Πολλές φορές οι άνθρωποι πιστεύουμε ότι τρέχοντας διαρκώς, βάζοντας πολλά καρπούζια κάτω από μια μασχάλη και κάνοντας τριανταπέντε διαφορετικά πράγματα ταυτόχρονα, θα φτάσουμε πιο γρήγορα στην επιτυχία, θα αισθανθούμε πιο «επιθυμητοί», πιο «έξυπνοι», σωστοί «ηγέτες» και «μεγάλοι». Φυσικά, όλα αυτά, αποτελούν μια πλάνη του μυαλού, η οποία μάλιστα τροφοδοτείται συνεχώς από φαινομενικά επιτυχημένα πρότυπα ανθρώπων στα social media, τα οποία καθόλου δε μας βοηθούν ψυχικά, αλλά και πνευματικά…
Αν αισθάνεσαι κι εσύ ότι αντιμετωπίζεις τη ζωή σαν αγώνα δρόμου, καμιά φορά χωρίς να το καταλαβαίνεις και για ενδεχομένως διαφορετικούς λόγους απ’ τους παραπάνω – ίσως γιατί «έτσι συνήθισες» -, τότε διαβάζεις το σωστό άρθρο. Καμιά φορά, θα το έχεις παρατηρήσει κι εσύ ότι τρέχεις πολύ χωρίς καν να καταλαβαίνεις το γιατί. Μήπως όταν συμβαίνει αυτό να σταθείς μια στιγμή, να πάρεις μιαν ανάσα και να σε ρωτήσεις απλά «Γιατί;». Στη συνέχεια του «Γιατί» ρώτησε τον εαυτό σου «Αξίζει;» και λίγο αργότερα ρώτησε σε και πάλι «Το αξίζω;».
Οι γρήγοροι από τη φύση τους ρυθμοί της καθημερινότητας, τα πιεστικά deadlines στη δουλειά, η οικογενειακή ζωή, οι ανάγκες του παιδιού, του φίλου, του όποιου, πολλές φορές μας κάνουν να σαστίζουμε, να τρέχουμε ακόμα πιο γρήγορα για να ανταποκριθούμε στις ανάγκες της ζωής και των άλλων. Στις δικές μας; Η ζωή δεν είναι αγώνας δρόμου αγαπημένες μου και όσο πιο νωρίς το καταλάβουμε, τόσο το καλύτερο για εμάς. Γιατί ο χρόνος, όπως και η γνώση που αποκτάμε μέσω των εμπειριών θέλουν διάρκεια για να «κάτσουν» μέσα μας και να γίνουν αυτό που λέμε «επίγνωση». Για να γίνουν σοφία. Και χωρίς αυτή, που χτίζεται στα χρόνια, πάντα με την απαραίτητη δική μας εστίαση, που πάμε;…
Αντίθετα, όταν αντιμετωπίζουμε τη ζωή σαν αγώνα δρόμου, χάνουμε στιγμές, χάνουμε πληροφορία και γνώση από το περιβάλλον μας και επιπλέον θολώνουν τα φίλτρα αντίληψής μας. Είναι σαν απλά να ζούμε για να κάνουμε, αμελώντας το τι είμαστε, που θέλουμε να πάμε, πως και με ποιους. Εν ολίγοις, μας χάνουμε και μαζί με εμάς χάνουμε και το όραμά μας. Αξίζει; Δε ξέρω. Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι πως όλες και όλοι μας το έχουμε ζήσει, ή το ζούμε αυτό και το νόημα είναι στο να μάθουμε μέσα από αυτό, με σκοπό και βλέμμα στραμμένο στην Ολόψυχη Ζωή. Σε μια ζωή δηλαδή εναρμονισμένη με τα θέλω και τις αξίες μας. Και αυτό… αξίζει σίγουρα!
Συνεχίστε Ολόψυχα!
Your Coach,
Μάρη Γαργαλιάνου
