Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να μπαίνεις συνειδητά στα παπούτσια του άλλου. Του άλλου του σημαντικού, του άλλου του περαστικού. Δεν υπάρχει πιο ευγενικό πράγμα από το να σηκώνεις τον άνθρωπό σου όταν η καρδιά του πονάει, όταν η αμφιβολία, ο φόβος και τα ερωτηματικά στο μυαλό του σκορπίζονται παντού και στήνουν χορό. Η ενσυναίσθηση είναι η βασική αρχή της ουσιαστικής επικοινωνίας. Της επικοινωνίας που έχει κάτι να πει, που είναι γροθιά, που είναι εκεί και μοιραία παράγει αυτή τη βαθιά σύνδεση. Την πηγαία, αληθινή σύνδεσή μας με τους άλλους.
Η κυρία ενσυναίσθηση περιλαμβάνει όχι μόνο τη βίωση της οπτικής του άλλου, αλλά και τη βίωση των ανάλογων συναισθημάτων του και αυτό είναι κάτι αληθινά γενναίο, ταυτόχρονα όμως εμπεριέχει και κάποιους κινδύνους που είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου. Ένα από τα πρώτα πράγματα που έμαθα στην εκπαίδευσή μου ως coach είναι πως όσο σημαντικό είναι να μάθω να μπαίνω στη θέση του άλλου, τόσο σημαντικό, αναγκαίο και επιτακτικό είναι να μάθω και να βγαίνω.
Μπορεί να γίνει η ενσυναίσθηση εχθρός; Ναι, μπορεί και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία αν δεν έχουμε εκπαιδευτεί στο να «απεγκλωβιζόμαστε» από αυτή. Τι σημαίνει αυτό; Ότι το φορτίο της είναι αβάσταχτο, ιδιαίτερα για τους ανθρώπους που έχουν αυξημένη συναισθηματική νοημοσύνη, αλλά και για αυτούς που έχουν την τάση να «τα παίρνουν όλα μέσα τους», αναλαμβάνοντας ενδεχομένως ευθύνες που δεν τους αναλογούν. Τα παραπάνω, μοιραία οδηγούν σε καταπίεση συναισθημάτων, ακόμα και σε συναισθηματική εξάντληση.
Και θα μου πείτε, ωραία όλα τα παραπάνω… Πως μαθαίνω να βγαίνω όμως από τα παπούτσια του άλλου; Και αν ο άλλος αυτός είναι το παιδί μου που το νιώθω σαν τη ψυχή μου, πως το κάνω; Θα μπορούσα να σας γράψω ένα σωρό τεχνικές, να παραθέσω μοντέλα και εργαλεία, αισθάνομαι όμως ότι πρέπει να σταθώ σε κάτι πιο σημαντικό: Οφείλετε να μένετε στη θέση σας, στη στάση σας και για να το πω διαφορετικά, σας το χρωστάτε. Ακόμα και στην περίπτωση του παιδιού, ναι. Ίσως ακούγεται σκληρό, μα δεν είναι. Σκεφτείτε το και πρακτικά… Αν κατ’ επανάληψη μπαίνετε στη θέση του παιδιού σας, τότε κατά πόσο το παιδί σας αισθάνεται ασφάλεια, σιγουριά και όλα όσα αξίζει να αισθάνεται μέσω εσάς; Αναστοχαστείτε… Μη ξεχνάτε άλλωστε, έχετε και δικά σας παπούτσια!
Συνεχίστε Ολόψυχα!
Your Coach,
Μάρη Γαργαλιάνου
