Ιούνιος του 2017. Στο προαύλιο του 6ου Δημοτικού Σχολείου Αχαρνών μια αδέσποτη σφαίρα βρίσκει ένα μικρό αγόρι στο κεφάλι και η ζωή του λήγει άδοξα και άδικα. Λίγα χρόνια μετά, η Διονυσία Ντούλια, η μητέρα του αδικοχαμένου Μάριου, επιστρέφει στον ίδιο εκείνο χώρο, στο ίδιο σχολείο, για να διδάξει.
“Κάνω μια δουλειά την οποία αγαπάω πολύ και αποφάσισα να διδάξω και πάλι στο σχολείο όπου συνέβη το πιο τραγικό περιστατικό της ζωής μου. Έχω δεθεί συναισθηματικά με αυτό το σχολείο, εκεί έστελνα τα παιδιά μου, οι συναδελφοί μου ήταν πάντα υποστηρικτικοί απέναντι σε εμένα και στην οικογένειά μου.
Χάνοντας τον Μάριο, έπρεπε να μείνω μακριά γιατί δεν άντεχα να βρίσκομαι στον χώρο που έφυγε από τη ζωή το παιδί μου. Έμεινα εκτός για τέσσερα χρόνια ώστε να μπορέσω να κάνω δουλειά με τον εαυτό μου και να χειριστώ την τεράστια απώλεια του παιδιού μου. Οι λέξεις, πλέον έχουν χάσει το νόημά τους … Σιγά-σιγά έγινε ξεκάθαρο μέσα μου ότι θέλω να γυρίσω, ότι μου κάνει καλό να είμαι με τα παιδιά. Θέλω να συνεχίσω να διδάσκω, έχω πολλά να προσφέρω ακόμα και νιώθω ότι θέλω να είμαι μαζί τους, ειδικά τώρα με τόσες δυσκολίες που παρουσιάζονται στις μέρες μας. Ένιωσα την ανάγκη να γυρίσω πίσω και αποφάσισα να γυρίσω στο ίδιο σχολείο γιατί είμαι δεμένη με τους συναδέλφους μου και τους γονείς.
Ήταν πολύ δύσκολο να πατήσω το πόδι μου στο σχολείο, την πρώτη μέρα. Συγκινήθηκα.. Ανά πάσα στιγμή έρχονται αναμνήσεις στο μυαλό σου από εκείνη την τραγική ημέρα αλλά είναι ο χώρος που μεγάλωσε το παιδί μου, ο Μάριος, και νιώθω ότι είμαι κοντά του.
Από την πρώτη στιγμή με αγκάλιασαν με πολλή αγάπη τα παιδιά, η δύναμη που παίρνω από τα πρόσωπά τους καθημερινά είναι απερίγραπτη. Αρκετά από τα παιδιά που είναι στο σχολείο γνώριζαν τον Μάριο γιατί τα μεγαλύτερα αδέρφια τους πήγαιναν στην ίδια τάξη με το παιδί μου και μου δείχνουν την αγάπη τους μέσα από τις ζωγραφιές και τα λόγια τους. Είναι πραγματικά πολύ συγκινητικό όλο αυτό …
Ήταν ένα μεγάλο βήμα για μένα, μια δύσκολη απόφαση, ένα στοίχημα με τον εαυτό μου για το αν θα τα καταφέρω και βλέπω ότι τα καταφέρνω με τη βοήθεια όλων αυτών των ανθρώπων… Κι ακόμα κάνω δουλειά με τον εαυτό μου… Αυτό που έχει μεγάλη σημασία τώρα είναι ότι θέλω να προσφέρω στα παιδιά και να τους διδάξω πολλά” λέει η μητέρα του Μάριου.
Πηγή: protothema.gr
