλάει κυριολεκτικά έξω από τα δόντια, δεν σε κακομαθαίνει. Είναι σκληρή, απαιτητική αλλά παράλληλα και τόσο στοργική.
Τώρα πιο συγκεκριμένα και πρακτικά, τη μαία μπορείς να τη έχεις δίπλα σου από τη πρώτη μέρα της εγκυμοσύνης, αν και δεν κρίνεται απαραίτητο από τόσο νωρίς. Είναι όμως σημαντικό να γνωρίζεις αν ο γυναικολόγος σου συνεργάζεται με κάποια μαία που μπορεί να σου προτείνει, διαφορετικά μπορείς να αναζητήσεις μόνη σου μια μαία που θα σε συνοδεύσει στον τοκετό μαζί με τον γιατρό σου. Εγώ από τη αρχή έθεσα το ζήτημα στο γιατρό μου, μου πρότεινε μια μαία που όμως δεν με κάλυψε ως προς αυτό που ήθελα, και προφανώς θα αναρωτηθείτε τί ήταν αυτό που ήθελα, δεν ξέρω ακόμα και σήμερα να σας πω, πάντως δεν μου είχε κάνει αυτό το “κλικ” που λέμε για να την έχω δίπλα μου σε μια τόσο κορυφαία στιγμή της ζωής μου. Έτσι αναζήτησα άλλη μαία, την οποία βρήκα τελικά μέσω γνωστών. Με τη πρώτη γνωριμιά στον έκτο μήνα και με μια σύντομη συζήτηση και ανταλλαγή τηλεφώνων ένιωσα ότι όχι μόνο είχα βρει τη μαία μου αλλά και μια νέα φίλη. Ναι, η μαία σας θα γίνει μια ιδιαίτερη φίλη της καρδιάς σας.
Ο καιρός περνούσε, οι δυσκολίες της εγκυμοσύνης, οι ανησυχίες, τα συναισθήματα διογκώνονταν και συχνά της τηλεφωνούσα όχι μόνο για να με συμβουλέψει για ότι με απασχολούσε αλλά πιο πολύ για να την ακούσω, να με ενθαρρύνει, να με συμπονέσει και να με παρηγορήσει. Το τελευταίο διάστημα απορούσα που ήταν τόσο κατηγορηματικά αντίθετη στο θέμα περί μαθημάτων ανώδυνου τοκετού και των πολυσυζητημένων ανασσών και τεχνικών εξώθησης. Κατάφερε όμως να με πείσει ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας και πως όλα θα τα μάθουμε και θα τα πούμε όταν έρθει η ώρα της γέννας, και εκεί είναι που σκέφτεται ως πρωτοτόκος “μα καλά θα προλάβουμε εκείνη την ώρα να πιάσουμε συζήτηση”. Εννοείται πως προλαβαίνεις να συζητήσεις τα βασικά με το γιατρό και τη μαία σου γιατί δεν γεννάς αμέσως μέσα σε πέντε λεπτά, όπως νομίζουμε όλες πριν βρεθούμε στην αίθουσα τοκετού.
Έτσι αν και διαθέτοντας προσωπική μαία, όσο περίεργο και αν ακούγεται δεν έκανα τελικά καμία προετοιμασία για τον τοκετό αλλά απλώς βρέθηκα μια μέρα στο μαιευτήριο που είχε έρθει η ώρα να γεννήσω. Η θεά μου, έτσι αποκαλώ από τότε την μαία μου, με είχε προετοιμάσει μόνο για το τι θα έπρεπε να έχω κάνει από το σπίτι μόνη μου, όπως τι να φάω, τι να έχω φροντίσει να έχω μαζί μου και όλα τα σχετικά για να νιώθω άνετη και ήρεμη.
Κατά την εισαγωγή μου στο μαιευτήριο, εκείνη και ο αγαπημένος μου γιατρός, για τον οποίον θα πρέπει δικαιωματικά να σας γράψω ξεχωριστό άρθρο, με παρέλαβαν από το σύζυγό μου και με οδήγησαν με ένα χαμόγελο και μια μαγική ηρεμία στο χώρο προετοιμασίας πριν την αίθουσα τοκετού. Ο γυναικολόγος πήγε να ετοιμαστεί και εγώ έμεινα μαζί με τη μαία μου σε ένα δωμάτιο προετοιμασίας όπου όλα μα όλα τα κάναμε οι δύο μας χωρίς να αφήσει να με πλησιάσει κανένα άλλο “άγνωστο” άτομο του νοσοκομείου χωρίς τη δική της συγκατάθεση. Εκείνη με βοήθησε να αλλάξω ρούχα, μου έβαλε την πεταλούδα του ορού, μου πήρε αίμα, μου εξηγούσε τι θα ακολουθήσει και ποιος θα έρθει να μου κάνει κάποια εξέταση όπως καρδιογράφημα ή καταγραφή του ιατρικού ιστορικού. Όχι μόνο δεν ένιωσα φόβο, αμηχανία ή ντροπή, αντιθέτως ένιωθα χαλαρή, ήρεμη απλά με λίγη αγωνία για την άγνωστη αυτή εμπειρία που πρόβαλε μπροστά μου.
