Όλοι, λίγο-πολύ, θυμούνται πολύ καθαρά τον πρώτο τους έρωτα, το πρώτο τους φιλί. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί θα πρέπει αυτό το παρελθόν να παραμένει σφηνωμένο στον εγκέφαλό μας και να είναι τόσο διαφορετικό σε σχέση με τις επόμενες σχέσεις, ακόμα και όταν οι τελευταίες είχαν μεγαλύτερη διάρκεια, ήταν καλύτερες και πιο σωστές;
Γιατί απλώς δεν ήταν τόσο έντονες όσο η πρώτη!
Η πρώτη μας φορά, σε οτιδήποτε, μένει συνήθως βαθιά χαραγμένη στη μνήμη μας και σημαδεύει τη συγκεκριμένη ανάμνηση. Ό,τι ακολουθήσει μετά θα συγκρίνεται με αυτήν την πρώτη φορά ως σημείο αναφοράς. Ειδικά, όταν μιλάμε για σχέσεις, η αίσθηση γίνεται ακόμη πιο έντονη.
«Την πρώτη εμπειρία από οτιδήποτε τη θυμόμαστε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη μετέπειτα εμπειρία», εξηγεί ο Art Aron, καθηγητής ψυχολογίας στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης στο Stony Brook, που ειδικεύεται στις στενές σχέσεις. Έτσι, η ίδια η σχέση εισέρχεται μέσα μας με έναν τρόπο, που εκείνες που ακολουθούν, δεν θα μπορέσουν ποτέ. Όχι ότι οι επόμενες αγάπες δεν είναι τόσο καλές…..
Είναι δυνατόν, λέει ο Aron, η εμπειρία της πρώτης αγάπης να μεγεθύνεται, διότι, για πολλούς, αυτή η εμπειρία συμβαίνει κατά τη διάρκεια της εφηβείας, όταν οι ορμόνες μαίνονται και κάθε εμπειρία της ζωής, βιώνεται πολύ πιο έντονα από το κανονικό. Ακόμη και σε ένα πλήρως ανεπτυγμένο ενήλικο εγκέφαλο «η νευρολογική απόκριση στον έρωτά μας προς κάποιον, είναι πολύ ισχυρή», λέει. «Είναι το ίδιο σαν να έχετε πάρει κοκαΐνη. Μία τεράστια επιθυμία».
Ο Jefferson Singer, ένας ψυχολόγος στο Connecticut College, ο οποίος κάνει μελέτες για την αυτοβιογραφική μνήμη, αναφέρει ότι «Οι πρώτες αγάπες πιστεύω ότι γίνονται, σε κάποιο βαθμό, ένα πρότυπο. Γίνεται αυτό που στη συνέχεια μετράμε όλα τα υπόλοιπα».
Η πρώτη σχέση ως αντανάκλαση του νεότερου εαυτού μας
Υπάρχει μία ακόμα θεωρία σχετικά με το γιατί η σκέψη της πρώτης αγάπης μπορεί να παραμείνει τόσο φρέσκια και σαγηνευτική, ακόμη και μετά από δεκαετίες, ακόμη και αφού περάσουν δεκαετίες…
Δεν αφορά μόνο στο άλλο άτομο. Αφορά σχετικά με το ποιος ήταν ο καθένας εκείνη την εποχή. Απολαμβάνουμε την εικόνα του εαυτού μας. Μας δίνεται η άδεια να είμαστε το πρόσωπο που ήμασταν για άλλη μια φορά.
Ο πρώτος έρωτας είναι μοναδικός γιατί μας έμαθε όλα όσα πρέπει να ξέρουμε με τον πιο αθώο, ρομαντικό και αληθινό τρόπο που γίνεται.
Είναι ο έρωτας στην πιο αγνή μορφή του, ο έρωτας σε όλη του την υπερβολή. Στον πρώτο έρωτα, όλα κρύβουν ένα μυστήριο, τα πάντα είναι καινούρια και πιθανά, το αντικείμενο του έρωτα δεν έχει ΚΑΝΕΝΑ απολύτως μέτρο σύγκρισης.
Η πρώτη αγάπη βιώνεται απλά, τέλεια και ιδανική.
(Απόσπασμα από άρθρο της Ειρήνης Ρέρα, ψυχολόγου ΑΠΘ, MSc, mothersbird.gr)
