Δεν αναιρώ την άποψη ότι τα παιδιά κατά την συναναστροφή τους με τους παππούδες αντλούν σημαντικά εφόδια για την ανάπτυξη και την ψυχοσύνθεσή τους όμως με τους σημερινούς ρυθμούς της καθημερινότητάς μας θα πρέπει να προβληματιστούμε για τα εξής: μήπως αν και νέοι αποφασίζουμε να γίνουμε γονείς έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι θα έχουμε τη βοήθεια των παππούδων και θα αφήνουμε τα παιδιά να μεγαλώνουν στο σπίτι μαζί τους ; Μήπως με αυτή την τακτική αλλοιώνεται η σχέση μας με το παιδί μας και απομακρυνόμαστε από αυτό; Μήπως εκμεταλλευόμαστε την ύπαρξη των παππούδων για να αφοσιωθούμε περισσότερο σε άλλες υποχρεώσεις και ενδιαφέροντά μας παρά στο παιδί μας; Σας έβαλα σε σκέψεις , σας δημιούργησα τύψεις ; Μην ανησυχείτε σας έχω τη λύση του προβλήματος.
Θα επιχειρήσω αρχικά να απαντήσω στους παραπάνω προβληματισμούς μέσα από τη δική μου εμπειρία , παράλληλα και ως παιδί που μεγάλωσε με τους παππούδες και ως νέα μαμά που δεν αφήνει το παιδί της στο σπίτι με τους παππούδες από επιλογή. Υπήρξα παιδί που μεγάλωσε στο ίδιο σπίτι με τη γιαγιά και τον παππού χωρίς όμως την παρουσία των γονιών μου και των αδελφών μου. Σας ακούγεται μάλλον τόσο περίεργο όσο ακουγόταν και τότε στους συμμαθητές μου; Για μένα πάλι ήταν και είναι ένα χάρισμα της ζωής μου που θεμελίωσε και την άποψή μου ότι “όλα είναι για τους ανθρώπους, αλλά δεν είναι όλοι οι άνθρωποι για όλα”. Θέλω να επισημάνω μια σημαντική λεπτομέρεια , έμεινα μαζί τους από επιλογή και δική μου απόφαση λόγω συγκεκριμένων καταστάσεων. Τη σχέση που είχα και έχω μαζί τους θα πρέπει να σας την αναλύσω κάποια άλλη φορά, πάντως είναι μια ιδιαίτερη και μοναδική σχέση.
Τώρα ως μητέρα πια εξέτασα όλα τα πλεονεκτήματα αλλά και τα μειονεκτήματα του να αφήνεις στο σπίτι το παιδί με τη γιαγιά και τον παππού, όση καλή πρόθεση και αν έχουν να το φροντίσουν και να μείνουν μαζί του ακόμα και ένα εικοσιτετράωρο Δεν το αναιρώ εντελώς, όταν για κάποιους γονείς αποτελεί αναγκαστική λύση για να μπορέσει ειδικά η νέα μαμά να συντονίσει και να ανταποκριθεί και στις υπόλοιπες υποχρεώσεις της, όμως προσπαθήστε να το περιορίζετε αν δεν μπορείτε να το αποφύγετε. Απαιτήστε να ακολουθεί το παιδί σας το πρόγραμμα που έχετε φτιάξει μαζί του, να εφαρμόζονται οι κανόνες που έχετε θέσει ως οικογένεια και φυσικά να έχετε πλήρη ενημέρωση για όσα συμβαίνουν και αφορούν το παιδί σας κατά τη διάρκεια της απουσίας σας.
Ο παππούς και η γιαγιά είναι σίγουρα το καλύτερο υποκατάστατο όταν οι γονείς δεν μπορούν να είναι με τα παιδιά , όμως αποφασίζετε να γίνετε γονείς με υποκατάστατα; Μέχρι και τριών χρονών επιλέξτε να αφήσετε τα παιδιά με τους παππούδες μόνο για σοβαρούς λόγους όπως επαγγελματικές υποχρεώσεις. Διαφορετικά βρείτε τρόπο να μοιράζετε με τον σύντροφό σας τις ώρες της ημέρα ,ώστε αν είναι εφικτό να μην συμπίπτει καθημερινά το ωράριό σας προκειμένου να είναι ένας από τους δυο τουλάχιστον περισσότερες ώρες με το παιδί. Αν πάλι ούτε αυτό είναι εφικτό ορίστε αυστηρά τις ώρες που θα περνάτε χρόνο με το παιδί γιατί όσο καλή πρόθεση και να έχουν οι γύρω σας, γονείς του παιδιού είστε εσείς και μόνο εσείς.
Εσείς πρέπει να περνάτε χρόνο μαζί του, να λύνετε απορίες, να αντιμετωπίζετε τις δυσκολίες και τους προβληματισμούς του, να είστε απλά δίπλα του για να γίνει ένας ολοκληρωμένος σωματικά και ψυχικά άνθρωπος.
Σκεφτείτε ότι κάποιοι κάποτε αποφάσισαν να φέρουν εμάς στον κόσμο και να μας μεγαλώσουν. Άλλοι τα κατάφεραν, αφιέρωσαν χρόνο και παραμέλησαν άλλα ενδιαφέροντα τους για να μας μεγαλώσουν και έγιναν εξαιρετικοί γονείς, άλλοι πάλι δυσκολεύτηκαν και βρήκαν την εύκολη λύση στους παππούδες και σε άλλους απλά δεν δόθηκε ποτέ η ευκαιρία και ο χρόνος.
Όταν αποφασίσετε να γίνετε γονείς, αποφασίστε και να αφιερωθείτε στο μεγάλωμα του παιδιού σας όσο τουλάχιστον σας το επιτρέπουν οι συνθήκες της δικής σας καθημερινότητας γιατί τότε θα νιώσετε πραγματικά ολοκληρωμένοι άνθρωποι και γονείς!
