Χθες το απόγευμα αγόρασα λίγα cookies – καρδούλες με ροζ γλάσο και τα έκρυψα στο ντουλάπι. Όταν πια είχατε κοιμηθεί, τα μοίρασα σε δύο μικρά ταπεράκια, και έβαλα δίπλα τους ένα «σ’ αγαπώ» γραμμένο με κόκκινο μαρκαδοράκι σε μια ξύλινη λευκή καρδιά.
Ένα για σένα και ένα για τον μπαμπά. Για να τα βρείτε το πρωί. Του Αγίου Βαλεντίνου.
Δεν με ρώτησες τι είναι σήμερα. Ούτε που σε ένοιαζε. Το μόνο που σκεφτόσουν ήταν η εκδρομή που θα πηγαίνατε με το σχολείο, να φορέσεις το φούξια πουλόβερ για να είσαι όμορφη, και να φυτέψουμε πρωί-πρωί τις φακές σου σε ένα κυπελάκι γιαουρτιού. Και έφυγες.
Δεν με ρώτησες τι είναι σήμερα, γιατί ξέρεις. Σήμερα θα γιορτάσουμε την αγάπη. Αυτή που γιορτάζουμε κάθε μέρα.
Από το πρωί που ανοίγεις τα καταπράσινα ματάκια σου, το μεσημέρι που κατεβαίνεις από το σχολικό με τα απίστευτα ροζ μάγουλα, μέχρι το βράδυ που ο ύπνος δεν σε αγκαλιάζει εάν δεν το κάνω πρώτα εγώ.
Δεν με ρώτησες τι είναι σήμερα. Το δεύτερο όνομά σου είναι Αγάπη και ξέρεις γιατί.
Γιατί γεννήθηκες από μια μεγάλη αγάπη, από έναν Έρωτα.
Όχι, σήμερα δεν θα ανεβάσω στα social media μια φωτογραφία σου με τη φράση «Ο έρωτας της ζωής μου» ή «Είμαι ερωτευμένη με την κόρη μου».
Δεν είμαι ερωτευμένη μαζί σου.
Σου χαρίζω την αγάπη μου κάθε μέρα. Ακόμα και τις στιγμές που είμαι αγχωμένη, πιεσμένη, κουρασμένη, παίρνω μια βαθιά ανάσα και συνεχίζω να σου χαρίζω την αγάπη μου.
Για να νιώθεις ασφάλεια, να γίνεις δυνατή, να πιστεύεις στον εαυτό σου. Να τον αγαπήσεις. Γιατί μόνο έτσι θα νιώσεις την αληθινή αγάπη. Πώς είναι να νιώθεις στον κόσμο αυτό μοναδικός, ξεχωριστός, να περπατάς στους δρόμους και να μην πατάς. Να αιθεροβατείς. Να τους κοιτάς όλους αφ’ υψηλού και να τους βλέπεις μικρούς, λίγους.
Για έναν άνθρωπο μόνο να νιώθεις μοναδική, απαραίτητη, η πνοή που σου δίνει πνοή. Να θες να μοιράζεσαι τα πάντα και την ίδια στιγμή να απαιτείς ακόμα περισσότερα. Να λες «για πάντα» ή «ποτέ». Να είσαι εγωίστρια χωρίς ενοχές. Έρωτας χωρίς εγωισμό, αστείο πράγμα.
Είναι υπέροχος ο έρωτας. Σε στέλνει ψηλά. Μέχρι τον Θεό! Αυτό το ένιωσα μόνο όταν σε γέννησα. Τη στιγμή εκείνη ένα φωτεινό κανάλι είχε ανοίξει από πάνω μου και έλαβα ένα μήνυμα θεϊκό.
Έρωτας και Γέννηση.
Να θυμάσαι, το δεύτερο όνομά σου είναι Αγάπη. Ήμασταν πολύ ερωτευμένοι με τον μπαμπά σου όταν σε αποκτήσαμε.
Σε αγαπώ όσο τίποτε στον κόσμο, αλλά όχι, καρδούλα μου, δεν είμαι ερωτευμένη μαζί σου. Όταν ερωτευτείς, θα το καταλάβεις.
Μπισκοτάκι δεν κράτησα για μένα ούτε ένα. Τα μοίρασα όλα σε σας τους δυο. Όταν αγαπήσεις, θα καταλάβεις. Είναι όμορφο να δίνεις. Και να δίνεσαι.
Να κοιτάς το άδειο πια κουτί του ζαχαροπλαστείου, με τα απομεινάρια της χρωματιστής τρούφας να ζωγραφίζουν τις γωνίες του, και η γλύκα να ξεχειλίζει το μέσα σου.
Με Αγάπη,
η μαμά σου
*Γραμμένο πριν από χρόνια, και δεν αλλάζω ούτε λέξη.
