Συνδέσου με τον άλλον, γιατί το να τον ακούς μόνο δεν αρκεί… Όταν κατανοείς και αισθάνεσαι τον άλλον, πρέπει να ‘‘χάνεις’’ λίγο τον εαυτό σου, ώστε επιστρέφοντας να τον βρίσκεις καλύτερο από ό,τι ήταν!
Η ενσυναίσθηση είναι μία λέξη, έννοια, με ‘‘βαρύ’’ περιεχόμενο καθώς ο αντίκτυπός της είναι μεγαλειώδης και υπέρμετρος. Στην ουσία είναι η ικανότητα αναγνώρισης και κατανόησης της αντίληψης αλλά και του συναισθήματος ενός άλλου ατόμου. Είναι η συναισθηματική ταύτιση με την ψυχική κατάσταση του ατόμου και η προσπάθεια τού να κατανοήσει τη συμπεριφορά και τα κίνητρα αυτού. Η ενσυναίσθηση (εν – συν – αίσθηση) υποδηλώνει ότι το άτομο που την έχει ‘‘μπαίνει’’ στην θέση του άλλου και είναι ένας πολύ σημαντικός τομέας στην συναισθηματική ανάπτυξη στη ζωή ενός ανθρώπου. Είναι αυτή που επεκτείνει τον εσωτερικό – ψυχικό του κόσμο πέρα από τον εαυτό του, κάτι που δείχνει πολλά για έναν άνθρωπο που καταφέρνει να την έχει και να την εκδηλώσει τη σωστή χρονική στιγμή.
Η ενσυναίσθηση είναι επιλογή
Χωρίς την ενσυναίσθηση δεν υφίσταται να δημιουργηθούν παραγωγικές, αξιόπιστες και λειτουργικές διαπροσωπικές σχέσεις, οι οποίες να έχουν ένα συναισθηματικό νόημα. Άνθρωπε, είναι σημαντικό να κατανοήσεις ότι για να υπάρξει η απαραίτητη ανάπτυξη της ενσυναίσθησης, βασική προϋπόθεση είναι η ανάπτυξη της αντίληψης των συναισθημάτων και η κατανόηση αυτών. Με την ενσυναίσθηση είναι σαν βλέπεις την ψυχή του άλλου ατόμου, τον «εσωτερικό του κόσμο» που έχει επιλέξει εσένα για να τον δεις, για αυτό λοιπόν είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζεις ότι το να έχεις ενσυναίσθηση σημαίνει να έχεις την ικανότητα να μοιράζεσαι τα συναισθήματα με τον άλλον, να αισθάνεσαι ό,τι νιώθει και να μπορείς να τον στηρίζεις σε κάθε δυσκολία που αντιμετωπίζει, χωρίς να τον κατακρίνεις.
Για να κατανοήσεις κάποιον πρέπει είτε να μπεις στη θέση του είτε να έχεις βιώσει την ίδια κατάσταση με εκείνον
Πρόσεχε όμως! Εάν δεν είσαι προσεκτικός, η ενσυναίσθηση μπορεί να ‘‘βγάλει’’ και το άλλο της πρόσωπο. Πρέπει να είσαι «ήρεμη δύναμη» με την ύπαρξη ενός συναισθήματος, όταν αυτό υπάρχει και εκδηλώνεται. Υπάρχουν φορές που «κρίνουμε» κάποιον με βάση τις δικές μας εμπειρίες και τα δικά μας στερεότυπα, αποδεικνύοντας ότι δεν είναι και ο πιο ακριβής τρόπος για να καταλάβουμε και να βοηθήσουμε τον άλλον. Καλό είναι να μην γίνονται, λοιπόν, «υποθέσεις του αέρα» αλλά έμπρακτες κινήσεις όπως το να ρωτάς κάποιον ευθέως, χρησιμοποιώντας κατάλληλες λέξεις, ήπιο ύφος, ένα ήρεμο βλέμμα καθώς και μία στάση κατανοητή ως προς το πρόσωπο του ανθρώπου που βρίσκεται απέναντί σου.
Επομένως, αν επιθυμείς να είσαι ‘‘κοντά’’ στον άλλον φρόντισε να του απευθύνεις ερωτήσεις που θα σε βοηθήσουν να καταλάβεις πως νιώθει και βρες το «κλειδί» το οποίο θα σε βοηθήσει να τον καταλάβεις. Δεν χρειάζεται να υποθέτεις ούτε να προβλέπεις γεγονότα και καταστάσεις. Δώσε σημασία στις ερωτήσεις που κάνεις και στις απαντήσεις που τυχόν πάρεις. Φρόντισε να έχεις δουλέψει την ενσυναίσθηση, ώστε να είναι στην επιφάνεια όταν αυτό κριθεί αναγκαίο. Μην ξεπεράσεις τα όρια του άλλου και να τον κατανοήσεις με την ενσυναίσθηση που έχεις ήδη δουλέψει.
Να θυμάσαι… η ενσυναίσθηση για να αναπτυχθεί περνά από το μονοπάτι της αυτογνωσίας
Μην ξεχνάς ότι η ενσυναίσθηση εμπεριέχει την αποδοχή του άλλου ατόμου, τον απαραίτητο σεβασμό της προσωπικότητάς του χωρίς να αξιολογείς με «αρνητισμό» τα όσα ακούς και τα όσα σου εμπιστεύεται. Η αληθινή ενσυναίσθηση δεν είναι δεδομένη και είναι δύσκολη κατάκτηση, πρέπει να την καλλιεργήσεις και να την δουλέψεις, να έχεις τη δυνατότητα να αποδέχεσαι τον άλλον για αυτό που είναι. Έχε συμπόνια, «ανοιχτά χέρια» για να αγκαλιάσεις την ξένη και τόσο εύθραυστη ψυχή, άκου ποιοτικά και κατανοητά και φρόντισε να είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις με ψυχραιμία τα όσα ακούσεις.
Μάθε πρώτα να ακούς και μετά να μιλάς. Να μιλάς μόνο όταν είναι απαραίτητο και να θυμάσαι… δεν είναι όλες οι στιγμές ίδιες και δεν χρειάζεται πάντα να γεμίζεις τον λόγο σου με λέξεις, αρκεί και η σιωπή. Πίστεψέ με, λέει περισσότερα από μία λέξη.
