Ίσως δεν θα μπορέσεις ποτέ να παραδεχθείς την αλήθεια, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι δεν την αγάπησες ποτέ.
Άλλωστε πώς θα μπορούσες να την αγαπήσεις όταν δεν είδες ποτέ ποια είναι αληθινά;
Έγινε απλά μια σκλάβα της ευαλωτότητάς σου.
Εσύ απλά πήδηξες προς το μέρος της με τη δυναμική ενός τέλειου θηρευτή, βρίσκοντας στα μάτια της την ιδανική λεία, αλλά ποτέ δεν σταμάτησες να σκέφτεσαι για ποιο λόγο την χρειαζόσουν πραγματικά ή τι θα έκανες αφού τελικά την κατακτούσες.
Ποτέ δεν προοριζόταν για σένα. Ποτέ δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα πέρασμα για κάτι καλύτερο. Ακόμα και τώρα που νιώθω πως τα πάντα γκρεμίζονται γύρω μου, αμφιβάλλω αν βλέπεις τα συντρίμμια, επειδή η αλήθεια είναι ότι εξακολουθείς να φοβάσαι τη δική σου σκιά.
Βλέπεις, υπάρχουν πολλές γυναίκες σαν αυτήν. Γυναίκες οι οποίες κινούνται σαν μελάνια πάνω από τις κενές σελίδες ανδρών που ήταν πολύ φοβισμένοι να γράψουν τις δικές τους ιστορίες. Αυτό έκανε εκείνη για εσένα. Γυναίκες όπως η ίδια υπάρχουν για να σε βοηθήσουν να πας από το ένα κεφάλαιο στο άλλο, να απογειώσουν το status quo σου και να βγάλουν στην επιφάνεια συναισθήματα και σκέψεις που ποτέ δεν φαντάστηκες ότι έχεις.
Έτσι, ήταν εύκολο να ερωτευτείς αυτή τη γυναίκα, αυτή η μοναδική γοητεία της σε έκανε να αισθάνεσαι πράγματα που δεν είχες αισθανθεί νωρίτερα.
Αλλά, δεν αντιμετωπίζουμε ποτέ την αγάπη με τον τρόπο που την αντιμετώπισες εσύ- σαν να επρόκειτο για προϊόν μίας χρήσης. Λένε ότι δεν μπορούμε ποτέ να χάσουμε εκείνους που αγαπάμε πραγματικά.
Μερικές φορές χάνουμε τους ανθρώπους γιατί ξεχνάμε να προσπαθήσουμε να τους κρατήσουμε. Όχι στις τσέπες μας σαν ενθύμια παλιών καλών αναμνήσεων, αλλά να τους κρατάμε κοντά μας με τέτοιο τρόπο ώστε να μην υπάρχει καμία αμφιβολία για τα πόσα πολλά σημαίνουν για εμάς.
Και εκείνη βλέπει την αλήθεια όχι στις λέξεις, αλλά στις πράξεις σου.
Λένε ότι δεν αφήνεις ποτέ την πραγματική σου αγάπη να φύγει. Αυτός είναι και ο λόγος που αποδεικνύει γιατί δεν ήταν ποτέ αγάπη. Γιατί αν ήταν δεν θα την είχες αφήσει να φύγει χωρίς καμία προσπάθεια να την κρατήσεις.
Επομένως, ίσως δεν ήταν η αγάπη, αλλά η μοναξιά αυτό που σε έφερε δίπλα της.
Παρ’ όλα αυτά ίσως εκείνη να έχει εκπληρώσει το σκοπό της. Μετά από όλα, ξέρεις βαθιά μέσα σου ότι ποτέ δεν θα είσαι ο ίδιος ξανά.
Υπάρχουν εκατομμύρια τρόποι να δείξουμε σε κάποιον ότι τον αγαπάμε, αλλά τελικά είναι η απάθεια εκείνη που αποδεικνύει ότι δεν το κάνουμε. Ξέρω ότι είναι δύσκολο να το παραδεχτείς αλλά αν την αγαπούσες πραγματικά, θα ήταν ακόμα δική σου. Τώρα ό,τι έχει απομείνει είναι μία εκκωφαντική σιωπή που συνοδεύει την καταδίκη των επιλογών σου.