Περιποιημένη με ρόμπα, χτενισμένο μαλλί και βαμμένα νύχια παρακαλώ κατέληξα να με μεταφέρει ο τραυματιοφορέας, όποιος σοκαρίστηκε από την ηρεμία και την άνεσή μου, με καροτσάκι στην αίθουσα τοκετού, όπου με περίμεναν έτοιμοι, ντυμένοι με τα χειρουργικά ρούχα ο γιατρός και η μαία μου. Ήρθαν δίπλα μου και μου εξήγησαν τη διαδικασία και έκτοτε ο γιατρός πηγαινοερχόταν αλλά στο πλευρό μου είχα συνέχεια τη μαία και τον άντρα μου. Επικρατούσε ηρεμία την οποία μετέφερε και στους δυο μας εκείνη. Αυτή την ηρεμία όλη τη διάρκεια της παραμονής μας στην αίθουσα τοκετού μας την κλόνιζε βέβαια το προσωπικό του νοσοκομείου που βάση πρωτοκόλλου είναι απαραίτητες κάποιες ενέργειες να τις κάνει μόνο αυτό και δυστυχώς δεν επιτρέπεται στη μαία σου. Δεν μπορώ να σας εξηγήσω απόλυτα γιατί με ενόχλησε τόσο πολύ η παρουσία του νοσηλευτικού προσωπικού της αίθουσας τοκετού που είχε όλη τη καλή πρόθεση, έναντι του νοσηλευτικού προσωπικού ορόφου που θα λάτρεψα. Τα άτομα αυτά είναι νοσοκόμες, νοσηλευτές και προϊσταμένες που δεν είναι μαίες και τα νιώθεις τόσο ξένα απέναντί σου. Αυτή είναι και μια τεράστια διαφορά που αισθάνεσαι έχοντας στο πλευρό σου τη μαία σου, την οποία νιώθεις δικό σου άνθρωπο, κάτι σαν οικογένεια.
Ακολούθησαν διάφορα στάδια όπως η επισκληρίδιος, το σπάσιμο των νερών, η παρακολούθηση του καρδιακού παλμού του βρέφους και οι αλλαγές θέσης του που τις βίωσα ψύχραιμα και ένιωσα τόσο τυχερή έχοντας δίπλα τη μαία μου. Δώδεκα ώρες δεν έφυγε λεπτό από δίπλα μου, δεν με άφησε να αντιμετωπίσω τίποτα μόνη μου και δεν έχασε στιγμή το χαμόγελο και την αισιοδοξία της. Ήταν η αιτία που ξεπέρασα το ενδεχόμενο της καισαρικής τομής.
Όταν άλλαξε θέση το μωρό και μας ανακοίνωσε ο γιατρός ότι εάν δεν γεννούσα στο επόμενο τρίωρο θα έπρεπε να μεταβούμε στο χειρουργείο, πριν καλά καλά κοιτάξω τον άντρα μου και το συνειδητοποιήσω σαν ενδεχόμενο, άκουσα μια φωνή να λέει “δεν υπάρχει περίπτωση μετά από τόσες ώρες και με τόσο καλές συνθήκες και προοπτικές να μην γεννήσουμε φυσιολογικά. Λοιπόν πάμε σιγά σιγά να κάνουμε μια προετοιμασία”. Αυτή ήταν η φωνή της μαίας μου που με αυτές τις κουβέντες με έκανε να πεισμώσω, να μείνω μια ώρα στο τελευταίο στάδιο πριν τις εξωθήσεις χωρίς δόση επισκλειδηρίου, να πονέσω και να βρω τη δύναμη να πετάξω όπως μου φώναζε κοροϊδευτικά, το μωρό απέναντι προς το μέρος της.
Έτσι γέννησα φυσιολογικά και υμνώντας μέχρι σήμερα αυτή τη γυναικεία θεότητα που μου χάρισε τη δύναμη για να φέρω στο κόσμο τη μπέμπα μου χωρίς κανένα κίνδυνο. Θήλασα από τη πρώτη στιγμή που ακούμπησε το μωρό πάνω μου. Έμαθα να διαχειρίζομαι τις αλλαγές στο σώμα μου όπως τα ράμματα, να φροντίζω αποκλειστικά μόνη μου το μωρό μου χωρίς φόβο και ανασφάλεια και να σταθώ κυριολεκτικά στα πόδια ως νέα μαμά με συνοδοιπόρο μόνο τον άντρα μου.
Όλα αυτά τα πέτυχα τόσο γρήγορα παρά τις δυσκολίες χάρις σε εκείνη, τη μαία μου, η οποία από την πρώτη επίσκεψή της στο δωμάτιό μου, πέρα από τον συμπληρωματικό έλεγχο που μου έκανε μετά τον γυναικολόγο, καθόταν και συζητούσε μαζί μου για όλα. Μου μάθαινε τεχνικές για το θηλασμό και την φροντίδα του μωρού αλλά και τακτικές αντιμετώπισης των πρωτόγνωρων συναισθημάτων και των νέων συνθηκών της καθημερινότητάς μας μετά τον ερχομό του μωρού.
Σήμερα σας υπογράφω όχι σαν έμπειρη αλλά σαν δυναμική, ανεξάρτητη και υγιέστατη ψυχικά και σωματικά νέα μητέρα, γυναίκα και σύζυγος, και το χρωστάω σε εκείνη, τη μαία, τη θεά του τοκετού…!
